Dziady część V. Dziady, które nie spieprzają
Mikołaj Kołyszko

Gdy zobaczyłam grę paragrafową od @wydawnictwootwarte (Dziady cz V) wiedziałam, że muszę w nią zagrać! Dlaczego??
Otóż słynny Guślarz został brutalnie zamordowany i pochowany. Jednak... niektórzy nadal widują go przechadzającego się we wsi. A wraz z nim pojawiła się tajemnicza choroba. Naszym zadaniem jest odkryć prawdę! ??
?
Zalety:?
1. Gra bardzo mocno osadzona w słowiańskich wierzeniach, wydarzeniach znanych z historii i przerabiania oryginalnych Dziadów Adama Mickiewicza. Dużo smaczków! ??
2. Jestem zaskoczona ilością informacji i wiedzy historycznej, a także ludowej zawartej w książce. To gra paragrafowa, która nie tylko służy rozrywce, ale równocześnie rozwija i pobudza chęć na więcej. Mamy więc tutaj trochę informacji o rytuale dziadów, potworach słowiańskich, ówczesnych problemach społecznych i mentalności ludzkiej, polityce cara, a także o naszym rodzimym cierpieniu, które doskonale znamy już z dzieł Mickiewicza. Cała plejada informacji.?
3. Aby poznać rozwiązanie zagadki, którą jest tajemnicza śmierć Guślarza, niezbędne jest przeprowadzenie dochodzenia i zbieranie informacji od mieszkańców. Super sprawa! Nie tylko mocniej wciągamy się w grę, ale także mamy szansę złapać mini questy, które finalnie mogą uratować nam dupsko! Ale też nie muszą. Wszystko zależy tylko i wyłącznie od naszych decyzji. ?
4. Nie jest absolutnie konieczna znajomość Dziadów Mickiewicza, gdyż gra paragrafowa czerpie z klimatu i założeń, ale jest całkowicie osobną historią. Myślę, że może się spodobać nawet tym, którzy nie pałają sympatią do twórczości naszego wieszcza.
5. Aż cztery dostępni bohaterowie na start: Guślarka, Konrado-Gustaw, Nowosilcov, Karolina Zann. Każdy jest inny, posiada całkowicie inne usposobienia, punkty i co najważniejsze kierują akcję w ciekawe strony. Ja dzięki waszemu głosowaniu grałam Guślarką i bardzo dobrze czułam się w tej roli. Bywało mrocznie, niebezpiecznie, ale też śmiesznie.
6. Dzięki kilku bohaterom możemy inaczej prowadzić akcję i kierować się w całkowicie odmienne zakończenia. Ja na szczęście nie zostałam ofiarą upiorów, ale z ciekawości wróciłam się kilka paragrafów wcześniej i wybrałam inną ścieżkę do zakończenia. Cóż trzeba przyznać, że równie dopracowaną, ciekawą i diametralnie inną niż pierwotna! Muszę koniecznie spróbować przejść kampanię jeszcze Konrado-Gustawem.
7. Gra oprócz ponad 500 dostępnych paragrafów, różnych zakończeń (które być może przydadzą się w kolejnej części) wyposażona została w klimatyczne karty postaci, mapę wioski, która ładnie rozjaśnia zdobywane wydarzenia i postaci, którymi można poruszać się po planszy. Fajny dodatek, który umila grę ?

Wady:
1. Wyłapałam dwa błędy w treści. I o ile na ten drugi, to nawet można przymknąć oko, to pierwszy sprawił, że wybiłam się z rytmu i musiałam powtórzyć paragrafy, aby upewnić się, że wszystko jest w porządku! I finalnie wychodzi na to, że mała pomyłka potrafi trochę nabrudzić. Problem zgłosiłam wydawnictwu, wiec pewnie w przyszłości zostanie to poprawione.
2. Trochę irytowało mnie balansowanie na granicy mroku a komizmu. Mi niestety te ,,zabawne" wstawki ducha, czy węża na cmentarzu więcej przeszkadzały, niż rozśmieszały. Szczególnie, że przez większą część historii jest klimatycznie, ciemno i niesamowicie, a tu nagle autor wpada z trochę na siłę rozluźniającymi kwestiami. Jeszcze na początku byłoby to do przełknięcia, ale pod koniec i to w tak ważnym i nastrojowym miejscu, wyszło słabo. Choć tutaj to jedynie kwestia gustu.