Edukacja jako relacja. REFLEKSJE INSPIRACJE DZIAŁANIA
Agnieszka Guzik

Ocena: 0 (0 głosów)

Autorzy zamieszczonych w książce tekstów tworzą edukację zarówno w obszarze teoretycznym, jak i praktycznym - mają wiedzę i doświadczenie w tej dziedzinie oraz chcą je wykorzystywać do zmiany funkcjonowania polskiej szkoły.

W pierwszej części Marek Kaczmarzyk pokazuje złożoność relacyjnego wymiaru edukacji i uzasadnia jej istnienie w wymiarze biologicznym i kulturowym, zaś w społecznym, dialogicznym i rozwojowym - Agnieszka Guzik. Ilustracją bogactwa relacyjnego spojrzenia są dwa artykuły - Karoliny Kwak i Patrycji Huget. W pierwszym, w odniesieniu do malarstwa baroku, zanalizowano trójkąt napięć między uczniem, nauczycielem i rodzicem, w drugim zaprezentowano badawcze ujęcie wypowiedzi studentów polonistyki - przyszłych nauczycieli na temat ich możliwości tworzenia więzi z uczniami.

W drugiej części budowanie relacyjnego kontekstu edukacji jest potraktowane szeroko, makrospołecznie, systemowo. Historyczną refleksję na temat przemian w edukacji i potrzeby właściwych reform w polskiej szkole podjął Bogusław Śliwerski. Empirycznej analizy relacji między dorosłymi (rodzicami, nauczycielami, kadrą zarządzającą) w placówkach montessoriańskich dokonał Jarosław Jendza. Dwa ciekawe przykłady miejsc, w których tworzy się klimat relacji edukacyjnej, opisały Agnieszka Handzel i Małgorzata Sojka-Choptiany.

W trzeciej części relacyjny wymiar edukacji jest omówiony z punktu widzenia problemu zdrowia psychicznego dzieci i młodzieży. Jacek Pyżalski nacisk położył na tworzenie w szkole klimatu, w którym ważne są relacje rówieśnicze. Marta Shaw odnosi się do dezintegracji pozytywnej Kazimierza Dąbrowskiego i rozwoju dziecka jako metafory przeobrażenia gąsienicy w motyla. Aby tak się stało, potrzebny jest kokon, czyli ,,relacja z mądrym dorosłym". W kolejnym artykule Krzysztof Gerc i Marta Furman piszą na temat inkluzji i stwarzania odpowiednich warunków do zaspokajania potrzeb dziecka z niepełnosprawnością.