Dotyk złodziejki
Mia Marlowe

Viola znalazła sposób by utrzymywać swoją zubożałą rodzinę. Otóż wykorzystując swój niezwykły dar zostaje złodziejką klejnotów. Aż do momentu, gdy pewnego dnia postanawia wamać się do domu Quinna. Ten szantarzując złodziejkę zmusza ją, by udała się z nim do Francji... Książka posiada dość dynamiczną akcję, bardzo mnie wciągnęła. Poczłonęłam ją w jeden dzień, bo dobrze się ją czyta. Chociaż nie powiedziałąbym, że to taki ekscytujący erotyk. Podobne sceny łózkowe znalazłam w niejednym romansie. Chociaż myślę, że w zcasach popularności Greya wydawcy nadużywają tego określenia by wzrosła sprzedaż ksiązki. Pojawia się tu motyw nadprzyrodzonych mocy. Może to być plusem, ale też i minusem powieści. Ja osobiście nie gustuję za bardzo w takich motywach w romansach, jednak w tej książce był on na tylke delikatny i wkomponował się w całość, że nie przeszkadzał mi tak bardzo. Można powiedzieć, że "Dotyk złodziejki' to taka rozluźnijąca baśń na wieczór.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Pierwsza część trylogii autorstwa Mii Marlowe pod tytułem „Dotyk złodziejki” zaintrygował mnie tajemniczym tytułem, ciekawą okładką, a przede wszystkim obiecującym opisem. Nie mogłam się doczekać kiedy książka znajdzie się w moich spragnionych dłoniach.

Już po przeczytaniu początkowych słów rozpoczynających dzieło Mii Marlowe czułam, że to jest coś idealnego dla mnie! Dziewiętnasty wiek? Księstwo indyjskie? Poszukiwanie czerwonego diamentu skradzionego z tamtejszej świątyni? A do tego zmysłowe igraszki łóżkowe nawiązujące do najsłynniejszej Księgi Miłości jaką jest Kamasutra? Czego mogłabym chcieć więcej? Tylko jednego – żeby moje oczekiwania nie skończyły się tak szybko jak się rozpoczęły...

Kiedy kurtyzana nauczała sztuki miłosnej Quinna byłam całkowicie pewna, że autorka zapewni mi przez całą podróż przez Anglię, Francję i Niemcy niesamowicie zmysłowe i fascynujące zbliżenia. Nastawiałam się na poznanie mnóstwa interesujących ciekawostek, jakim mogłaby podzielić się Padma z Quinnem. Ale jednak nie... wszystkie późniejsze zbliżenia porucznika z Lady Violą były zwykle, ostre, najczęściej pozbawione jakiekolwiek delikatności czy subtelności.

Do tego nie czułam ani przez chwilę jakiekolwiek więzi z bohaterami, pomijając Sandźaj, który zdobył moją bezgraniczną sympatię. Mądry i inteligenty, nieufny choć pełen nadziei. A przede wszystkim skromny mimo losu jaki go spotkał. Tego nie można byłoby powiedzieć o Violi, czyli Złodzieju z Myfair, która wolała kraść niż zniżyć się trochę, aby znaleźć normalną pracę. No bo jak... hrabianka, zubożała bo zubożała, miała stać się guwernantką czy sklepową? Rozumiem, nie z jej winy straciła to co powinno do niej należeć. Nie jej wina, że nie urodziła się mężczyzną. Ale mimo wszystko nie do końca pochwalałam jej zachowanie. A chwilami wręcz mnie irytowała.

A Quinn... oczywiście jak to przystało na głównego bohatera takiego erotyka jest przystojny, umięśniony, szarmancki choć trochę nieokrzesany... Lecz jeszcze trochę, a stałby się tak apodyktyczny i nadopiekuńczy jak Grey z Crossem razem wzięci. A tego bym już chyba nie przebolała.

Były w „Dotyku złodziejki” momenty, które wywoływały uśmiech na mojej twarzy i szybsze bicie serca. Chociażby moja ulubiona scena w sypialni ambasadora, a później w bibliotece. Jednak one nie rekompensują tego wszystkiego czego oczekiwałam po autorce i jej książce.

Na szczęście pozostał jeszcze wątek kryminalny oraz historyczny, który na tyle przykuł moją uwagę, że przeczytałam bez problemu całą książkę. Ostatnie strony wręcz pochłaniałam żądna wiedzy jak się skończy historia Krwi Tygrysa. Zakończenie mnie usatysfakcjonowało, dlatego też dam jeszcze raz szansę autorce i na pewno sięgnę po drugi tom serii.

Jeśli macie ochotę na romans historyczny z odrobiną pikanterii „Dotyk złodziejki” może się wam naprawdę spodobać. Jednak nie popełniajcie mojego błędu i nie nastawiajcie się na jakieś fantastyczne dzieło. Książka Mii Marlowe to lekka pozycja, która rozpali wasze zmysły, pobudzi czające się głęboko emocje i zapewni przyjemny czas przy niezobowiązującej lekturze. Jeśli tego właśnie oczekujecie to „Dotyk złodziejki” bez najmniejszych wątpliwości wam polecam! :)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książkę pochłonęłam na dobrą sprawę w 2 dni, ale to dlatego, że zaczęłam czytać już wieczorem i mimo tego, że mnie wciągnęła nie miałam już siły poznawać dalszych losów bohaterów. Z perspektywy czasu sądzę, że gdybym wtedy się nie pohamowała spędziłabym całą noc zapoznając się z powieścią Mii Marlowe, która stworzyła doprawdy ekscytującą pozycję !

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Przeczytałam kilka niepochlebnych opinii na jej temat, ale mnie ona urzekła. Zgadzam się zdecydowanie, że sceny łóżkowe nie były wyszukane i nie odznaczały się innowacyjnością rodem z Kamasutry, tak jak reklamujący napis na pierwszej stronie okładki. Są one na pewno subtelne i podane w bardzo delikatny sposób. Urzekło mnie stwierdzenie określające prezerwatywę, jako "francuski wynalazek", które parokrotnie pada w treści. Fajna książka, kolejne części z pewnością przeczytam . Polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Drogie czytelniczki, jeżeli lubicie romanse i kobiecą literaturę, potrzebujecie lektury, która doskonale Was odpręży i wprowadzi w dobry nastrój, polecam "Dotyk złodziejki". Lepszego relaksu nie można sobie wymarzyć. http://ksiazki-sardegny.blogspot.com/2013/03/dotyk-zodziejki-mia-marlowe.html

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Opis z pewnością zachęca do przeczytania, może się skuszę.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Fajna i ciekawa. Romans tzw historyczny połaczony z akcją i kryminałem. Muszę przyznać , że autorka fajnie to sobie przemyślała bo książka nie zanudza ani nie jest przesadnie słodka. Sceny zbliżeń seksualnych nie są niesmaczne lecz dość gustowne i nieprzesadzone.

Fantastyczne elementy użyte z umiarem i wyobraźnią.

Fajna dla wielbicielek gatunku, idealna na weekend w łózku:)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)