Esesman i Żydówka
Justyna Wydra

Jak dużo jest książek, które opowiadają o miłości kata i ofiary? Na pewno wiele, ale mnie akurat zafascynowała historia przedstawiona przez Justynę Wydrę. Bo czy jest możliwa miłość między esesmanem a żydówką? Na pierwszy rzut oka można przypuszczać, że to jest nierealne. Jednak autorka przekonała mnie, że to może się zdarzyć. Debora Singer ucieka z wagonu wiozącego Żydów do Auschwitz, gdzie czeka ich tylko śmierć. W czasie ucieczki skręca nogę w kostce i nie ma siły dalej uciekać. Kryje się w zaroślach. Kiedy słyszy odgłos motocyklu, jest niemal pewna, że zginie. Jednak tak się nie dzieje. Bruno Kramer nie tylko nie wydaje na niej wyroku śmierci, ale pomaga jej, tak jak ona pomogła jemu na początku wojny kiedy był ranny. Doskonale zapamiętał osobę, która uratowała go od śmierci mimo, że stali po dwóch różnych stronach. Okazała mu człowieczeństwo i on teraz jej się tym odwdzięczył. Ich losy będą się teraz niejednokrotnie splatać, chociaż oboje należą do dwóch różnych światów, oboje stoją po przeciwnych stronach i ta miłość nie powinna się nigdy narodzić. Ale skoro się narodziła, to czy ma szanse na przetrwanie. Już niejednokrotnie spotykałam się z podobną historią o zakazanej miłości. Jednak książka Justyny Wydry to coś więcej niż romans. Opowieść jest na tyle fascynująca, że czyta się ją z zapartym tchem. Narracja jest trzecioosobowa z punktu widzenia Debory i Bruna. Historia jest przeplatana wspomnieniami i uczuciami tym dwojga, ale także kogoś jeszcze. Kogo? Tego nie zdradzę. Świat przedstawiony przez autorkę nie jest albo czarny albo biały, tylko ma różne barwy: raz jasne raz ciemne. Pokazuje nam jak wyglądała wojna ze strony niemieckiej, w żadnej powieści do tej pory się nie spotkałam. W każdej narodowości znajdą się ci dobrzy i ci źli. Bo cóż można powiedzieć o SS-manie, który zamiast wykonać wyrok śmierci na Żydówce, narodzie, który jego kraj unicestwiał, ratuje ją? Na pewno nie to, że jest okrutny. To jest jednak niespotykane. W powieści okrucieństwa wojny autorka przedstawiła bardziej po "macoszemu". Wojna jest tutaj tłem do całej historii. Jednak bez tej wojny tych dwoje wcale by się nie spotkało. Tło historyczne do powieści zostało bardzo dobrze przygotowane przez autorkę. To widać. Można by przypuszczać, że chyba mamy już dość czytania o wojnie i losach wielu ludzi, których to okrucieństwo dotknęło. Jednak to nasza historia, której się nie pozbędziemy. Wojna zabiera wiele istnień ludzkich, ale także wtedy rodziła się miłość. Chociaż "Esesman i Żydówka" to fikcja literacka, ja jestem o tym przekonana, że taka miłość mogła się zdarzyć. Wierzę w to, że taki "Bruno" i "Debora" żyli w tamtych czasach. Fabuła może się wydać dość oklepana, bo ile razy słyszeliśmy o miłości miedzy osobami, które powinni być wrogami. Jednak ta powieść wciąga od samego początku do końca. Wartka akcja, doskonale wykreowani bohaterowi, których nie sposób nie lubić. Współczujemy im i staramy się zrozumieć ich rozterki oraz decyzje które musieli podejmować w tak trudnych czasach, w jakich przyszło im żyć. Bardzo ciekawiło mnie jak się skończy historia. Czy zwycięży miłość mimo wielu przeciwności losów i przeszkód? A może jednak rozstanie, które wyciśnie łzy? Zakończenie książki było dla mnie prawdziwą niespodzianką i zaskoczeniem. Książka jest wzruszająca, wstrząsająca, ale w niektórych momentach także romantyczna. Mogę ją polecić nie tylko osobom, zainteresowanym historią II wojny światowej. Jest to na pewno pozycja warta uwagi i przeczytania.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Czasy drugiej wojny światowej. Lata gdy jedni pełnią okrutną rolę katów, a inni są ich ofiarami. Ból, cierpienie i śmierć są towarzyszami każdego dnia. Wszyscy pragną tylko jednego, by ta wojna się skończyła. Ludzie walczą o przeżycie, ich świat runął, rozsypał się na kawałki. Wielu ludzi zostało samych, bez najbliższych, pozostawieni samym sobie. Debora Singer jest Żydówką, straciła swoją rodzinę. Jednak jest w niej nadal coś wartościowego, jest to odruch ludzki, by pomóc drugiemu człowiekowi w potrzebie. Jest jedną z niewielu, którzy podczas tej zimnej wojny zdecydowaliby się pomóc wrogowi. Co nią kierowało, by opatrzyć rannego Niemca? Przecież, to człowiek, który jest jej wrogiem, ktoś kto gdyby był na jej miejscu użyłby broni, by ją zabić. Ona jednak mu pomaga i mężczyzna dzięki niej przeżył. Jakiś czas później Debora podczas ucieczki z wagonu transportującego krakowskich Żydów skręca nogę. Chowa się w sosnowym zagajniku, czuje, że nadchodzi jej koniec. Wie, że nie ma szans na przeżycie. Tym czasem nadjeżdża esesman, którym jest Bruno Kramer, człowiek, który zawdzięcza jej życie. Mężczyzna ratuje i chroni ją. Z tej znajomości rodzi się uczucie, które nigdy nie powinno się narodzić. Jest to dla nich dwojga bardzo niebezpieczne. Oboje za tą miłość mogą stracić życie. Czy uda im się przetrwać? Jak potoczą się losy bohaterów? Tego oczywiście nie zdradzę. Sięgając po tę książkę od razu wiedziałam, że będzie to smutna historia. I nie myliłam się. Czasów drugiej wojny światowej inaczej opisać się po prostu nie da. Są to lata ogromnego cierpienia. Autorka powieści opisała miłość, która nigdy nie powinna się wydarzyć. Ciężko jest sobie wyobrazić uczucie łączące dwójkę ludzi, którzy tak naprawdę stoją po dwóch różnych końcach mostu, gdzie on jest katem, a ona ofiarą. Dwoje ludzi, których dosłownie różni wszystko, a łączy jedynie uczucie. Jest to bardzo wzruszająca historia wojennej miłości, której już sam tytuł przyciąga czytelnika. Mnie przyciągnął mocno i nie mogłam przejść obojętnie obok tej lektury, musiałam ją przeczytać. Wiedziałam, że jest to mało realna historia, jednak skusiłam się i przeczytałam tę pozycję z mocnym zainteresowaniem. Szkoda tylko, że książka jest dość krótka. Opinia pochodzi z mojego bloga biblioteczkamoni.blogspot.co.uk

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Piękna opowieść o miłości niemożliwej dobrego Niemca do żydowskiej dziewczyny. Za swoją postawę wobec Polaków i Żydów mężczyzna gotowy jest ponieśc najgorsze konsekwencje. Kobieta z kolei musi walczyć z ludzką ciekawością i przesądami, poradzić sobie z wychowaniem nieślubnego dziecka. Jednak wojna ją zahartowała, a swoja miłością otacza dziecko. realia wojny światowej przekonująco opisane, tak jak obozowe życie. Fabuła wciąga, bo kibicujemy Deborze w jej zmaganiach z przeciwnościami losu. To historia powrotów , spektakularnych ucieczek, przypadkowych zrządzeń losu. Polecam bo warto.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Już od dawna marzyłam o tej książce aż tu nagle dostałam ją w prezencie od syna na dzień matki.I od razu wzięłam się za czytanie.Książka opowiada o losach młodej żydówki Deborze i esesmanie Brunonie.Podczas wywózki żydów do Oświęcimia Deborze udaje się uciec z jadącego pociągu.Niestety dziewczyna skręca nogę w kostce.Już słyszy oddech zbliżającego się esesmana,już widzi śmierć przed oczami.Ale esesman wcale nie ma zamiaru jej zabijać.Wręcz przeciwnie,pomaga jej gdyż rozpoznaje w niej sanitariuszkę która kiedyś uratowała mu życie.Chcąc jej się odwdzięczyć pomaga przerażonej dziewczynie.Jakiś czas później spotykają się znowu.Rodzi się między nimi uczucie choć oboje zdają sobie sprawę że mogą za to zapłacić własnym życiem.Kat i ofiara.To nie może się udać.A jednak

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Do lektury tej książki namówiły mnie siostra i mama. A przecież jeśli chodzi o romanse to nie jestem ich największą zwolenniczką. Może za dużo we mnie sceptycyzmu by poddać się ich urokowi. Jednakże ta opowieść jest inna, oparta na prawdziwych wydarzeniach. Niesie ze sobą przesłanie na temat wojny, ludzkości, wszystkiego co drzemie w nas głęboko a wychodzi na wierch dopiero w trudnych warunkach. Historia wzruszająca i wciągająca, książkę szybko się czyta. Nie przytłacza nas za bardzo ogromem cierpień wojennych, za to daje ogólny obraz tła dla historii jaka niespodziewanie przydarza się pewnej Żydówce i oficerowi SS...

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

piękna historia...

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

bardzo ciekawa narracja, to na plus, ale sam romans - tak sobie bajeczka.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka „Esesman i Żydówka” opowiada historię młodej kobiety – Debory oraz oficera SS Bruno Kramera. Debora ucieka z transportu do obozu koncentracyjnego. Ratuje ją Bruno Kramer. Później ich drogi wielokrotnie się przecinają. Zaczyna ich łączyć uczucie. Jest to też opowieść o człowieczeństwie w czasach wojny.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Jak tytuł sugeruje bohaterami jest ON - esesman stacjonujący w okupowanym Krakowie oraz ONA - Debora Żydówka. Jak do tego dodać wojnę i antysemickie działania narodu niemieckiego to rzecz wydaje się przesądzona, jednak tak nie jest. Raz ona ratuje jego, potem on jej się odwdzięcza, i jak to mówią jeżeli jkomuś uratowałeś życie jesteś za nie odpowiedzialny. Polecam

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Ostatnia z zaplanowanych na ten rok książek również nie rozczarowała. Chociaż obiecałam sobie odpuścić na ten rok tematy wojenne to nie umiałam się powstrzymać przed tą lekturą.

 On - kat. Ona - ofiara. Czy może ich połączyć... wdzięczność? Albo, co więcej, miłość? Wszystko wskazuje na to, że nie. A jednak los jest często nieprzewidywalny.

Książka, którą przeczytałam prakytycznie "na raz".  Nie zdziwię się, jak wkrótce znów do niej sięgnę, bo pomimo ciężkiej tematyki czytało mi się ją dość przyjemnie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Bardzo wciągająca książka a zarazem kontrowersyjna. Bardzo przypominająca "Francuską suite", którą z resztą bardzo lubię. Esesman - Brunon oraz żydówka - Debora, kat i ofiara, swoje życie zawdzięczają sobie nawzjem. Z czasem zaczyna łączyć ich uczucie, jednak czy w czasie II Wojny Światowej możliwa jest miłość tych dwojga?

Polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Głównym powodem sięgnięcia po tę książkę w miejscowej bibliotece były zachwyty pań bibliotekarek. Gdyby to było pojedyńczy "ach" zapewne pominęłabym to wybierając inną książkę. Jednak niezależnie od siebie usłyszałam tych "ochów" więcej , i nie było rady, trzeba było skonfrontować z treścią. Po komerycjnym "Tatuażyście z Auschwitz" jakoś nie miałam zbytniej ochoty na kolejną przesłodzoną historyjkę. I szczerze powiedziawszy przez całą ksiażkę przebrnęłam z tlącym się uczuciem niedowierzania. Bo jak to tak. To się nie trzyma kupy, jest niezgodne z tym co kiedyś przekazywała literatura, filmoteka, historia. I szczerze powiedziawszy to poczucie jakiegoś zakłamania wciąż we mnie tkwi. Próbował rozwiać je prolog, a ja w tym wszystkim wciąż tkwię nie do końca przekonana o prawdziwości tej historii. A może jest to kolejny przykład na to, że nawet w najgorszych czasach życie potrafi napisać najbardziej nierzeczywistą historię, która może wydarzyć się jeden , jedyny raz. Może dla tego jednego w historii wydarzenia warto przeczytać tę książkę .

(Kliknij aby rozwinąć opinię)