Grobowce Atuanu
Ursula K. Le Guin

Mała Tenar została odebrana rodzicom. Otrzymuje nowe imię i zostaje kapłanką Grobowców- sanktuarium na wyspie Atuan, gdzie wstpęp mają tylko kobiety i eunuchowie. Spotyka tu intruza, czarnoksieżnika Geda i wspólnie uciekają z wyspy.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Druga część opowieści z Ziemiomorza przenosi nas w krainę bez mężczyzn, gdzie królują Bezimienni. Nad wszystkim pieczę mają kapłanki, które wybierane są po śmierci poprzedniczek. Najmłodsza nowa kapłanka Grobowców, jednak nie jest oddana swoim zadaniom i gdy w Grobowcach pojawia się mężczyzna zaczyna zmieniać swoje postępowanie, co doprowadzi do wielkich konsekwencji. Magia, przeznaczenie i wspaniałe opisy to wszystko można znaleźć w tej książce.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Druga część cyklu Ziemiomorza odkrywa przed nami kolejne miejsca w przedstawianym świecie, budując jego obraz bardzo powoli, ale również dokładnie i niezwykle obrazowo. Pomimo że język jest spokojny, czuje się zmiany zachodzące w bohaterach. Uczymy się że przedstawiony świat jest nie tylko niezwykle zróżnicowany, ale również dość brutalny. Muszę przyznać że zazwyczaj spotykam się w literaturze z brutalnością wywołującą we mnie gigantyczny protest, często do tego stopnia ze przeszkadza i to w odbiorze książki, jednak nie tutaj. Ursula Le Guin pisze niezwykle subtelnie, co jest niezaprzeczalnym geniuszem

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Na Atuanie, w podziemnych grobowcach, tkwią Bezimienni. Usługują im kapłanki, z tą główną, odradzającą się wciąż na nowo, poświęcającą się całkowicie pradawnym bogom, związaną z nimi na zawsze, pilnującą skarbów, których nikomu nie wolnooglądać. Kolejną arcykapłanką zostaje Tenar, dziewczynka inna niż wszystkie, niepokorna i chadzająca własnymi drogami. Przygotowywana do pełnienia odpowiedzialnej roli nie do końca zgadza się na swój los i wystarczy mała iskra, by wywołać lawinę zdarzeń, których nikt się nie spodziewał. Taką iskrą staje się wizyta Geda w tajemnym labiryncie, w skarbcu Bezimiennych, przybyłego w poszukiwaniu połówki magicznego pierścienia. Powieść o wielu znaczeniach; o poszukiwaniu siebie, o wolności do samostanowienia, wyzwoleniu się spod narzuconych wierzeń i dogmatów, o odrzuceniu tego, co nas uwiera i niezgodzie na podporządkowanie się cudzym poglądom. To również powieść o dojrzewaniu do podejmowania dorosłych decyzji, o wyborze drogi, która nie zawsze jest prosta i gładka, za to niesie wiele wyzwań i może sprawić znacznie większą satysfakcję. Kolejna świetna rzecz Ursuli Le Guin do wielokrotnego zaczytywania się.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

pięknie, tylko trochę mi za mało : )

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Dalsze losy Greda i opowieści czasów Ziemiomorza bardzo mi się podobają . Wciągnęła mnie ta trylogia.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Dobra opowieść. W moim odczuciu sporo ciekawsza niż pierwsza część.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Ogólnie to mi się dość podobała. Fajna przygoda, ciekawe opisy tych wierzeń. Niby krótka, ale wszytko trzyma się kupy. Jedno, co mi nie pasuje, to zakończenie. Byłoby OK, gdybym poznała Tenar w momencie przyjęcia do świątyni. Ale tam na początku była jeszcze jej rodzina. Mogliby im chociaż wiadomość przesłać, że córka już nie jest żywym trupem. ehhh

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Doskonała kontynuacja. Na początku byłam bardzo zdziwiona, iż książka nie jest o Krogulcu, lecz o Tenar. Ona jednak okazuje się potrafi być równie interesującym protagonistą.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Podejrzanie lekko się czytało, bardziej jak opowiadanko niż osobną powieść. Brakowało mi w tej części większej ingerencji Geda i, co za tym idzie, niekończących się ciągów przygód połączonych z podróżami po całym Ziemiomorzu. Tutaj wydarzyło się niewiele, potraktuję to więc jak wstęp do "Najdalszego brzegu". Mam nadzieję, że się nie zawiodę.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)