Ewangelia ognia
Michel Faber

Dawno żadna książka nie sprawiła mi tyle przyjemności, co w sumie niepozorna ,,Ewangelia ognia" Michela Fabera. Linia fabularna jest dość prosta: badacz starożytności, znawca aramejskiego, niejaki Theo Griepenkel przez przypadek wchodzi w posiadanie liczących sobie dwa tysiące lat zwojów. Historia Jezusa opisana przez naocznego świadka to nie lada gratka dla naukowca, przekonanego, że dzięki zdobyczy zyska sławę i pieniądze (a może na odwrót - pieniądze i sławę). Opracowuje tłumaczenie i szuka wydawcy, który zamieni jego dzieło w bestseller. I tak oto, bezwiednie wpada w maszynę popkultury: zmienia książkę zgodnie ze wskazaniami wydawcy, udziela wywiadów, śledzi opinie w Internecie. Drugim, równie ważny, prowadzonym równolegle wątkiem jest alternatywna wersja ewangelicznej opowieści, podana ze smakiem, bez zadęcia - wręcz przeciwnie z pewnym przymrużeniem oka. Książka Fabera wyróżnia się oszczędną narracją, brakiem rozbudowanych dygresji, barokowych opisów i wymyślnych komplikacji dlatego dostajemy do ręki zaledwie sto siedemdziesiąt stron i to wydrukowanych bynajmniej nie drobnym drukiem. Przy takim potencjale Dan Brown zrobiłby z opowieści dzieło trzykrotnie dłuższe, a Martin pewnie całą wielotomową sagę. Zwięzłość nie jest jednak wadą lecz zaletą książki. Każde słowo jest tu potrzebne, a każda scena to perełka. Gdybym miała wybrać jedną, najlepszą, wskazałabym chyba tę, w której Theo czyta recenzje swej książki na witrynie Amazaona. Na koniec pozwolę sobie przytoczyć cytat z The Obserwer, gdyż zgadzam się z nim w całej rozciągłości: ,,Ewangelia ognia to przezabawna satyra, którą czyta się jednym tchem". Opinię opublikowano na blogu: http://polekturze.blogspot.com/

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Podoba mi się

(Kliknij aby rozwinąć opinię)