Gus
Kim Holden

„Moje szczęście, moje życie jest wyłącznie w moich rękach. Nikt o nie nie zadba. Tylko ja mogę je budować lub niszczyć. 
To wybór.
Wybór, który wymaga działania w zamian za nagrodę. Bezczynność i spoczywanie na laurach prowadzą do przeciętności.”

W dniu śmierci Kate Gusowi zawalił się cały świat. Zrozpaczony i rozbity na pół, nie potrafi odnaleźć się w rzeczywistości, w której jej już nie ma. Życie, muzyka, rodzina, przyjaciele, wszystko to co liczyło się dla niego wcześniej, nagle straciło sens. Została tylko pusta i niewyobrażalny ból, którego nic nie jest wstanie ukoić. Wyprany z wszelkich emocji postanawia zagłuszyć swój ból upijając się każdego dnia do nieprzytomności. I kiedy wydaje się, że nie ma już dla niego ratunku, on zaczyna powoli odbijać się od dna…

„Masz tylko jedną szansę w tym cyrku zwanym życiem. Nie siedź na widowni, przyglądając się przedstawieniu. Wskakuj na scenę i bądź wielki. Właśnie tam znajdziesz ogień”

„Gus” autorstwa Kim Holden to jeden z tych nielicznych bestsellerów, którego reklamy nie kłamią. Wydawnictwo obiecywało poruszającą historię, od której nikt nie będzie wstanie się oderwać i moim zdaniem to właśnie otrzymaliśmy. To i jeszcze więcej! Po lekturze „Promyczka” myślałam, że długo nie znajdę drugiej tak poruszającej książki (o ile w ogóle to możliwe!), jednak się myliłam. Historia Gusa poruszyła mnie równie mocno co Kate.
Autorka porusza tutaj niezwykle ważne kwestie z jakimi borykamy się często na co dzień. Stworzyła niesamowitą powieść o radzeniu sobie z żałobą oraz o tym jak znów zacząć żyć, kiedy straciło się cząstkę siebie. Razem z Gusem przeżywałam oraz dzieliłam żałobę, ale także później i radość. Na początku tą małą, ledwo iskrzącą się niczym młoda gwiazda na niebie, by później zobaczyć jak rozbłyska najpiękniejszym światłem na świecie. To naprawdę wielka dawka emocji, i po mimo całego tego dramatyzmu jest to jedna z najbardziej pozytywnych książek jaką przeczytałam.

„Życie polega na wykorzystywaniu chwil. Robieniu tego, co się chce i co konieczne. Nie mam zamiaru się ukrywać. Nie chcę się wahać. Pragnę po prostu żyć.”

„Gus” to książka, której się nie czyta tylko przeżywa; powodując, że historia w niej zawarta na długo pozostanie z wami. Ze mną pozostała do dziś i to tak bardzo, że pisząc tą recenzję przeżywałam ją na nowo. Dlatego na koniec powiem wam tylko, że koniecznie musicie ją przeczytać. I to jak najszybciej!

Aleksandra
*Wszystkie cytaty pochodzą z książki „Gus” autorstwa Kim Holden.
//

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Niech Was nie zmylą pozory, ta książka nie jest tą samą historią "Promyczka" opowiedzianą z perspektywy Gus'a lecz to jej kontynuacja- tym razem autorka pozwala czytelnikowi spojrzeć na część wydarzenia z poprzedniego tomu oczami chłopaka i razem z nim przeżyć żałobę po stracie jego ukochanej przyjaciółki i co najważniejsze śledzić dalsze jego losy. Historię Gus'a poznajemy w momencie gdy jego przyjaciółka Kate umiera. Obserwujemy jak chłopak z dnia na dzień popada w ruinę nie mogąc pogodzić się z utratą bliskiej mu osoby. Zaczyna pić bez umiaru, wpada w towarzystwo, przez które zaczyna brać narkotyki, sypia z kim popadnie- a wszystko to z myślą, że uda mu się chociaż na chwilę zapomnieć o bólu, który odczuwa w sercu. Wszystko trwa, aż do momentu kiedy na jego drodze staje tajemnicza, skryta i jak mu się na początku wydaje mało rozrywkowa dziewczyna o imieniu Scout. Ich drogi splatają się na dłużej dzięki czemu z dnia na dzień coraz lepiej się poznają i z początkowej niechęci do siebie powstaje uczucie. Razem z Gusem przechodzimy przez jego etapy żałoby i godzenia się z rzeczywistością, ale również obserwujemy jak szuka szczęścia i nadziei w każdym kolejnym dniu swojego życia. Jak z pierwszej książki Pani Holden wiemy, autorka bardzo lubi budować napięcie w swoich powieściach i tajemnice skrywane przez ich bohaterów odkrywać przed czytelnikiem stopniowo. W tej pozycji również tego nie zabrakło- powoli poznajemy tajemnice Scout, jej przeszłości oraz rodziny, co sprawia, że czytelnik chce jak najszybciej poznać treść kolejnych stron. Oprócz nowych interesujących i różnorodnych postaci, które zapadają w pamięci na długo i dzięki którym cała historia staje się kompletna, wracają bohaterowie poznani w "Promyczku" co jest świetnym zabiegiem, ponieważ czytelnik ma wrażenie, że spotyka dawno niewidzianych przyjaciół i dowiaduje się co u nich aktualnie słychać. Książka niejednokrotnie wywołała na mojej twarzy uśmiech, niejednokrotnie zawstydziła mnie opisami intymnych zbliżeń, nie raz popłynęła mi łza po policzku ale również kilka razy udowodniła, że w życiu zawsze trzeba mieć nadzieję i warto cieszyć się każdym dniem. Słyszałam wiele opinii, że "Gus" bardziej przypadł do gustu czytelnikom niż pierwszy tom- osobiście nie przyłączam się do tego stwierdzenia. Wciąż jestem pod wrażeniem "Promyczka" i uważam, że to właśnie on skradł moje serce i to tamta historia była mi bliższa. Nie wiem czy to kwestia tego, że "Gus" jest napisany w innym stylu, który trochę mniej do mnie przemawia, czy dlatego, że historia Kate bardziej wpłynęła na moje uczucia i bardziej się z nią utożsamiam. Nie mniej obie książki są wspaniałe i obie serdecznie polecam. "Gus" to idealne lekarstwo na złamane serce po lekturze "Promyczka". To on je poskleja i tchnie znów w czytelnika promyczek nadziei.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Recenzja na instagramie inkbound_journey. Zapraszam :D

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Są takie wydarzenia, które zmieniają człowieka. Zazwyczaj jednak to te, które łamią serce, wpływają na nas najmocniej. Lecz tylko od nas samych zależy, czy pozwolimy aby stały się początkiem destrukcyjnej drogi czy może zapowiedzią lepszego dostrzeżenia wielu niuansów życia. I choć z pewnością nigdy nie jest to łatwe, zdecydowanie lepiej skierować się ku drodze, która pozwoli docenić to, co nas otacza, cieszyć się chwilą obecną i robić wszystko, by być po prostu szczęśliwym. W końcu serce to bardzo pojemny organ i pomieści całe mnóstwo miłości, trzeba mu jedynie na to pozwolić. Gus zawsze kochał muzykę, surfing i Kate. Gdy zabrakło Promyczka, jego życie stało się zwyczajnie niepełne. Chłopak szturmem podbił serca fanów na całym świecie wraz ze swoim zespołem, a w najmroczniejszych dniach swojego życia wyrusza w trasę, by zaspokoić potrzeby swoich słuchaczy ale i zagłuszyć jakiekolwiek uczucia, które nosi w sobie. Gus dał się już poznać jako znakomity i wierny przyjaciel, człowiek niezwykle oddany wszystkim, których kochał. Nałogowy palacz, choć zawsze obiecywał, że to stan przejściowy. Absolutny geniusz, jeśli chodzi o tworzenie muzyki i przywódca zespołu. Syn, o jakim mogą marzyć wszystkie matki i dość nietypowa gwiazda rocka. Jednak tego Gusa już nie ma, odszedł wraz z Kate, a Gus, który wita czytelników w tej części, niekoniecznie da się lubić. Czy uda mu się wyrwać z tej mrocznej i niezbyt dobrze dla niego rokującej odsłony?

"Gus" to bezpośrednia kontynuacja "Promyczka", a wydarzenia przedstawione w tej części następują bezpośrednio po zakończeniu pierwszego tomu. Z pewnością nie należy do książek z zawrotną akcją czy trzymającą w napięciu fabułą, jednak kompletnie mi to nie przeszkadzało. Z przyjemnością obserwowałam powolne zmiany zachodzące w głównym bohaterze oraz to, jak wraz z upływającym czasem godził się ze stratą swojej przyjaciółki oraz sukcesywnie zaczynał dostrzegać w życiu to, co usilnie starała się przekazać mu Kate za życia. Nie jest to romans ociekający erotyzmem, niepewnością i pożądaniem, to delikatnie i zupełnie mimowolnie rozwijająca się historia miłosna dwojga młodych ludzi, którzy niosą na swoich barkach wiele doświadczeń. Z racji zawodu Gusa to także powieść zawierająca świetnie wykreowany wątek muzyczny, pokazująca blaski i cienie sławy oraz presję z jaką na co dzień muszą mierzyć się osoby chcące pozostać w branży. Co ważne, postaci nie są idealne, popełniają błędy, walczą ze swoimi słabościami, ale i, co najpiękniejsze, rozwijają się i dojrzewają na naszych oczach, akceptując swoją przeszłość, ciesząc się teraźniejszością i wyczekując z nadzieją przyszłości. Cudownym elementem tej książki jest także powrót do bohaterów znanych z "Promyczka", dzięki czemu chociaż trochę możemy zobaczyć jak toczą się ich losy, a w końcu oni także byli naznaczeni miłością do Kate oraz jej stratą. Do gustu przypadły mi również wątki poboczne, poruszające kwestie związane z rodzicielstwem, istotą rodziny, zmaganiem się z uzależnieniami różnego rodzaju ale także samoakceptacją. Jestem świadoma tego, że taka forma powieści nie każdemu przypadnie do gustu, jednak dla mnie stanowiła naprawdę świetną, życiową i niezwykle realistyczną lekturę. Kibicowałam bohaterom w ich podróży, cierpiałam wraz z nimi i cieszyłam się z ich małych sukcesów i drobnych gestów, których doświadczali, a to samo w sobie świadczy, że książka mnie pochłonęła i do mnie trafiła. Podoba mi się także pióro Autorki, więc jestem przekonana, że sięgnę po kolejne jej powieści. Ci, którzy pokochali "Promyczka" zdecydowanie powinni poznać dalsze, trudne ale i dające nadzieję losy Gusa. Ze swojej strony polecam!

 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Słabsza niż "Promyczek", ale nadal warto przeczytać.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Wiele mądrości życiowych. Historia człowieka, który przez śmierć bliskiej przyjaciółmi zatraca się w życiu. Fantastyczna postać starszej pani ( matka sasiadki) , postać bardzo kolorowa, mądra i życiowa. Polecam

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

,,Gus" to kontynuacja ,,Promyczka".

(Kliknij aby rozwinąć opinię)