Dom Starlingów
Alix E. Harrow

"Dom Starlingów" Alix E. Harrow Lubicie klimatyczne, gotyckie opowieści pełne starych, nawiedzonych posiadłości i tajemnic? Szukacie lektury idealnej na długie listopadowe wieczory? Chcecie wprowadzić się w Halloweenowy nastrój? Jeżeli tak to na pewno przypadnie wam do gustu powieść Alix E. Harrow. "Dom Starlingów" to opowieść, która wciąga od pierwszych stron. Autorka powieści obraca się gatunkowo głównie wokół fantasy i grozy. Na swoim koncie aktualnie ma pięć nagradzanych powieści. Polscy czytelnicy znają ją chyba najbardziej z wydanych w 2020 roku “Dziesięć tysięcy drzwi”, które cieszyło się sporą popularnością. Po trzech latach przerwy pisarka powróciła z nową opowieścią. " Dom Starlingów" określany jest jako powieść grozy. Klimat książki jest jak najbardziej mroczny, wzbudza niepokój, jednakże sama historia nie jest straszna. Nie znajdziecie w niej typowych dla powieści grozy nagłych zaskoczeń i nieznośnego napięcia. Tutaj akcja toczy się jakby za mgłą, w zwolnionym tempie i dopiero pod koniec przyspiesza. Autorka przenosi czytelnika do małego, sennego miasteczka Eden położonego w Kentucky. Gdzieś tam na obrzeżach majaczy duża posiadłość, oddzielona rzeźbioną, kutą bramą - dom Starlingów - miejsce o którym krążą legendy. "W ciągu dnia dom można uznać za zwykły budynek, jakich wiele, w nocy to nierealne. Ma niejasną topografię snu lub ciała, z niekończacymi się krętymi korytarzami i schodami, które wspinają się pod nienaturalnym kątem. Ściany falują niczym rozglegla klatka piersiowa, a Arthur podejrzewa, że gdyby przyłożył ucho do muru, uslyszałby subtelne bicie serca gdzieś pod dębem, sosną i tynkiem". Jakie tajemnice skrywa stary dom? Dla czego jego kolejni właściciele ginął w niewyjaśnionych okolicznościach? Jestem pozytywnie zaskoczona tą książką. Lektura była bardzo przyjemna, czytało mi się ją lekko. Obawiałam się trochę zbyt wyniosłego i wymyślnego języka, na szczęście styl którego użyła autorka okazał się bardzo przystępny. Książka ma dwie przeplatające się narracje, co angażuje czytelnika i dodatkowo zaciekawia. Fajnym dodatkiem były fikcyjne przypisy, które nadały tej historii realnego kontekstu. Dodatkowo baśniowe opisy przyrody, całego Eden i samej posiadłości zrobiły robotę, tworzą niespotykaną atmosferę i działając na wyobraźnię. Momentami czułam jakbym sama przechadzała się po korytarzach domu Starlingów, niemal słyszałam skrzypienie starej podłogi. Czułam zapachy zakurzonych mebli. Główni bohaterowie powieści to postacie złożone. Cieszy mnie, że są to ludzie z krwi i kości i że nie są idealni. Mają swoje problemy, a czasem zmagają się ze swoją trudną przeszlością. Opal - od długiego czasu interesowała się domem Starlingów. Kiedy przechodziła obok, widziała rzeczy, których nie widział nikt inny, nocami śniła, że przemierza jego korytarze. Być może Opal skrycie tęskniła za domem, bezpiecznym schronieniem którego nigdy nie miała. Po długiej tułaczce zamieszkała w motelu, gdzie stara się wychować młodszego brata, dla którego zrobi wszystko. Ale dom Starlingów w jakiś dziwny sposób ją przyciąga i wzywa. Kiedy więc dostaje możliwość pracy jako sprzątaczka w tym niesamowitym miejscu nie zastanawia się zbyt długo. Arthur - samotnie zamieszkuje posiadłość i dźwiga na swoich barkach ogromny ciężar związany z tajemnicą tego miejsca. Chłopak jest przytłoczony swoją rolą, zgorzkniały, zamknięty w sobie i dziwaczny. "Twarz ma bladą, skóra opina kości, a wargi odslaniają obnażone w niemal zwierzęcym grymasie zęby. Jego oczy są jak nieprzenikniona czerń podziemnej otchłani." Z jednej strony chce trzymać Opal z daleka. Z drugiej strony potrzebuje jej towarzystwa. Z czasem jednak, pod wpływem toczącej się historii poznajemy jego prawdziwą twarz. Tę dwójkę połączy uczucie, ale i wydarzenia z przeszłości, które będą miały duży wpływ na to jak potoczy się cała opowieść. Relacja między bohaterami była mocno przewidywalna i nie zaskoczyła mnie specjalnie, ale cieszę się, że wypadła naturalnie. Podsumowując "Dom Starlingów" to na pewno świetna książka na długie, jesienne wieczory. Nie liczcie jednak na wartką i gwałtowną akcję. Ta rozkręca się dopiero pod koniec. A o czym jest ta powieść? To na pewno historia o poszukiwaniu swojego miejsca, o tym, że nie zawsze trzeba walczyć w samotności i czasami warto prosić o pomoc. Liczę że was zainteresowałam i sięgniecie po tę lekturę.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"To jak bajka, spełnienie marzeń. Ale potem zjada ich żywcem. W swoim pamiętniku Etsuko nazwała Dom Starlingów ich schronieniem. Ale to nie jest schronienie. To jest grób"

Opal zrobi wszystko dla swojego brata, nawet przyjęcie pewnej oferty pracy, tym samym zaczynając pracę w owijanej złą sławą rezydencji Starlingów. Z czasem zaczynają dziać się niepokojące rzeczy...

Co dzieje się w rezydencji Starlingów? Jakie tajemnice skrywa? Przed jakim wyborem stanie Opal?

Eden to miasteczko, w którym od dłuższego czasu wiele się dzieje i to niestety złego. Coraz więcej tajemniczych wypadków z udziałem ofiar śmiertelnych. Pogarszające się warunki wręcz kuszą do tego, żeby się stąd wyrwać a przyjezdnych nie zachęcają, aby zostać. Dlatego trudno się dziwić, że dziewczyna zrobi wszystko, aby wydostać stąd brata. A w pewnym momencie taka szansa się pojawia.

"O to, jak wszystko zaczęło się psuć: rzeka stała się ciemniejsza, chmury zaś wisiały niżej; bogate pokłady węgla się wyczerpały, a zdrowe dzieci zaczęły chorować. ludziom przestało dopisywać szczęście, za to zaczęło się koszmary"

Opal zawsze bardzo interesowała rezydencja Starlingów. I to od dziecka, kiedy już przeczytała książkę, której autorką była sama właścicielka rezydencji, a której postać jest owiana dosyć dużą tajemnicą. Z samym domem, jak i z jej właścicielką jest wiele różnych tajemnic, teorii i czytając książkę my również je poznajemy. Aż w końcu poznajmy tą jedną, właściwą.

Dom miał wiele różnych właścicieli i po śmierci zawsze zjawia się kolejny. Nikt tak naprawdę nigdy nie wiedział co się dzieje za murami tego domostwa. Dziewczynę zawsze bardzo ciągnęło do rezydencji, do tego ciągłe, straszne i męczące koszmary i Opal pewnego dnia zjawia się przed murami. Dziewczyna ma wręcz wrażenie, że dom ją woła.

"Dom chce jej - a Dom jest uparty"

Poznaje obecnego właściciela, który jest dosyć specyficzny i nie jest przyjaźnie nastawiony do naszej bohaterki, ale który zaskakująco po czasie proponuje jej pracę. Jej zadaniem byłoby w sprzątanie całej rezydencji a wynagrodzenie z tego tytułu jest dosyć wysokie. Opal mimo początkowych obaw decyduje się skorzystać z okazji i zarobić dodatkowe i przede wszystkim lepsze pieniądze. Okazuje się, że jest tam dosyć specyficzne. Dziewczyna ma wrażenie, że dom wręcz żyje, oddycha, ale czy ma rację?

Opal to młoda i silna dziewczyna, która zrobi wszystko, aby jej brat wydostał się z miasteczka. Chce zapewnić mu lepszą przyszłość, tym bardziej że chłopak nie cieszy się do końca dobrym zdrowiem. Jej matka zginęła w wypadku samochodowym a ona została sama mając pod opieką młodszego brata. Spadła na nią duża odpowiedzialność. Bardzo podoba mi się relacja pomiędzy rodzeństwem, choć Opal za bardzo jest opiekuńcza w stosunku do brata. Traktuje go jak dziecko, a rozwój historii pokazuje, że nie jest delikatny i jest w stanie sobie sam poradzić oraz nie potrzebuje do tego niańki. Smutne jest w ogóle to, że mimo że wszyscy w miasteczku wiedzieli jaka jest ich sytuacja to nikt nie pomyślał żeby pomóc, wszyscy odwracają wzrok. Opal może liczyć tak naprawdę tylko na dwie osoby i myśleć praktycznie. Nie ma miejsca na jej marzenia.

"Tacy jak ja nie mogą marzyć. Tacy jak ja muszę sporządzać dwie listy: listę rzeczy, których potrzebują, i listę rzeczy, których chcą. Pierwsza lista jest krótka, jeśli jest się mądrym, a drugą się pali"

Opal robi wszystko żeby przetrwać, nie tylko ciężką pracując, ale trudniąc się kradzieżą czy nawet łamiąc prawo. Chce wysłać brata na dobre studia, dlatego zaczyna pracować w rezydencji Starlingów. Decyduje się na to, mimo że wiele mówi jej, a wręcz każe żeby trzymała się od tego miejsca z daleka. Im dłużej tam pracuje tym zdaje sobie sprawę, że coś jest nie tak. Jest tam coś dziwnego, tajemniczego a przede wszystkim sam właściciel jest dosyć dziwny.

Tak, Artur jest dosyć specyficzny. Z jednej strony chcę trzymać Opal z dala od domu, a z drugiej strony bardzo lubi jej towarzystwo. Bardzo się o nią troszczy począwszy od dosyć wysokiego wynagrodzenia, po płaszcz czy nawet samochód, żeby dziewczyna była bezpieczna. Za każdym razem jak Opal przychodzi to widzi go w innym stanie i to nie tylko pod względem zachowania, ale przede wszystkim wyglądu. Co tam się dzieje? I dlaczego nazywa siebie strażnikiem domu? Jakie tajemnice skrywa i co ma w planach?

Historia już wciąga od pierwszych stron. Nie brakuje napięcia, emocji. Stale towarzyszy ciekawość i pragnienie odkrycia, co tak naprawdę się dzieje, co skrywa całe domostwo i jaka historia się z tym wiąże. W książce wiele się dzieje a im dalej tym jest tego jeszcze więcej. Nie brakuje aury tajemniczości, grozy, jak i napięcia. Opal odkrywa coraz więcej tajemnic i to co skrywała przed nimi matka. Swoją drogą, jak dla mnie ich matka była okropną osobą. Egoistyczna, dziecinna i która chyba nigdy nie dorosła. Nie zapewniła im odpowiedniego dzieciństwa, wychowania a co najważniejsze poczucia bezpieczeństwa. Pojawia się również pewien szantażysta. Ten ktoś zrobi wszystko, żeby dostać się do domostwa i odkryć co tam się dzieje. Posunie się do wszystkiego, dosłownie do wszystkiego i to nie raz pokazuje. Oj, ale to była obrzydliwa kobieta. Typ bohaterki, którą pragnie się potrząsnąć a nawet zrobić jej krzywdę. Ale czy Opal podda się szantażowi? Może wręcz przeciwnie?

Z kroku na krok sytuacja coraz bardziej się pogarsza. W miasteczku zaczyna się coraz bardziej źle dziać a najgorsze dopiero nadchodzi. Ale co lub kto? Coś bardzo złego wisi w powietrzu i każdy to czuje. Artur podejmuje pewną decyzję, a jaka będzie decyzja Opal? Co zdecyduje dziewczyna?

"Ale czasami są jeszcze sny. Powinniście się bać – istnieje wiele historii o tym domu i słyszeliście jej wszystkie – ale we śnie człowiek się nie waha. We śnie jesteś w domu"

"Dom Starlingów" to mroczna i pełna napięcia historia. Akcja raczej toczy się dosyć powoli, ale w żadnym razie nie jest to wada. Idealna lektura na wiosenne wieczory, a przede wszystkim na zbliżające się Halloween. Czuć z kartek książki grozę. Przeczucie, że za chwilę zdarzy się coś złego. Nie zabrakło też delikatnego wątku romantycznego. Był on naprawdę niewielki i fajnie wpasował się w historię.
Okładka, wygląd książki bardzo przyciąga wzrok i zachęca do przeczytania. Doskonale komponuje się z treścią historii.

"Dom Starlingów" ta książka, po którą zdecydowanie warto sięgnąć. Cały czas coś się dzieje i nie brakuje wrażeń. Wciągająca książka, zwłaszcza przez ostatnie 200 stron. Jak ktoś lubi tajemnicze, pełne niepokoju historie to zdecydowanie powinien sięgnąć po tę pozycję. Polecam, miłego!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Dom Starlingów" Alix E. Harrow wydana została w odpowiednim czasie w roku - jesień rozgaszcza się coraz mocniej, zbliża się Halloween... Jest to historia osadzona na szkielecie powieści gotyckiej, mocno na nim bazująca, zarówno w samych kreacjach postaci, jak i w pojawiających się elementach tła. Mamy więc mroczną, starą rezydencję, w której podobno straszy, zresztą ilość plotek o niej krążąca, jest naprawdę trudna do zliczenia. Mamy jej mieszkańca, samotnego mężczyznę, który nigdy nie zapuszcza się poza mury tej posiadłości. Jest i młoda dziewczyna, która znajduje drogę do tego domu, która go oswaja. Jest delikatny wątek miłosny i mgła baśniowości, legend, zarówno o miejscu, jej mieszkańcach, jak i samej wiosce. Jednak najważniejsze jest to, co pod - a specjalnie używam tego słowa, bo nawiązuje ono do tytułu baśni, którą napisała znana lokatorka tej rezydencji, od której zresztą wzięła się jej nazwa - Eleanor Starling, która po napisaniu "Krainy Pod" zniknęła i ślad po niej zaginął. A my, pod tą dosłowną warstwą "Domy Starlingów", dostajemy wiele. To opowieść pełna krzywd i maskowanego bólu, pełna fałszu, brudu i niezrozumienia. Historia o otwarciu wzroku i o bliznach, jakie sami sobie zadajemy, choć wydaje nam się, że robi je ktoś inny. Smutna, ale mocna w przekazie historia podana w baśniowej, momentami rysowanej grubą kreską prozie. Idealna refleksja na jesień!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)