Dom z liści
Mark Z. Danielewski

,,Dom z liści" to najbardziej dziwna, nietypowa i najbardziej wymagająca lektura, którą miałam okazję czytać. Posiada ona różne czcionki, wyodrębnione na zielono słowo dom, przekreślony tekst na czerwono, a do tego fragmenty, które czyta się w odbiciu lustrzanym. Dziwne wyodrębnienia w postaci kwadratowej ramki. Po co to wszystko? A no po to by poczuć klimat tej pięknie wydanej książki. A jest on mroczny.

,,Dom z liści" to opowieść o Johnny'ego Truanta, który szukał nowego domu. I znalazł je dzięki swojemu przyjacielowi, który poradził mu mieszkanie po zmarłym staruszku. Zampan? to staruszek, który pisał rękopis o rodzinie Navidson i ich domie.

Rodzina Navidson przeprowadziła się niedawno do nowego domu, który miał być ich początkiem nowego życia. Will szybko zauważył jednak, że jest z nim coś nie tak. Jego wymiary wewnętrze były większe od zewnętrznych. Dziwne drzwi, których nie powinno być i dziwny korytarz na zewnętrznej ścianie salonu. Will postanowił nakręcić o tych zjawiskach film.

Książkę ciężko jednoznacznie ocenić. Z jednej strony miałam ochotę ją rzucić zaraz na początku czytania. A z drugiej strony ten DOM mnie przyciągał i byłam ciekawa co będzie dalej.

Książka wymaga ogromnych nakładów cierpliwości. Nie jest lekturą łatwą. Zarówno styl jakim została napisana, jak również forma są trudne w odbiorze, ale warto po nią sięgnąć. Na pewno jest książką, której jeszcze nie czytaliście. Książką, która dostarczy Wam nieco innych emocji niż czytanie zwykłych książek. Bo tak bym ją określiła: ,,Niezwykła".

Czytanie tej książki porównałabym do chodzenia w labiryncie. Można się zgubić i to nie jeden raz. I pomimo, że jest to trudna lektura, bardzo ją polecam.

Pozornie to zwyczajna historia o rodzinie, przeprowadzce i innych przyziemnych sprawach. Jednak z czasem do historii wkrada i zaczyna się coraz mocniej panoszyć trudny do zdefiniowania surrealizm. W tle jest historia Johnnego, który splotem wydarzeń staje się posiadaczem zapisek Zampano, człowieka, który badał zjawiska tajemniczego domu.

Autor mocno komplikuje czytelnikowi zadanie i wprowadza celowy chaos narracyjny, ponieważ wątki często się urywają, a żonglerka fabułą rzucała mnie to do notatek Zampano, to do przemyśleń Johnnego, a do tego powieść ma absolutnie multum dopisków, przypisów, które równie dobrze mogłyby mieć osobne rozdziały. Co jednak w moich oczach najważniejsze ten cały celowy chaos sprawia, że powieść stała się bardziej fabularnie złożona i nie dotyczyła już tylko tajemniczego domu, a opowiadała o obsesji, która eskaluje do szaleństwa.

Na kilka zdań zasługuje forma podania powieści, bo to już totalny eksperyment, ponieważ cały tekst nie jest pisany liniowy, strony pełne są odwróconych zdań, lustrzanych odbić, pojedynczych słów rozsianych po marginesach czy pustych przestrzeni. Te zabiegi oddają niepokój i dezorientację, a może szaleństwo bohaterów, to wszystko zmuszało mnie do zwolnienia i spokojnego poddawania się woli powieści. Niektóre fragmenty wymagały obracania książki, inne narzucały mi przeskakiwanie między różnymi częściami w poszukiwaniu ukrytych znaczeń.

,,Domu z liści" to nie jest łatwa historia. To powieść, która wymagała, która mnie do pewnych czynności zmuszała. To było dla mnie absolutnie niesamowite doświadczenie, niczym literacki labirynt, gdzie ścieżki prowadzą donikąd, a inne otwierają nowe, nieoczekiwane znaczenia.

Mogłabym tu jeszcze uklepać z 10000 znaków, a to i tak by moich doświadczeń dobrze nie opisało. Dla mnie było to doświadczenie z serii tych trudnych do zapomnienia.

Recenzja powstała we współpracy z Wydawnictwem Znak JednymSłowem