Harper Drew. Dziennik katastrofy
Kathy Weeks

Czy kojarzycie może taka bardzo popularną serię o pewnym chłopcu, który pisał dziennik i nazywano go cwaniaczkiem? Myślę, że znaczna część z Was chociaż raz słyszała o tych książkach. Przygotujcie się więc na to, że nadchodzi jego godna następczyni - Harper Drew, która jest święcie przekonana o tym, że jej życie to istne utrapienie. O tej książce właśnie opowiem Wam w dzisiejszej recenzji.

Harper Drew ma dość szalone życie i równie zwariowaną rodzinkę. Brat postanawia zostać vlogerem i kupuje sobie deskorolkę, jednak... przychodzi ona do niego tylko w połowie. Wujek Paul na najmniejszym palcu stopy nosi pierścionek z diamentem i wszystko mówi, że jest on producentem filmowym – jednak, gdzie te filmy? No cóż... Ach, no i są jeszcze rodzice! Tata, który niedawno miał stłuczkę, której świadkiem był sam policjant oraz mama, która... A zresztą, tego trzeba dowiedzieć się samemu. Jedno jest pewne – życie Harper obfite jest w różnego rodzaju szalone incydenty.

Powiem Wam szczerze, że książkę tę przeczytałam już na początku kwietnia, jednak liczne obowiązki i problemy zdrowotne, które w ostatnim czasie bardzo polubiły moje towarzystwo, skutecznie uniemożliwiły mi napisanie tej recenzji. Teraz na szczęście mogę już powiedzieć Wam kilka słów na temat tej pozycji, a musicie wiedzieć, że w tamtym czasie była ona dla mnie idealną wprost odskocznią od wielu nękających mnie myśli.

Główna bohaterka z początku nie wzbudziła we mnie za dużej sympatii. Jakoś tak nie potrafiłam się do niej przekonać i miałam wrażenie, że Harper próbuje na siłę być zabawną nastolatką z dystansem do swojego życia. No i tak, rzeczywiście pewnie w jakimś stopniu tak było, jednak z czasem zaczęłam postrzegać tę bohaterkę ciut inaczej i nawet ją polubiłam. Rozumiałam jej rozterki i frustrację związaną z postępowaniem rodzeństwa i rodziców - jednocześnie podziwiałam ją też za wytrwałość. Niewielu dałoby sobie chyba radę z taką wesołą gromadką.

Kathy Weeks ma bardzo lekkie pióro, dzięki czemu książkę tę pochłania się w ekspresowym tempie – wiem to sama po sobie, ponieważ poznanie historii Harper Drew zajęło mi niecałe dwie trzy godziny. O powieści na pewno nie można też powiedzieć, że jest nudna. Autorka zadbała o to, by działo się tutaj dużo, ale czy wyszło jej to na dobre? No cóż, sama historia może nie nudzi, ale w pewnym momencie może dać odczucie, jakby wszystkiego było za dużo. Myślę więc, że książka ta zdecydowanie bardziej przypadnie do gustu właśnie młodszej młodzieży (która raczej woli, gdy w książce dzieje się dużo wszystkiego), niż czytelnikom starszym, którzy tak jak ja uwielbiają wszelkie książki młodzieżowe i dziecięce.

Mimo tego uważam, że Harper Drew. Dziennik katastrofy to pozycja warta poznania. Jest lekka, zabawna i całkiem wciągająca. Czy będę sięgać po kolejne przygody Harper, jeśli pojawią się na polskim rynku wydawniczym? Myślę, że tak, ale czy okażą się lepsze/słabsze od tej pozycji – to się jeszcze okaże.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Bohaterką książki jest Harper Drew, która uważa, że jej życie to TOTALNA KATASTROFA. Przedstawia dowody, które potwierdzają jej słowa:
- jej starszy brat Troy założył vloga o skateboardingu nie mając deskorolki. Gdy w końcu zdecydował się na zakup, dotarła do niego tylko… połowa deski.
- jej wujek Paul nosi diamentowy pierścionek na palcu... u stopy i twierdzi, że jest producentem filmowym. Jednak nikt nigdy nie widział żadnego wyprodukowanego przez niego filmu.
- jej tata miał stłuczkę, kiedy prowadził szkolnego minibusa, a świadkiem całego zdarzenia był policjant…
Co pisze o swojej mamie, swoim młodszym bracie czy lamach, które spotkali podczas ich nieudanego wyjazdu na wakacje dowiecie się czytając książkę Sprawdź czy TOBIE przydarzyło się w życiu coś podobnego?

Historia uczy, że ludzie są interesowni – Maise – „CZASAMI potrafi być supermiła. Zwykle dzieje się tak wtedy, gdy chce ci wyjeść orzeszki albo przepisać pracę domową. A potem nagle dochodzi do wniosku, że jesteś do bani.” Pokazuje, że warto zadawać pytania, aby się dowiedzieć czegoś nowego, bo „jaki sens przesiadywać w szkole po siedem godzin dziennie, jeśli masz z niej wyjść głupsza niż na początku”? Dowiecie się z niej również czym jest empatia, że warto pomagać osobom w potrzebie oraz że to, czego się podejmujemy należy wykonać dobrze, bo „gdyby choć raz się wysilił, żeby zrobić coś porządnie, pewnie zostałby najmłodszym miliarderem świata”. Mówi też, czym jest zakupoholizm oraz sugeruje, że warto wyciągać wnioski, aby nie popełniać tych samych błędów. Do tego wskazuje, że każdy ma jakiś talent, wystarczy go tylko w sobie odkryć.
Bohaterkę polubiłam od pierwszych stron, dlatego, że wydaje mi się osobą inteligentną, wrażliwą, szczerą, pomocną i bystrą oraz jest dobrą obserwatorką
To oraz wiele więcej zawiera ten dziennik. A wszystko napisane zostało w bardzo zabawny, komiczny sposób. Czytało mi się go lekko i szybko ze względu na zabawną treść. Każda strona jest otoczona ramką, która przypomina skoroszyt i czasami zawiera ilustrację

Dziennik polecam gwarantując, że Harper sprawi, że będziecie się dobrze bawili i odkryjecie o co chodzi z tymi lamami...

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

,,Harper Drew. Dziennik katastrofy" to pierwszy tom serii o szalonej i sympatycznej nastolatce i je rodzinie, która ma pokręconą rodzinkę. I chociaż jest ona przeznaczona dla dzieci, to ja również bawiłam się świetnie czytając przygody Harper. Koleżanka Harper Drew to Maise, która urządziła urodziny na laserach, na których nie była nasza bohaterka, bo jej tata pokręcił dni. Ogólnie tatuś ma dziwne i czasami niebezpieczne pomysły, jak skok w dal z kredensu. Na urodziny Harper, Maise dała dzienniczek ,,Co to się w ogóle wyprawia". Dziewczynka postanowiła w nim pisać o swojej rodzinie i skali obłędu. Skala ta to nic innego tylko dziwaczne pomysły jej rodzinki. Oprócz tatusia, który jest nieco zakręcony, Harper ma brata, który czesze włosy z użyciem soku pomarańczowego. Nic więc dziwnego, że gdy wyjdzie z domu każda osa go kocha. Oprócz tego prowadzi vloga o deskorolkach. Wszystko fajnie, tylko nie ma o nich pojęcia. A tego występuje tylko z połówką deskorolki. Uważa, że sławę zyska od tak. Bez większego wysiłku. Poznamy również wujka Paul. Podobno jest producentem filmowym. Tylko pytanie jaki film wyprodukował? Ma również psa o ciekawym imieniu, Leonardo DiCaprio. A na dużym palcu u nogi nosi sygnet. I w jaki sposób jego włosy z dnia na dzień jego włosy powiększyły swoja obojętność? A mama? Mama również jest odbiega od normy. Na wakacje zawsze bierze pięć butelek środka dezynfekcyjnego oraz uwielbia supermarkety. W szczególności lubi chodzić w dziale mięsnym i z ketchupem. Problem z nią jest zawsze gdy jadą na wakacje. Najpierw nie mogą domknąć bagażnika, a po 21 minutach jazdy muszą koniecznie skręcić do sklepu. Książka jest wydany w sposób, który bardzo lubię. Każda strona otoczona jest ramką, przypominającą skoroszyt. Znajdują się tutaj również ciekawe, czarno-białe ilustracje, które wspaniale dopełniają czytany tekst. Historia rodziny, którą opowiada Harper jest zabawną opowieścią, przy której nie ma mowy by nie roześmiać się. Gdybym miała wybrać postać, która wzbudziła moją największą sympatię, to wybrałabym szaloną mamuśkę i jej dziwne upodobanie do działu mięsnego. Książka posiada zwariowane sploty akcji dzięki, którym od książki nie można oderwać się. Napisana jest łatwym językiem i zrozumiałym dla dzieci. Opowieść o Harper i jej rodzince na pewno przypadnie do gustu niejednemu młodemu czytelnikowi.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)