Ekstaza Gabriela
Reynard Sylvain

„Ekstaza Gabriela” – czyli kontynuacja niezwykłego romansu profesora Emersona i studentki Juli, zawartego w książce „Piekło Gabriela”. Na początek znowu nutka krytyki, jeżeli chodzi o okładkę. Tym razem jednak niesiona doświadczeniem pierwszej części, wiedziałam, że nie można się nią sugerować. Kolejny raz pojawiła się postać mężczyzny. Uważam, że dobrano niezbyt atrakcyjnego pana. Jeżeli tak wygląda profesor Emerson w wyobrażeniu projektantów graficznych– to nie pozazdroszczę wyobraźni. A postać kobiety na samym dole? To pewnie Christa - jedna z mniej istotnych postaci, więc nie wiem, czemu miałaby wyprzeć Julię – która na okładce się nie pojawiła, a jednak jest postacią wiodącą. Zostawmy jednak ten temat… Jeżeli ktoś nie czytał pierwszej części, radzę sięgnąć do mojej recenzji Piekła Gabriela lub też, co jest o wiele lepsze, sięgnąć po prostu po  pierwszy tom. Inaczej moja recenzja Ekstazy Gabriela może okazać się niejasna. Gabriel i Julia spędzają cudowny czas we Włoszech. Beztroskie, opiewające w rozkosz życie jest niczym nieskażone. Wszystko jest tak, jak być powinno. Niczym niezmącony spokój byłby jednak nieco nużący dla czytelników książki, więc już z góry można było się domyślić, że cała sielanka prędzej czy później zostanie przerwana. Początkowo książka może się stać nieco nudna. Czytając kolejną stronę dotyczącą przesyconego słodyczą życia, ma się wrażenie rutyny i braku akcji. Proszę się jednak nie zniechęcać zbyt szybko, bo warto trochę poczekać. Profesor Gabriel Emerson zostaje oskarżony o molestowanie jednej ze swoich studentek – Christy.  To jednak nie wszystko. Wkrótce bowiem okazuje się, że rada uniwersytecka wykryła romans, który złamał przepisy regulujące stosunki pomiędzy profesorem, a uczennicą. Ten romans dotyczy oczywiście profesora Emersona i studentki Juli. Czy istnieją wystarczające dowody na to, aby zniszczyć plany tych dwojga ludzi? Czy oni sami będą mieli w sobie na tyle siły, aby pokonać wszystkie trudności. A może kariera, spokój i demony przeszłości okażą się o wiele ważniejsze i mocniejsze, aniżeli miłość. Jedno jest pewne – nie będzie już tak beztrosko. Do gry wejdzie też Paulina – była kochanka profesora. Czy depresja i wizja łatwiejszego życia u jej boku może odciągnąć Gabriela od jego wyidealizowanej przyszłości z Julią? Czy słowa „La gloriosa donna della mia mente” – wypowiedziane w pierwszej części, będą miały jeszcze znaczenie? Na te pytania trzeba odpowiedzieć sobie samemu, sięgając po Ekstazę Gabriela. Na temat książki powiem tyle, że na pewno mnie nie zawiodła. Być może początkowo nieco mnie nużyła. Jednakże wraz z rozwojem akcji coraz bardziej pochłaniała mój umysł i duszę. Profesor Emerson rozkochał mnie w sobie, a wraz z nastającymi problemami cierpiałam tak samo, jak bohaterka Julia, a być może nawet i bardziej! Teraz, kiedy już skończyłam czytać, znowu jest mi smutno. Dlaczego? Bo ciężko mi się rozstać z bohaterami książek „Piekło Gabriela” oraz „Ekstaza Gabriela”. Mam tak zawsze wtedy, kiedy kończę czytać naprawdę dobre książki.  Ojciec dał mi prostą i logiczną radę, kiedy słyszał moje użalanie się. „Po prostu nie czytaj” i już. Ale ja tak nie mogę. W tym tkwi mój problem i chyba już nic nie jest w stanie go rozwiązać. Podobno powstaje trzecia część cyklu. Już czekam na nią z niecierpliwością i na pewno po nią sięgnę, aczkolwiek druga część kończy się tak, że można by się było obejść bez kolejnej. Książkę polecam wszystkim kobietom. Zarówno rozmarzonym studentkom jak i tym paniom, które studiować nie chcą lub też uważają, że jest na to zbyt późno. Może ta książka przekona Was do tego, aby pójść na jakieś dobre studia ;) We mnie na pewno wznieciła ona iskierkę ciekawości, jeżeli chodzi o „Boską komedię”. Być może niedługo po nią sięgnę, a wraz z każdym wersem będę przypominała sobie losy Gabriela i Juli. 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Po przeczytaniu pierwszej części serii z niecierpliwością zabrałam się za kolejną i ta również mnie nie zawiodła. Ekstaza Gabriela ukazuje nam dalsze zmiany jakie zaszły w bohaterach od momentu zakończenia Piekła Gabriela. Dręczonych przeszłością kochanków zmienia pasja, pożądanie i miłość. Każdy przechodzi swoistą przemianę pod wpływem drugiego. Mimo wielu problemów, zdarzeń targanych emocjami, rozłąki i bólu towarzyszącemu im na każdym kroku, trwają w miłości, co zostaje im wynagrodzone na końcu powieści. Jak już zdążyliśmy zauważyć, życie nigdy nie układa się, tak jak, człowiek by sobie tego życzył, tak i w powieści problemy znów zmącą idealnie płynące plany naszych bohaterów. Przeszłość i teraźniejszość da o sobie znać, równie skutecznie, co w poprzedniej części. Tym razem poznamy odczucia towarzyszące bohaterom w walce o marzenia. Poznamy bardziej, skrupulatniej otaczające ich tajemnice i zmierzymy się z zazdrością i konwenansami społecznymi. Doznamy odczucia poświęcenia, ryzyko utraty tego, czego najbardziej kochamy, oraz zmierzymy się z mrocznymi demonami naszego strachu przed utratą i pokusą. Fabuła jest zdecydowanie ciekawsza niż u poprzedniczki, trzyma poziom do samego końca i zapowiada nam, że to jeszcze nie koniec przygód naszej dwójki. *W książce zawarty jest boski wykład na temat rodzajów miłości na podstawie dzieł sztuki, który został przedstawionych na pokazie w Galerii Uffizi przez profesora Emersona. Mój ulubiony fragment. Ta część jest zdecydowania bardziej emocjonalna niż pierwsza. Posiada więcej elementów erotyki, o ile można to nazwać erotyką. Jest równie zmysłowa, co jej poprzedniczka i niebanalna w swoim charakterze. Nie jest ani trochę wulgarna, raczej lekka i przyjemna w odbiorze. Książka, do której ma się ochotę wracać, co też czynię.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Kolejna część po Piekle Gabriela, kolejna tak samo dobra część o mocnej i zakazanej miłości. Trzymająca w napięciu. Mimo wielu przeszkód, które stają na drodze Gabrielowi i Julii ich miłość jest na tyle silna, aby je pokonać. W ich życiu pojawia się rywalka Julianny, która robi wszystko żeby skłócić dwojga zakochanych, jest w stanie posunąć się daleko.. Więc po powrocie z Włoch do Toronto ich świat przestaje być taki kolorowy, ponieważ pojawiają się ogromne problemy...

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

„Prawda wyzwala, ale miłość usuwa lęk.”

Drugi tom historii mrocznego profesora Gabriela Emersona oraz jego studentki Julii jest równie wciągający jak pierwszy.

Kochankowie wracają z romantycznych wakacji we Włoszech. Tymczasem na uniwersytecie w Toronto sytuacja zaczyna się komplikować. Przełożeni Gabriela maja mu za złe uwiedzenie studentki i każą wybierać pomiędzy karierą a miłością. Co wybierze Gabriel i w jaki sposób jego decyzja wpłynie na związek z Julią? Czy ich miłość jest na tyle silna, by pokonać czekające ich przeciwności losu? Gabriel musi mieć się na baczności, bo na każde jego potkniecie czeka rywal Paul, od dawna zakochany w Julii. Dodatkowo sytuacje postara się skomplikować jedna z najlepszych studentek Gabriela, Christa. 
Nie ocenia się książki po okładce - to wiemy wszyscy. Tak więc przy "Piekle Gabriela" powstrzymałam się od komentarza, tym bardziej z uwagi na fakt, że książka bardzo mi się podobała. Na okładce obu części znajduje się ten sam mężczyzna - to zapewne Gabriel. Co jednak z kobietami na dole. Przy I tomie podejrzewałam, że to Julia, ale kim u diabła jest ta blondynka z "Ekstazy"? Umieszczenie bliżej nieokreślonej postaci na okładce spowodowało u mnie obawy, że być może Julia poszła w już zapomnienie, a Gabriel znalazł nową wybrankę serca! Jeśli ktoś jeszcze ma takie podejrzenia, to od razu mogę Was uspokoić - II tom to dalsze losy pary, którą poznaliśmy w Piekle. 

„Nie było nikogo innego. Moje ramiona były pełne nawet wtedy, gdy byłem
sam. Ale gdybyś mi powiedziała, że zakochałaś się w kimś i jesteś szczęśliwa, nie
zatrzymywałbym cię. Chociaż byłoby to torturą. – Skrzywił się i zniżył głos do
szeptu. – Zawsze będę cię kochał, Julianno, bez względu na to, czy ty mnie kochasz,
czy nie. To jest moje niebo. I moje piekło.” 

"Ekstaza Gabriela" kontynuuje wątki z I tomu - demony przeszłości nie dają tak łatwo o sobie zapomnieć. Jednak nie jest to jedynie przeciąganie w nieskończoność fabuły, która właściwie nie ma już czytelnikowi nic do zaoferowania, wręcz przeciwnie. Sylvain Reynard udowadnia, że da się napisać dobrą kontynuację, jednocześnie nie zapominając, że bohaterowie mają już wyraźnie zarysowane charaktery, lecz również skupiając się na odrębnych niż poprzednio sytuacjach. Akcja dotyczy więc przede wszystkim zeznań zainteresowanych i światków odnośnie romansu, o jaki posądza się głównych bohaterów. Warto tutaj zwrócić uwagę na samą sprawę sądową, która okazała się bardzo dynamiczna i niesamowicie przypadła mi do gustu. Całość wypadła dość rzeczywiście - no bo właściwie gdyby ich romans nie wyszedł na jaw, to dopiero byłoby zbyt piękne, aby mogło być prawdziwe...

„Kochać oznacza być dobrym dla drugiej osoby i nie oczekiwać nic w zamian.” 

W tym tomie romans naszych głównych bohaterów staje się dużo gorętszy, a tak właściwie dopiero tutaj ma racje bytu. O Dante słyszymy już coraz mniej, Gabriel przestaje się skupiać na rozmyślaniach i gdybaniu (jak to miało miejsce do tej pory), a zaczyna naprawdę adorować naszą bohaterkę. Mimo, że już na początku dowiadujemy się, że są oni parą, a do tego bardzo szczęśliwą, wcale nie znaczy to, że będziemy mieć do czynienia z nudną dla czytelnika, przesłodzoną sielanką. Sylvain Reynard zadbał, aby szczęście bohaterów nie trwało zbyt długo i zafundował nam całe mnóstwo zwrotów akcji. 
Akcja drugiego tomu jest znacznie bardziej dynamiczna. Historia nie kręci się już tylko wokół głównych bohaterów. Do gry wkraczają bohaterowie drugoplanowi, czyli Paul i Christa. Zwłaszcza kobieta nie cofnie się przed niczym, aby osiągnąć swój cel. Na całością unosi się chmura poezji Dantego, która dopełnia całości. Jestem pewna, że jeśli spodobał się wam tom pierwszy, to przeczytanie drugiego będzie równie emocjonujące. 

„Nie jesteśmy idealni, ale możemy być szczęśliwi.”

Historia miłosna Gabriela i Julii - tak jak to miało miejsce i w tomie pierwszym - przepełniona jest romantyzmem, słodkimi słówkami i obustronnym zachwytem nad partnerem. Jednak ze względu na rozwój fabuły jest tego na pewno mniej niż w poprzedniej części. Pisarz zastosował dość oczywiste rozwiązanie, które znajduje się w większości 'środkowych tomów' i niestety dość szybko można domyślić się w jakim kierunku zmierza fabuła i jakie będzie zakończenie. Mimo to tę część czytało mi się znacznie przyjemniej i szybciej. Nie wiem czy jest to spowodowane dużo mniejszą liczbą stron (prawie 200 mniej) ale chce myśleć, że to jednak autor postarał się o bardziej interesującą akcję. Reynard daje nam możliwość śledzenia losów trudnej miłości, która na swojej drodze napotyka wiele przeciwności. Pokazuje jak ważna jest walka o związek; nic nie przychodzi łatwo, a trud zawsze zostanie wynagrodzony. Bohaterowie posiadają przeszłość, która potrafi przypomnieć o sobie i nie są to miłe wspomnienia. Autor ukazuje tą konfrontację z przeszłością; uzmysławia nam jak ważne jest, aby wybaczyć samemu sobie i ruszyć naprzód. Nawet najbardziej bolesne przeżycia mogą nas czegoś nauczyć i sprawić, że nasze życie będzie później lepsze. 
Nie mam tak naprawdę ,"Ekstazie Gabriela" praktycznie nic do zarzucenia. Autor /autorka?- jest konsekwentny - charaktery bohaterów, nie tylko tych głównych, a wszystkich, zostały ukształtowane już I części i nic się tutaj nie zmienia. Poznajemy kilka pobocznych historii mniej ważnych postaci, co jest miłym urozmaiceniem. Nie zmienił się również język, ale w tym przypadku to zaleta, bo jest on znakomity. Jedyne, czym "Ekstaza Gabriela" ustępuje "Piekłu Gabriela", to... liczba stron! Jak miło byłoby poczytać o ich losach jeszcze kolejne 200, skoro na III część przyjdzie mi jeszcze poczekać. 

„To była rozkosz, której pragnął świat - święta i pogańska zrazem. Zjednoczenie tego, co rożne, w jedność. Obraz miłości i głębokiego zaspokojenia. Ekstatyczne wyobrażenie uświęcającej wizji.”

Książka zdecydowanie dla fanów powieści erotycznych. To druga część ciekawej historii o miłości, namiętności. W pierwszej części scen seksu nie ma prawie wcale, za to w tej jest to nadrobione. Polecam gorąco, historia tej miłości jest bardzo, ale to bardzo wciągająca.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)