Granice
Liza Marklund

Annika Bengtzon. Kobieta, która potrafi wiele znieść. Romansy męża. Nowe kobiety, z którymi chodzi do łóżka za jej plecami. Wyjazdy, które nie są ani prestiżowe, ani potrzebne, a na które sam się zgłasza. Dlaczego? Np. dlatego, że na ten sam wyjazd jedzie jakaś seksowna blondynka. Gdy Thomas zostaje porwany na jednym z takich wyjazdów wszystko zaczyna się zmieniać. Porywacze żądają 40 mln okupu. Więźniowie przetrzymywani są w skandalicznych warunkach, bez jedzenia. A gdy już to jedzenie dostaną, jest ono zepsute i z robakami. Porywacze zabijają, zmuszają do gwałtów. Gdy Thomas odmawia gwałtu na starszej kobiecie z tej samej delegacji, traci dłoń. Czy jest dla niego jeszcze jakaś szansa? Annika robi wszystko, żeby uwolnić męża. Gromadzi całe ich oszczędności, zgadza się na wyłączność dla Kvällspressen, żeby tylko uwolnić męża z rąk porywaczy. Pomaga jej w tym jeden z pracowników Ministerstwa, w którym pracuje Thomas. Jimmie. Ten przystojny, zupełnie zwyczajny Jimmie. Nie taki jak Thomas. Nie wyniosły, nie sztywny, nie myślący tylko o sobie. Annika wdaje się w romans z nim. Płaci okup, cudem ucieka przed wybuchem wraku autobusu, w którym zostawiła pieniądze. Thomas przypadkiem ucieka z baraku, w którym go porzucono. Nawet okup nic by nie zmienił. Dowódca porywaczy zginął... a Thomasa pozostawiono na pastwę losu. Gdy budzi się w samolocie wywożącym go do kraju, pierwsze, co widzi, to twarz Anniki. Ma nadzieję, że wszystko się ułoży. Ale czy na pewno? Życie jest pełne niespodzianek. Książka trzyma w napięciu od samego początku, aż do końca...

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Dziewiąty tom dla mnie okazał się być pierwszym! W trakcie czytania nie odczułam braku poprzednich. Dałam się porwać akcji, która jest bardzo uporządkowana dzięki formie dziennika. Dni są liczone od momentu porwania Thomasa i opatrzone datami dziennymi. Dwóch narratorów relacjonuje nam przebieg wydarzeń w Szwecji i w Afryce, ale każdy z nich jest inny. O swoich przeżyciach Thomas opowiada sam, co jest bardziej wiarygodne w przypadku osoby porwanej. O tym, co się dzieje u jego żony, Anniki Bengtzon, opowiada narrator wszechwiedzący. Wszystko jest bardzo realistyczne, nawet opisy czynności fizjologicznych. Niektóre wydarzenia można przewidzieć, bo w przypadku porwania istnieje pewien schemat działania, ale książka trzyma w napięciu do końca, mimo że tempo akcji było niejako spowalniane przez opisy codzienności. Powieść porusza nie tylko problem porwania i terroryzmu, ukazuje też pracę dziennikarzy i codzienne życie w Szwecji, w której dochodzi do kilku morderstw kobiet. A tytuł jest wieloznaczny - granice państw, granice ludzkiej psychiki, granice wytrzymałości ludzkiego organizmu, granice wolności słowa, granice... Sami musicie je odkryć.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)