Flora i Grace
Maureen Lee

Uwielbiam książki tej autorki, nie sposób się od nich oderwać. Narracja prowadzona tak, że czeka się na dalszy ciąg i nie można książki odłożyć. Flora, tytułowa bohaterka i losy całego jej życia. Czasem pogmatwane, czasem poplątane ale chyba jednak, mimo wszystko szczęśliwe.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Nie mam już siły narzekać ładnie i składnie, więc tym razem wyrzucę z siebie wszystkie żale jak leci. Myślę o tej książce i pierwsze co mi przychodzi do głowy to tytuł. "Flora i Grace" jest w zasadzie opowieścią tylko o tej pierwszej. Druga przewija się tylko we wspomnieniach i tym bardziej dziwi mnie umieszczenie jej imienia na okładce (skądinąd pięknej i bardzo zachęcającej do lektury). Może to ze względu na rolę obydwu kobiet w życiu małego Simona? Odwracam książkę, a tu opis, który jest trochę niekompletny. Nie ma w nim ani słowa o tym, że akcja nagle przeniesie się za ocean. Nie lubię takich niespodzianek, choć ostatecznie.. Gdyby zostało to zdradzone, to już w ogóle nie musiałabym czytać tej książki. Ale przeczytałam, bo akcja toczyła się w latach 40. i nie mogłam się powstrzymać. Treść jest nie do końca satysfakcjonująca. Historia zbyt oczywista i wygląda na to, że autorka nie lubi ukrywać prawdy przed czytelnikiem do samego końca. Domyśliłam się bardzo szybko co się dalej stanie i poczułam się wręcz zmęczona czytaniem i rozdrażniona faktem, że wszystko już wiem, a tu jeszcze kawał książki pozostał. Chociaż Maureen Lee najpewniej celowo dawała czytelnikom do zrozumienia, że niektórych spotkań nie da się uniknąć, to ja jednak nie odczułam tego napięcia związanego z wyczekiwaniem na moment, kiedy wszystko legnie w gruzach. Za to dramatyczne zakończenie drugiej części opowieści było trochę na wyrost, bo książka ostatecznie skończyła się pozytywnie. Niewielka objętość, bo zaledwie 300 stron - dla mnie to za mało, aby rozwinąć tą złożoną historię o spotkaniu się przedstawicieli dwóch różnych światów - europejskiego i amerykańskiego. Trochę przypominało mi to powieść Jeffrey'a Archera "Kane i Abel", choć tylko ze względu na wątek nowojorski, bo Maureen Lee znacznie gorzej poradziła sobie ze splataniem losów różnych ludzi. Bardzo chciałam, ale chyba tej autorki nie polubię. Recenzja z: www.book-loaf.blogspot.com

(Kliknij aby rozwinąć opinię)