Historia żółtej ciżemki
Antonina Domańska

Wawrzuś ucieka z domu, ponieważ tutaj nie ma możliwości rozwijać swojego talentu. Po wielu perypetiach trafia do Krakowa pod opiekę rzeźbiarza Wita Stwosza, który akurat zaczyna pracę nad ołtarzem w kościele Mariackim. Jest to druga książka tej autorki, która wpadła mi w ręce. Pierwszą byli "Paziowie króla Zygmunta", którą pochłonęłam jeszcze w podstawówce i pamiętam, że bardzo mi się podobała. "Ciżemkę" znałam z telewizji jako film. Po lekturze jednak bardziej wgłębiłam się w historię powstawania słynnego ołtarza. Napisana barwnym i żywym językiem jest wciągająca. jednak myślę, może oceniłabym ją nieco wyżej czytając ją wtedy co i "Paziów". Inny jest bowiem sposób postrzegania przez dziecko, co przez osobę dorosłą.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Bohaterem jest chłopiec o imieniu Wawrzuś. Kiedy krowy, które pasie na łące uciekają boi się wrócić do domu. Po kilku przygodach trafia pod skrzydła Jana Długosza. Pouczająca opowieść, dla rodziców jak i dzieci. Nie boi się ciężkiej pracy, ale chce być traktowany z szacunkiem. W pracy nad Ołtarzem Mariackim.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Sympatyczna powieść o tworzeniu przez Wita Stwosza ołtarza w Kościele Mariackim w Krakowie. Aktywny udział w tym przedsięwzięciu bierze Wawrzuś, ośmioletni brzdąc, zagubiony w dużym mieście, zastraszony przez rozbójnika, który poprzysiągł mu zemstę, szczery i prostolinijny, utalentowany tak, że sam mistrz go chwali i pozwala wykonywać rzeźby dla możnych. Akcja osadzona jest za panowania Kazimierza Jagiellończyka, w czasach dobrobytu i spokoju, gdy największym problemem były bandy zbójeckie grasujące po gościńcach i choroby dręczące ludzi.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)