Dziewczyna z wyspy zapachów
Erica Bauermeister

„Dziewczyna z wyspy zapachów” Erica Bauermeister to wspaniała powieść, która przemawia do czytelnika nie tylko słowami, ale przede wszystkim wspaniałymi zapachami, które można poczuć podczas lektury tego tytułu.
Książka przybliża nam historię Emmeline, która wychowywana była przez ojca. Razem zamieszkiwali na odludnej wyspie, na której królowały zapachy! Ściana z zamkniętymi zapachami umieszczonymi w małych buteleczkach, które od zawsze dziewczyna potrafiła rozróżniać i rozpoznawać, poznawała świat poprzez zmysły. Zapachy były całym jej życiem, w które wprowadził ją ojciec. Wskutek pewnych zdarzeń i tragedii, która spotyka dziewczynę, zostaje ona rzucona w świat, który nie był dla niej do tej pory znany. Przychodzi jej, zmierzy się z przeszłością i odkryć, co kryją zapachy, które dziewczyna nad wyraz potrafi rozpoznawać. Zamknięta w swoim świecie, nagle mierzy się ze wszystkim, co do tej pory było dla niej nieznane, a okazuje się to bardziej skomplikowane, aniżeli mogłaby przypuszczać. Przeszłość kolejno odkrywa swoje karty, które również przysparzają wielu emocji.
Ta książka to przede wszystkim wspaniała, bardzo emocjonująca podróż o odkrywaniu siebie, poszukiwaniu swojej historii, sile rodzinnych więzi. W książce mamy do czynienia z całą gamą emocji, nie brakuje miłości, wsparcia, oddania, ale pojawia się również zdrada i zemsta. Autorka dotyka również tematu straty, która dla człowieka jest niezwykle bolesna, wyjaśnienia naszej przeszłości, tajemnic, ale i przebaczenia, które może być tak ważne, dla naszego spokoju.
Książka, która z pewnością wywoła refleksyjny nastrój i sprawi, że choć na chwilę pomyślimy nad naszym życiem i tym, co jest ważne dla nas! Książka to piękna historia, która mnie wzruszyła i myślę, że nie tylko mnie, bo trudno przejść obojętnie wobec tak pięknej historii. Myślę, że jest to powieść, która do gustu przypadnie głównie żeńskiej części czytelników, ale niezależnie od wieku naprawdę warto się skusić.
Było to moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki, ale czuję się nią zachwycona, delikatność i piękno książki sprawia, że z wielką przyjemnością sięgnę po kolejne powieści autorki! Bardzo polecam!

        "Zapachy są jak deszcz albo ptaki. Znikają i wracają. Opowiadają własne historie, mówią, kiedy jest odpływ, kiedy ugotowała się owsianka albo zaczynają kwitnąć jabłonie. Nigdy nie są trwałe".

Emmelie razem z ojcem mieszka na wyspie z dala od ludzi. Jej codzienność jest uporządkowana, spokojna, ciepła. Ojciec uczy ją poznawać otaczający ją świat zmysłami natury, dziewczynka dobrze sobie radzi. W szufladkach, w szklanych buteleczkach przechowuje zapachy. Lata płyną, Emmelie przez przypadek musi opuścić swój bezpieczny azyl. Przed dziewczyną trudne wyzwania, będzie musiała zmierzyć się z realnym, bezwzględnym światem, w którym pełno zdrad, kłamstwa, ambicji, chęci zemsty i uczuć. Krok po kroku uparcie zmierza w kierunku poznania własnego pochodzenia, na jaw zaczynają wychodzić niewygodne tajemnice. Emmeline przyjdzie przekroczyć niejedną granicę.

Życie, koleje losu bywają nieprzewidywalne. Akcja powieści toczy się swoim rytmem, intryguje i niesie spore emocje. Fabuła zajmująco poprowadzona ukazuje skomplikowane relacje międzyludzkie, czas dorastania, szukania własnej tożsamości, a  w tle kuszący świat zapachów. Przez powieść się płynie, Pani Erica posługuje się pięknym, lekkim, naturalnym językiem. Chwile pełne wzruszenia przeplatają się z tymi trudnymi. Ciekawie, bardzo realnie ukazani bohaterowie, wyraźnie ukazana złożoność ludzkiej natury.

Urzekająca opowieść, od której trudno się oderwać. Magiczny, zaskakujący świat dzieciństwa, wspomnienia, które kształtują i aromaty, które mają wpływ na codzienność. Rodzinne tajemnice, poczucie winy, tęsknota, samotność, szukanie prawdy, odkrywanie własnej tożsamości. Piękno otaczającego świata, natury. Przez całą powieść towarzyszą nam zapachy, są one integralną częścią tej niesamowitej opowieści, mają swoją moc i znaczenie.  

Zaskakująca, nietuzinkowa, wciągająca, subtelna opowieść. Niesie emocje, daje do myślenia, ukazuje, jak bardzo magia zapachów ma wpływ na nasze życie. Nadzieja przeplata się z niepokojem. Pięknie to wyszło! Serdecznie polecam!

https://tatiaszaaleksiej.pl/dziewczyna-z-wyspy-zapachow/

,,Dziewczyna z wyspy zapachów" to piękna opowieść o Emmeline i jej ojcu, który uczy swoją małą córeczkę poznawać świat poprzez zmysły. Dziewczynka nie pyta o wiele. Nie wie skąd biorą się te wszystkie zapachy w buteleczkach. Aromaty te nie są zwykłymi zapachami. Mają one moc przywoływania wspomnień i odkrywania prawdy.

Mijają lata i Emmeline poznaje prawdziwy świat, w którym rządzi miłość, zdrada i zemsta. Zaczyna zadawać pytania o to skąd pochodzi. A to co odkrywa jest dla niej czymś nowym.

Historia opisana w tej książce osnuta jest magią i aromatami. Momentami posiada baśniowy klimat. Niektóre zapachy czytając można było wręcz poczuć. Jest to opowieść o dorastaniu i o poszukiwaniu swoich korzeni. Napisana jest pięknym, poetyckim językiem, a emocje w niej zawarte są zarówno delikatne jak i duże. Książka swoją subtelnością wciągnęła mnie od pierwszych stron. I chociaż uważam, że w literaturze pięknej nie dzieje się za wiele, to tutaj muszę przyznać, że jest inaczej. Dzieje się bardzo wiele w sercu Emmeline.

Książka nie jest gruba, ale dostarcza wielu emocji. Podzielona jest na trzy etapy życia Emmeline. Pierwszy to życie u boku ojca na wyspie. Drugi etap to dorastanie i nowe doświadczenia. Szkoła i nowo poznane osoby. Ostatni etap to poszukiwanie prawdy o swoim pochodzeniu.

Pomimo, że książka mnie oczarowała, to zakończenia jej chyba nie zrozumiałam. Może jeszcze kiedyś do niej wrócę by przekonać się co takie chciała mi przekazać autorka. Nie mniej jednak polecam tę tytuł. Myślę, że dacie się porwać niezwykłej historii Emmeline.

Emmeline mieszka z ojcem na bezludnej, trudno dostępnej dla innych ludzi wyspie. Mężczyzna uczy córkę poznawać świat za pomocą zapachu. W ich domu znajduje się tajemnicze urządzenie, które wytwarza pachnące papierki. Z czasem Emmaline coraz bardziej pragnie odkryć tajemnicę tego urządzenia a to prowadzi do poważnych konsekwencji w wyniku, czego musi opuścić wyspę i odnaleźć się w prawdziwym świecie. Szukając swojego miejsca w nowej rzeczywistości musi się zmierzyć się z wieloma przeciwnościami. W międzyczasie młoda dziewczyna stara się odkryć sekret swojego pochodzenia i odpowiedzieć sobie na kilka pytań.
Z początku między mną a Dziewczyną z wyspy zapachów nie było chemii. Nie potrafiłam zrozumieć jej idei. Trudno było się wciągnąć w jej fabułę. Troszeczkę żałowałam, że po nią sięgnęłam... Tak było dopóki akcja nie nabrała tempa. Potem trudno było mi się oderwać od przygód Emmeline. Autorka postawiła przed młodą dziewczyną wiele wyzwań. Raz za razem musiała odpowiadać sobie na pytania, które w konsekwencji przybliżały ją do lepszego poznania swojego prawdziwego ,,ja''.  Nie było to łatwe zadanie. Musiała lawirować pośród półprawd i kłamstw. Była zmuszona poznać różne barwy życia... Uczucia... Tak. Droga do poznania siebie była zwiła, ale warta swojej ceny...
Dziewczyna z wyspy zapachów to książka o poszukiwaniu siebie. To książka o kłamstwach, które niszczą i półprawdach. Dojrzewaniu. Książkę charakteryzuje niezwykły klimat, który sprawiał, że czuliśmy się jakbyśmy byli naocznymi świadkami przygód Emmeline i czuli zapachy, które przewijały się przez fabułę. Może nie każdy będzie nią zachwycony, ale myślę, że to książka, którą warto poznać.