Duża dziewczynka
Danielle Steel

Wiktoria od urodzenia traktowana była przez własnych rodziców jak "próbne" dziecko. Duża, inna z wyglądu, inteligentna miała odwieczny problem z odnalezieniem się we własnej rodzinie. Jedyną osobą, która od zawsze ją kochała i podziwiała jest jej młodsza siostra Grace. Czytając książkę poznajemy losy Wiktorii, towarzyszymy jej podczas zdobywania kolejnych stopni w edukacji, przeprowadzce do Nowego Yorku, kolejnych znajomościach z mężczyznami i odwiecznej walce z własnymi kompleksami. Ciekawa historia, jak zawsze u pani Steel z happy endem :)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

,,Duża dziewczynka" to książka, która opisuje losy dziewczyny, która przez wiele lat jest odrzucana, wyśmiewana. Jest tą ,,gorszą" siostrą. Wiktoria w mniemaniu rodziców( tylko i wyłącznie) była otyłą i brzydką dziewczyną, a jej młodsza siostra była ,,naj". To podejście rodziców negatywnie rzutowało na całe jej życie. Problemy emocjonalne na długo nie pozwoliły ułożyć jej życia. Mimo sporego problemu przedstawionego w książce, czyta się łatwo i przyjemnie. Polecam- książkę dosłownie się ,,połyka"!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Wiktoria- duża dziewczynka,całe życie wpędzana przez rodziców w kompleksy.Była ciastem na próbę które im nie bardzo się udało.Wierzyła w swoje możliwości ale bardzo często gdy juz prawie coś osiągnęła ,,sprowadzali" ją na ziemię jej rodzice. którzy zachwycali się tylko jej piękną młodszą siostrą. Nawet jak już poznała mężczyznę swojego życia to i tak twierdzili że nie uda jej się wyjść za mąż. I tak całe życie ciągle pod górkę.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Powieści Danielle Steel zawsze mają podobny schemat: najpierw bohaterowie zmagają się z własnymi słabościami i przeciwnościami losu, muszą pokonać wiele dróg, by w końcu spotkało ich szczęście. Wiktoria urodziła się zupełnie nie podobna do swoich rodziców. Zawiodła ich nadzieje, gdyż oczekiwali syna. Ich córka popełniła tym samym przestępstwo, nie mogli się z tym pogodzić. Naśmiewali się z niej, lekceważyli ją i pomniejszali jej osiągnięcia, utwierdzali w niej przekonanie, że jest niechciana i nie spełnia ich oczekiwań. Po ukończeniu studiów wyjechała do Nowego Jorku, by spróbować żyć normalnie. Jej marzeniem była praca nauczycielki, chciała się usamodzielnić. Mimo powtarzanego na wiele sposobów i w różnych kontekstach, prawie do znudzenia wątku o odrzuceniu Wiktorii przez rodzinę książkę czyta się płynnie, lekko i z przyjemnością.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Pulchna,jasnowłosa i niebieskooka Wiktoria, dziewczynka o przeciętnej urodzie,już od wczesnego dzieciństwa czuje się poza nawiasem rodziny. Nie jest podobna do pięknych rodziców,którzy nie ukrywają,że córka nie spełnia ich oczekiwań. Szczególnie dotkliwe staje się to dla Wiktorii,gdy na świat przychodzi jej śliczna siostrzyczka-Grace ,a ojciec przy każdej okazji powtarza,że starsza córka była tylko "ciastem na próbę ". Wiktoria, która bardzo kocha siostrę i z bólem myśli o rozstaniu z nią,wie jednak,że musi wyjechać z domu. "Duża dziewczynka ",jak ją nazywa ojciec z powodu jej tuszy,musi stawić czoło licznym wyzwaniom codziennego życia w Nowym Jorku. Poznanie Collins bardzo jej w tym pomoże...

(Kliknij aby rozwinąć opinię)