Hilda
Nicola Griffith

Święci w literaturze przedstawiani są różnie, ale rzadko spotyka się ich w beletrystyce. Zwykle ich życiorysy towarzyszą książkom religijnym, biografiom lub innym bardziej dokumentalnym dziełom, powieści doczekało się niewielu z nich. Zauważyłam, że współcześnie mnóstwo osób traktuje życie świętych jako coś niezbyt ciekawego, często święty maluje się dla wielu jako nudny, co jest dla mnie absolutnym nieporozumieniem! Hilda Nicoli Griffith jest doskonałym dowodem na to, że powieści historyczne o świętych mają z ględą niewiele wspólnego.    Tytułowa bohaterka to święta Hilda z Withby, żyjąca w VII wieku. Jest ona postacią historyczną, której dotychczas nie miałam szansy poznać, choć – przyznam szczerze – przed sięgnięciem po Hildępozwoliłam sobie skorzystać z pomocy wujka Google i nieco o niej poczytać. Zdobyte w ten sposób informacje jedynie pogłębiły moje zainteresowanie powieścią Nicoli Griffith, bowiem większość z nich przedstawiała się surowo, a o samej Hildzie, o tym jaka była – nie mówiły w zasadzie nic. Byłam ciekawa w jaki sposób autorka wykreuje tę bohaterkę.    Hildę poznajemy jako dziecko - powieść w większości dotyczy jej młodzieńczych lat. Życie bohaterki już od najmłodszych lat jest pełne wyzwań i przemocy, ale rezolutność i niesamowity dar do obserwacji wielokrotnie ją ratuje – ją i jej rodzinę. Obserwujemy jak uczy się czytać, jak z odwagą idzie przez życie, poznaje seksualność, wspina się coraz wyżej w hierarchii, co pozwala jej zapewnić sobie i najbliższym względne bezpieczeństwo. Ale nie jest to łatwe w brutalnym średniowieczu – Hilda nie może okazać nawet cienia strachu…    Powieść zdaje się oscylować pomiędzy życiem wewnętrzno-kontemplacyjnym Hildy, a mocno zarysowanym średniowieczem. W zasadzie autorka nie tyle skupia się w Hildziena tytułowej postaci, co – przede wszystkim – na jej świecie. Niezwykle szczegółowo i klimatycznie odmalowuje średniowiecze, jego brutalne prawa, nędzę. W powieści zmieniają się pory roku, każda zdaje się przynosić coś nowego – jedna biesiadę, inna wojnę, kolejna przedstawia sukces lub porażkę głównej bohaterki. Powieść Griffith wydaje się nierzeczywiście-rzeczywista, niespotykanie ludzka i – tym samym - niepokojąca.    Autorka skrupulatnie przekazuje czytelnikowi swoją wiedzę, wplatając mnóstwo historycznych ciekawostek, językiem posługuje się wręcz poetyckim, ale - przez tę drobiazgowość - Hilda dużo traci na akcji. Nicola Griffith po mistrzowsku buduje napięcie i tworzy intrygi, wspaniale prowadzi fabułę i kreuje znakomitych, bohaterów – zarówno faktycznych, jak i fikcyjnych, jednakże jej wnikliwość może niektórych zirytować, bo - choć mnie ujęła – zdaję sobie sprawę, że wielu czytelników ceni wartką akcję, a tutaj… jest jej niewiele. Rozczarowało mnie zakończenie powieści, bowiem narracja się po prostu urywa, a tak się nie robi! Mam nadzieję, że niebawem na rynku ukaże się kontynuacja powieści, bowiem – tak jak wspominałam – Hilda dotyczy niemal samych młodych lat bohaterki, a jej dalsze losy zdają się jeszcze bardziej intrygujące!   Hilda jest jedną z najlepszych powieści historycznych, jakie w ostatnich latach trafiły w moje ręce. Ciężko nie docenić bogactwa językowego i sposobu w jaki autorka buduje swoją średniowieczną opowieść. Hilda to emocje, historia, wiedza i niebanalny kunszt pisarski, obok którego nie można przejść obojętnie. To nie jest opowieść o świętej, a o nadzwyczaj silnej i odważnej kobiecie, która zawojowała średniowiecze. Polecam serdecznie – przede wszystkim miłośnikom poważniejszej beletrystyki.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)