Gargulec
Andrew Davidson

Ta książka to nie moja bajka :( Strasznie z nią męczyłam. Przeczytałam ją tylko, bo potrzebowałam na klub książki. Tak na pewno bym ją nie przeczytałam, chociaż sam koniec był bardzo dobry :D

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Gargulec" to debiutancka powieść Andrewa Davidsona, której prawa do wydania kupiło 26 krajów! Autor przez siedem lat zbierał materiały, z których stworzył opowieść o uczuciu silniejszym niż śmierć, o wielkiej sile miłości. Na oddział oparzeniowy trafia cyniczny, zgorzkniały mężczyzna, który uległ wypadkowi. Większość jego ciała jest potwornie poparzona, co dyskwalifikuje go już na zawsze w zawodzie, jaki wykonywał - był gwiazdą i producentem filmów porno. Piękno przepadło na zawsze, ukryte za bliznami. Kiedy udaje się go uratować, nie mogąc pogodzić się z życiem w tak okaleczonym ciele, drobiazgowo planuje samobójstwo. Pewnego dnia odwiedza go tajemnicza kobieta, rzeźbiarka Marianne Engel, wg której w XIV wieku ją i poparzonego mężczyznę łączyła wielka miłość. Jako że Marianne jest byłą pacjentką oddziału psychiatrycznego, bohater nie traktuje jej słów poważnie. Wtedy jednak Marianne zaczyna swą opowieść, zabierając mężczyznę do Japonii, Anglii, Niemiec, na Islandię, oraz do Włoch. I wszystko się zmienia... Kobieta opowiada historię zakonnicy, zakochanej w najemniku, któremu uratowała życie, oraz kilka innych. W historiach Marianne poznajemy osoby, które poświęciły swe życie w imię miłości. Po każdej z tych osób została mała pamiątka, namacalny znak ich istnienia. Coś, co powstało z ognia. Bohater tymczasem sam cudem uniknął śmierci, a ogień, oprócz tragedii i oszpeconego ciała, dał mu jednak coś ważnego - efektem spalenia była, za sprawą Marianne Engel, metamorfoza i inne spojrzenie na świat. Zmiana z mężczyzny nie znającego prawdziwej miłości i nie potrafiącego nią - miłością - nikogo obdarować, w mężczyznę zakochanego, który "Kocham Cię" wypowiada bez wahania. Książka pełna jest symboli. Bohater przeżył piekło dosłownie - w trakcie spalenia, podczas pobytu w szpitalu, w trakcie realistycznie opisanych zabiegów, i w przenośni - kiedy, w swych wizjach, wędrował przez kolejne kręgi piekła. Jego ukochana Marianne, jest rzeźbiarką, która uwalnia z kamienia gargulce, dając im wolność. Sama jednak od siedmiuset lat czeka na swe wyzwolenie, które może dać jej tylko powrót ukochanego, w kolejnych reinkarnacjach, aż do końca. Autorowi od samego początku udało się mnie zainteresować. Doceniam to, jak wiele pracy włożył w powstanie swojego dzieła - to naprawdę widać. "Gargulec" jest piękną powieścią, opowiadającą o odrodzeniu się i wykuwaniu życia na nowo. Nawet najgorsze blizny zagoją się dzięki miłości, nawet jeśli trzeba na nią długo czekać. Być może nie jest to książka wybitna, jednak na pewno jedna z takich, które długo siedzą w głowie, dają możliwość zadania sobie kilku pytań, oraz jedna z moich ulubionych powieści.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Tę książkę wybrałam intuicyjnie, po tym, jak przeleżała na półce wiele lat. Z jednej strony, szkoda, że tak długo, a z drugiej, cieszę się, że przyjemność jej czytania była dopiero przede mną. Okładka nie jest zachęcająca, opis wręcz odrzuca, a w środku? W środku wielowarstwowa historia, a właściwie wiele historii. I już tu można się spierać, jedna czy wiele. I tak każda warstwa jest inna, można czytać je kompleksowo, a można też wybrać albo dojrzeć tylko jedną, dwie. Wszystko zależy od czytelnika, od jego potrzeb i możliwości. To tak, jakby wiele książek było zawartych w jednej. Czy to utrudnia odbiór? Nie sądzę. "Gargulca" czyta się łatwo, trudno się tu zgubić, a spojrzenie autora zadziwia szeroką perspektywą. Mam wrażenie, że autor stworzył swego rodzaju test projekcyjny i każdy może dopatrzeć się czegoś innego. Jedno jest pewne, trudno pozostać obojętnym. Mnie trudno zdecydować w co wierzę z opowiedzianych historii, a w co nie. Wszystko jest na granicy rozumu, czucia i intuicji, między zdrowiem, a chorobą psychiczną. Na którą stronę przeciągnie nas autor, w co wierzymy, w twardą naukę, zbiegi okoliczności, działanie narkotyków, wyobraźnię? W cielesność czy duchowość, w połączenie z wszechświatem czy zimne rozumowanie? A może jeszcze w coś innego? Zdecydujmy sami po lekturze. Fenomenalnej lekturze. 

mniej 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)