Hej, Jędrek! Kto tu rządzi?
Rafał Skarżycki

U tytułowego Jędrka w drużynie piłki nożnej kapitan ulega kontuzji. Jędrek startuje o jego opaskę. W międzyczasie do jego szkoły przychodzi nowy uczeń - syn znanego piłkarza. Chłopcy zaczynają ze sobą rywalizować, co stwarza różnego rodzaju dziwne sytuacje.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

To już moje trzecie spotkanie z Jędrkiem, jego rodziną i kolegami. Troszkę obawiałam się, czy nie będzie ono monotonne, wydawało mi się, że wszystko co potrafi, pokazał już w poprzednich tomach. I swoją młodą, skomplikowaną naturę jak i moc zwariowanych pomysłów jakie powstają w jego głowie. Zapomniałam jednak o jednym, Jędrek uwielbia sport a zwłaszcza piłkę nożną, i właśnie o tej jego fascynacji, jest ta część przygód.. Zbliżają się międzyszkolne zawody, i chłopca dopada stres związany z najważniejszym meczem. Przecież przeciwnik jest nie lada, i odgrażał się, że w tym roku, na pewno on będzie na najwyższym podium. Jak potoczą się losy meczu nie będę zdradzać, lecz muszę przyznać, że będą one dość zaskakujące. Jędrek na własnej skórze przekona się, że z kibolami ciężko dojść do porozumienia i że nawet na podwórku szkolnym, to oni grają często główną rolę. Pozna również z bliska życie celebrytów, którym do tej pory ogromnie zazdrościł. Czy faktycznie miał czego? Spróbuje pracy w mediach, a dzięki swojej siostrze, doskonale pozna znaczenie takich słów jak pijar czy kreowanie. Czeka go również zderzenie z pewnymi wyobrażeniami, ocena jak i ich przewartościowanie.      Mój dziewięcioletni syn uwielbia przygody Jędrka, i był bardzo obrażony, jak nazwałam ją dobrą lekturą dla „opornych”. Lecz tak właśnie jest. Przez swój troszkę komiksowy charakter, ta książka trafia zdecydowanie łatwiej i szybciej do młodych czytelników. Rysunki Tomasza Lwa Leśniaka fantastycznie uzupełniają tekst, są momentami jego składowymi. Ilustracje są ogromnie zabawne, realne i świetnie obrazują perypetie głównego bohatera. Najważniejsze jednak jest to, że poruszane przez autora problemy, są aktualne dla młodego człowieka, i szybko się z nimi utożsamia. Bo tak naprawdę takie przygody jak przeżywa Jędrek mogą wydarzyć się każdemu, nie ma w nich nic bardzo spektakularnego, są jednak ogromnie humorystycznie przedstawione przez co wydają się dla czytelnika zabawnymi lecz trzeba pamiętać, że dla głównego bohatera problemy jakie napotyka na swojej drodze takimi już nie są, stają się poważne i sa zmorą dnia codziennego.    Dlatego jeśli ktoś szuka dla swojego dziecka lektury lekkiej a mądrej, to cykl o Jędrku zdecydowanie można polecić. Jego zaletą jest również to, że i dorośli fantastycznie bawią się poznając perypetie życiowe głównego bohatera.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

TO KSIĄŻKA CZY MOŻE KOMIKS? NIE, TO HEJ, JĘDREK! Rafał Skarżycki i Tomasz Lew Leśniak to kultowi autorzy, spod ręki których wyszły tak znane i kultowe już dzieła komiksowe, jak (zekranizowany nawet) „Jeż Jerzy” czy absurdalnie śmieszne przygody Tymka i Mistrza. Ale, ale, nie tylko na polu obrazkowym dwaj panowie znakomicie się sprawdzili. Ich seria „Hej, Jędrek” to porcja uroczej, humorystycznej literatury dla młodzieży, gdzie zwykła proza splata się nierozerwalnie z komiksem! Jędrek jest super, Jędrek jest cool, jest popularny, przez wszystkich lubiany i właściwie najlepszy we wszystkim, z czym się tylko zetknie. Szkoda tylko, że nikt poza nim tych cech nie dostrzega, nawet Karolina, z którą z jako jedyną chyba dziewczyną, da się rozmawiać na normalne (czytaj: męskie) tematy. Tym razem problemem codzienności, który dopada naszego bohatera jest piła nożna. Ważny mecz to jedno, Jędrek nie zawali nawet, kiedy z nerwów nie prześpi kilku nocy (nie zawali, prawda?...), ale co kiedy trzeba będzie znaleźć nowego kapitana? Kto nadaje się lepiej, jak nie Jędrek, nawet jeśli nikt inny tej oczywistej prawdy nie zauważa? I czemu wszyscy tak zachwycają się nowym uczniem, do którego nawet Karolina gotowa jest robić maślane oczy? Żeby udowodnić swoją wartość Jędrek będzie musiał stanąć na głowie i pokazać wszystkim, co w nim tkwi za potencjał. Pytanie tylko, czy pokaże? Urocza to książka. „Książka” bowiem trudno jest jednoznacznie ją określić: bardziej powieść to mocno ilustrowana komiksowymi kadrami, czy bardziej komiks przeplatany mocą wstawek prozy. Każdy będzie miał o tym swoje zdanie, ja natomiast trzymać się będę określenia: książka. Hybryda dwóch mediów. Tomik zarówno dla tych, którzy wolą obrazkową formę, jak i tych, do których bardziej przemawia słowo pisane. Jakkolwiek by jednak nie odnosić się do tej publikacji, zabawa z Jędrkiem jest przednia. Ślepy swych wad, rozbrajająco przekonany o własnej wielkości bohater stanowi źródło niewyczerpanego humoru i perypetii. Zderzenie jego przekonań z prawdą i tym, jak wygląda w oczach innych rozbraja. Jednak Jędrek to nie tylko jego postawa, ale także źródło rozbrajających przemyśleń i wielkie serce. I to się w nim kocha. Czy jest się małym, czy dużym (do starszych czytelników puszcza Skarżycki nieraz oko), trudno nie ulec jego urokowi. Podobnie jest od strony graficznej. Dawno nie oglądałem nowych ilustracji Leśniaka, ale rysunki w „Jędrku” są dużo lepsze, niż w przygodach Jeża Jerzego. Kreska jest bardziej czysta, mimika i humor sytuacyjny rozbrajające a prostota całości to największa jej siła. Połączenie obu tych jakże bliskich i dalekich zarazem dziedzin narracji dało efekt na wskroś uroczy i zachwycający. Dlatego też polecam gorąco i zachęcam do poznania tego tomu (jak i wszystkich innych, których znajomość na szczęście nie jest wcale potrzebna do pełni cieszenie się poszczególnymi z nich). Recenzja opublikowana także na moim blogu http://ksiazkarnia.blog.pl/2016/03/15/hej-jedrek-kto-tu-rzadzi-rafal-skarzycki-tomasz-lew-lesniak/

(Kliknij aby rozwinąć opinię)