Długa droga do domu
Joanna Jax

Kobieta, która właśnie wprowadziła się do swojego nowego domu na strychu znajduje stare pamiętniki Antoniny Tańskiej, które przedstawiają historię jej skomplikowanego życia.

Antonina od najmłodszych lat życia nie mogła narzekać na nudę. Matka śpiewaczka operowa oraz ojciec malarz, którzy mieli dusze artystów. Niemniej jednak matka była rozważną kobietą, która zdawała sobie sprawę, że rodzinę trzeba z czegoś utrzymać.

Niejednokrotna zmiana miejsca zamieszkania oraz już skomplikowana sytuacja rodzinna, która z czasem komplikuje się jeszcze bardziej. Miłość w rodzinie Tańskich często staje się powodem zgrzytów i na długie lata skłóca rodzinę.

Antosia wiele w życiu doświadczyła, chciała wieść spokojne życie, ale serce jej na to nie pozwoliło. Wychodzi za mąż za miłość swojej siostry, co powoduje, że rodzina nie chce jej  znać.

Młoda, zdana wyłącznie na siebie Antosia, która spodziewa się dziecka mężczyzny, który w efekcie końcowym okazuje się zupełnie inną osobą niż ta, którą ona znała. Skomplikowane i niezwykle trudne życie dodatkowo komplikuje się, gdy mąż i syn kobiety pewnego dnia znikają. Antosia postanawia ich odnaleźć i odzyskać za wszelką cenę.

Bardzo ciekawie napisana książka, która ukazuje jak wiele matka jest w stanie poświęcić dla swojego dziecka. Jak potrafi o nie i o jego miłość walczyć do ostatnich sił.

 „Długa droga do domu” to opowieść o tragicznych losach kobiety, której życie mogłoby wyglądać zupełnie inaczej, gdyby nie podjęła jednej, złej i przykrej w skutkach decyzji. Kierowana siłą namiętności i pragnienia, odrzuciła kochających ją ludzi, by znaleźć się w ramionach kłamcy skrywanego pod piękną skorupą i talentem uwodziciela.

„Długa droga do domu” to niezwykle emocjonująca i wciągająca powieść.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Kolejna pozycja Pani Jax, która mnie zachwyciła. Silni i wyraziści bohaterowie oraz i nieoczekiwane zwroty akcji. Sporo także tajemnic rodzinnych, które czekają na szczęśliwe(?) rozwiązania i mocne słowa: ,,Jeśli miłość robi z człowieka tego, kim nie jest, lepiej nie kochać wcale."

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Dziedzictwo von Becków - cóż to była za książka, ileż ja wylałam przez tę historię łez, ile wzruszeń i uśmiechów we mnie wzbudziła - to tylko wiem ja. strasznie się cieszę, że ta historia będzie miała kontynuację w postaci kolejnej części Piętna von Becków. Znając już styl autorki, jej przebogaty język, umiejętność zainteresowania czytelnika od pierwszej strony sięgnęłam po jej kolejną powieść - Długa droga do domu. Powiem jedno - Joanna Jax to moje odkrycie 2015 roku. Pani Joanno czekam na więcej takich historii. Joanna Jax przedstawia nam historię życia Antoniny Tońskiej. Historię spisana w pamiętniku, a odnalezioną przez młodą dziewczynę na strychu. Razem z nią poznajemy wiele zawirowań w życiu Antoniny. Początkowe informacje nie wzbudzają większych emocji, pojawią się one dopiero w momencie pojawienia się mężczyzny - Emmanuela, narzeczonego siostry, z którym to ona zachodzi w ciążę. I wtedy właśnie otwiera się puszka Pandory. Na Antoninę spada wiele nieszczęść, każdy jej krok okupiony jest cierpieniem. Skandal, który wywołali powoduje, że młodzi przeprowadzają się na Kubę, aby tam oczekiwać szczęśliwego rozwiązania. Jednak nie jest to dane bohaterce, okazuje się, że Emmanuel zdradza ją na każdym kroku i pewnego dnia znika wraz z ich synem. Czy uda jej się odnaleźć ukochanego synka? Kiedy tylko przeczytałam zapowiedź tej historii, wiedziałam, że muszę książkę mieć na swojej półce. To kolejna piękna powieść powstała spod pióra autorki, która zapada na długi czas w pamięci czytelnika. To historia o miłości, zawziętości w dążeniu do celu, w osiągnięciu dobra, niesamowitym poświęceniu. Długa droga do domu, ach cóż to za historia! To książka która wbiła mnie mocno w fotel, i nie pozwoliła oderwać się od historii ani na chwilę. Autorka ma niesamowity dar plastycznego kreślenia wydarzeń, miejsc w które rzuca swoich bohaterów, ich zmagań z życiem, trudną przeszłością, a jednak pozytywnego patrzenia w przyszłość. Joanna Jax świetnie odnajduje się w czasach wojny i niesamowicie interesująco kreśli historie, które maję w danym czasie się wydarzyć. W plastyczny sposób splata prawdziwa historie z fikcją literacką zacierając pomiędzy nimi granice. Razem z bohaterką wędrujemy od Warszawy po Nowy Jork, by zahaczyć o Teksas, Kubę, Boliwię i ponownie wrócić do Europy, a nawet pozostawić ślad na Bliskim Wschodzie. Trochę czasu minie zanim poznamy tę, która to na niewielkim strychu odnalazła zeszyt Tosi, a która pragnie rozwikłać tajemnicę jej rodziny. Plastyczny język, wartka akcja, dobrze nakreśleni bohaterzy, historia pełna emocji, z wplecionym wątkiem historycznym - czegóż chcieć więcej. Jeśli nie mieliście okazji jeszcze poznać pióra autorki, to zachęcam Was serdecznie, bo warto pochylić się nad jej książkami. A mi pozostało cierpliwie czekać na kolejne losy rodziny von Becków.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Rok przed wybuchem drugiej wojny światowej Antonina Tańska wraz z rodziną opuszcza Polskę oraz osiedla się w Ameryce. Jednak wbrew licznym pogłoskom życie w tym miejscu nie jest usłane różami i już wkrótce cała rodzina boryka się z licznymi problemami finansowymi. Atmosfera panująca w domu jest coraz bardziej napięta i gdyby nie pomocna dłoń wuja Tosi, to wszyscy wylądowaliby na ulicy. Tańscy dzięki jego hojności mają możliwość przeniesienia się do Teksasu, w którym mają nadzieję zaznać tak bardzo upragnionego szczęścia. Jednak to, czego nie przewidzieli to fakt, że już wkrótce miejsce to stanie się źródłem wszelkich problemów, które być może już na zawsze zniszczą tę spokojną oraz szczęśliwą rodzinę. To, co miało okazać się darem od losu, przerodziło się w prawdziwą katastrofę... ,,Powroty bywają bardzo trudne, a czasami niemożliwe." Nowymi sąsiadami Tańskich są niezwykle zamożni Spencerowie, którzy posiadają dwóch synów: cichego oraz spokojnego Orsona oraz Emmanuela, który jest znany ze swoich licznych miłosnych podbojów. Siostra Tosi - Waleria już od pierwszego spotkania straciła głowę dla Emmanuela i była gotowa zrobić wszystko, aby chłopak spojrzał na nią przychylnym okiem. Wkrótce Walerii udaje się dopiąć swojego celu i zostaje jego narzeczoną. Jednak Tosia wbrew swojemu rozsądkowi również zakochuje się w Emmanuelu i zachodzi w nim ciążę, wywołując tym samym ogromny skandal. To wydarzenie już na zawsze poróżniło całą rodzinę oraz sprawiło, że dziewczyna została zmuszona do opuszczenia rodzinnych stron. Wraz z Emmanuelem osiedlają się na Kubie i oczekują na narodziny dziecka. Jednak czy miłość Tosi do tego chłopaka była warta tak wielkiego poświęcenia? ,,Jeśli miłość robi z człowieka tego, kim nie jest, lepiej nie kochać wcale." Już wkrótce Tosia przekonuje się, że Emmanuel nie jest księciem z bajki i nie mija wiele czasu, jak dziewczyna dowiaduje się o jego licznych zdradach. Ponadto mężczyzna angażuje się w wiele szemranych interesów, które mogą sprowadzić kłopoty na całą rodzinę. Tymczasem na Kubie dochodzi do coraz większej liczby zamieszek i życie w tym miejscu przestaje być bezpieczne. Tosia wraz z mężem oraz synkiem Alexem postanawiają uciec oraz rozpocząć swoje wspólne życie na nowo. Jednak tuż przed wyjazdem kobieta odkrywa, że Emmanuel oraz Alex nagle zniknęli. Tosia włącza się w działalność rewolucyjną, mając nadzieję na to, że już wkrótce uda jej się ich odnaleźć. Co tak naprawdę stało się z jej mężem oraz synkiem? Oraz czy kobieta ma jakiekolwiek szanse na to, że jeszcze ich zobaczy? ,,- [...] czasami to inni wyznaczają nam granicę. Może trzeba w życiu popełnić wiele błędów i zrobić mnóstwo okropnych rzeczy, żeby zrozumieć, gdzie leży nasza granica?" Niedawno przeczytałam inną książkę tej autorki - ,,Dziedzictwo von Becków", która oczarowała mnie swoim klimatem oraz niezwykle oryginalną historią. Sięgając po ,,Długa droga do domu" liczyłam na to, że autorce po raz kolejny uda się mnie zachwycić oraz choć na chwilę przenieść do zupełnie innego świata. Zafascynowały mnie czasy oraz miejsca w jakich toczy się akcja tej książki. Wraz z Tosią podróżujemy do Ameryki, Teksasu, Kuby i wielu innych krajów, oraz stajemy się świadkami kilku historycznych wydarzeń, takich jak na przykład rewolucja na Kubie. Wątek ruchu oporu podobał mi się najbardziej i z całą pewnością dostarczył mi największej ilości wrażeń. Akcja bardzo szybko się rozkręca, by dopiero na końcu odrobinę zwolnić i dać czytelnikowi odpowiedzi na nurtujące go pytania. Ogromną zaletą tej pozycji są wyraziści bohaterowie oraz duża ilość nieoczekiwanych zwrotów akcji, które nie pozwalają czytelnikowi na choćby odrobinę nudy . W książce nie zabrakło również wielu tajemnic rodzinnych oraz intryg, które dodatkowo urozmaiciły mi lekturę tej pozycji. Autorka porusza w swojej książce wiele istotnych kwestii, takich jak akceptacja siebie, otrzymywanie drugich szans oraz walka o prawdziwą miłość. Bardzo podobało mi się to, że Joanna Jax nie idealizuje żadnej postaci na siłę, dzięki czemu bohaterowie wydają się bardziej autentyczni i bliscy czytelnikowi. Jestem pewna, że nie jest to moje ostatnie spotkanie z autorką, tym bardziej że już wkrótce wychodzi kolejna jej książka - ,,Piętno von Becków". Wszystkim serdecznie polecam książki tej autorki. Naprawdę warto!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

1938 rok. Antonina Tańska, jedna z córek malarza Huberta Tańskiego i śpiewaczki operowej Teresy Tańskiej ma 11 lat i zaczyna prowadzić pamiętnik, w którym zapisuje wydarzenia dotyczące jej rodziny z Warszawy i Teresina. W lipcu 1938 roku Antosia wraz z rodzicami, młodszą siostrą Walerią i bratem Wiktorem wyjeżdżają do Stanów Zjednoczonych, gdzie zaczynają nowe życie.
Rodzina Tańskich próbuje odnaleźć się w nowym otoczeniu. Hubert chodzi całymi dniami po Manhattanie usiłując nawiązać nowe znajomości i zaprezentować swoje awangardowe prace w galeriach. Czasem udaje mu się sprzedać obraz, ale za niewielkie pieniądze. Teresa uwielbia Nowy Jork z jego zgiełkiem, samochodami,  spacerami po Piątej Alei, oświetlonymi sklepami z eleganckim asortymentem i nawet trudności dnia codziennego oraz rezygnacja z wielkiej sceny nie psują jej uroku tego miasta. Dzieci chodzą do szkoły i po początkowych trudnościach związanych ze słabą znajomością języka stopniowo akceptują nowy dom, aklimatyzują się i zaprzyjaźniają z innymi dziećmi. Tosia zdobywa serdeczną przyjaciółkę-Noemi Rosenthal.
,,Dziwny jest świat, na który patrzę przez nowojorskie brudne okna. Niezbadany, czasami kolorowy, a niekiedy upiornie szary. Jest jak cała cywilizowana kula ziemska ściśnięta na spłachetku ziemi. Włoskie jedzenie, chińskie lampiony, żydowskie jarmułki i słowiańskie dusze znikające w tłumie."
I wszystko układałoby się całkiem dobrze, gdyby Hubert Tański nie był rozrzutny i podjął jakąś pracę zarobkową, by utrzymać rodzinę. Niestety nie robi tego i rodzina popada w coraz większe długi, komornicy pukają do drzwi. Teresa stara się ,,związać koniec z końcem", w chwili słabości pisze rozpaczliwy list do Krzysztofa Tańskiego, brata Huberta, z którym nie widzieli się od dwudziestu lat. Krzysztof poruszony prośbą Teresy przyjeżdża z Teksasu, gdzie ma ogromne ranczo i zabiera całą rodzinę do siebie, spłaca długi i kupuje im gospodarstwo, by mieli źródło dochodu.
W Tenebith Antonina zakochuje się w narzeczonym siostry Emmanuelu i zachodzi z nim w ciążę.
,,Nie chciałam pokochać Emmanuela Spencera. Przede wszystkim dlatego, że należy do Walerii, mojej siostry. A ja wpadłam jak głupia mucha w sieć cwanego pająka...Nie zauważyłam tej misternej plątaniny uśmiechów, niewidzialnej siateczki czułych spojrzeń i lepkiej substancji w każdym wypowiadanym słowie. I nagle jestem jak w kokonie, z którego nie sposób się uwolnić. Nie słyszę krzyków sumienia, groźnego palca moralności ani zimnego spojrzenia zasad. Jestem tu i teraz. Jest mi dobrze, kiedy zbliża się do mnie, i cierpię, gdy się oddala. Spowita pajęczą siecią namiętności usycham, nie mogąc się ruszyć, zdana na łaskę tego, który mnie tu przywiódł."
Po wielkim skandalu para wyjeżdża na Kubę, gdzie ma zająć się uprawą trzciny cukrowej i oczekiwać na narodziny dziecka.  Po początkowej sielance Antosia dowiaduje się, że mąż ją zdradza. Wkrótce też Emmanuel znika z ich małym synkiem Alexem, a na Kubie wybucha rewolucja.
Stopniowo na jaw wychodzą rodzinne tajemnice, okazuje się, że dawne miłości nie minęły i wciąż budzą emocje. Bohaterowie książki są wyraziści i czytelnik wędruje z nimi po Warszawie, malutkiej wsi Teresin, Nowym Jorku, Teksasie, Kubie, Boliwii, krajach europejskich, a wszystkie te miejsca opisane są żywym i plastycznym językiem. Życie codzienne rodziny Tańskich, a głównie Antoniny ukazane jest na tle wydarzeń historycznych: II wojny światowej, rewolucji na Kubie i Boliwii, zamachów w latach siedemdziesiątych w Europie.
 ,,Długa droga do domu" to powieść o miłości i zdradzie, o wyjątkowej  przyjaźni, o samotności, o przemianie młodej dziewczyny w dojrzałą kobietę walczącą o szczęście, o odwadze i uporze w dążeniu do celu. Autorka pokazuje na przykładzie Tosi, jak jedna źle podjęta decyzja i emocje mogą mieć zgubny wpływ na całe życie. Antonina musi przejść długą i bolesną drogę, by odnaleźć dziecko i swój dom.
Joanna Jax udowadnia, że jej wyobraźnia nie ma ograniczeń. Jej najnowsza powieść intryguje, wciąga i dostarcza różnorakich wrażeń, a czyta się szybko i przyjemnie. Polecam na chłodne wieczory:)http://magiawkazdymdniu.blogspot.com/

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Kto czytał pierwszą powieść Joanny Jax, ten z pewnością wie, czego może spodziewać się po kolejnej. Długa droga do domu jest następną historią stworzoną z wręcz epickim rozmachem, jest jedną z tych książek, które czyta się z wypiekami na twarzy, ponieważ inaczej po prostu nie można. Losy głównej bohaterki zostały ukazane na tle ważnych historycznych wydarzeń, tym razem jednak autorka poszła o krok dalej. To nie jest polska historia, lepiej lub gorzej nam znana, to historia zupełnie obcego kraju, a jednak przedstawiona w taki sposób, że my sami zaczynamy nią żyć. To dzieje światowe, nazwiska znane nam z podręczników i publikacji, a na ich tle ona, niepozorna polska bohaterka. Niepozorna, ale jednak wielka i silna. Matka, która nie cofnie się przed niczym, aby odnaleźć swoje dziecko. Długa droga do domu jest powieścią niezwykle rozległą, wręcz przepełnioną wydarzeniami i przeciwnościami losu dotykającymi głównej bohaterki. To całe jej życie, skrupulatnie i dokładnie opisane, wraz z przemyśleniami, zmianami dokonującymi się w jej wnętrzu, uczuciami targającymi duszą i wyborami dokonywanymi pod wpływem porywu serca lub zimnej kalkulacji. Z pewnością mogłabym na chwilę zadumać się nad powieścią Joanny Jax i powiedzieć sobie, że jest nierzeczywista, wręcz filmowa. Ale nie chcę. Wolę pozwolić porwać się tej historii i ponieść gdzieś daleko. Ta książka jest jedną niekończącą się przygodą, którą przeżyłam z największą przyjemnością i którą będę chciała przeżyć po raz kolejny. Dlatego ta książka trafia do mojej osobistej biblioteczki, gdzie będzie spoczywać obok poprzedniej, która wyszła spod pióra autorki. Mam wrażenie, że Joanna Jax nie jest znana szerszej grupie czytelników i bardzo nad tym ubolewam. Osobiście uważam, że jest to jedna z najbardziej utalentowanych polskich autorek. Chociaż nie posługuje się ona tak pięknym piórem, jak lubię, chociaż początek tej historii wzbudził we mnie irytację, a kilometrowe akapity (na początku książki) wołają o pomstę do nieba... Joanna Jax podbiła moje serce. Po raz drugi, swoją drogą, i jeszcze mocniej. Czym? Swoim gawędziarstwem, swoim niesamowitym talentem do snucia porywających opowieści, emocjami zawartymi w książce i tym, że nie sposób się od niej oderwać i lepiej jest zarwać noc. Z pewnością ta książka nie jest pozbawiona błędów i niedociągnięć, ale one giną w cieniu tej historii, po prostu nie zwraca się uwagi na nic, tylko czyta, czyta, czyta... A kiedy nadszedł koniec... Kiedy zamknęłam tę książkę, poczułam, że inne stały się na jej tle blade, a mnie towarzyszył głęboki smutek, że to już koniec przygody z Antoniną... To chyba najlepsze świadectwo, prawda? Polecam Waszej uwadze gorąco!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

  Ludzkie losy są jak księga, którą możemy poznać w pełni dopiero po dotarciu do kresu życia  człowieka, jego ostatniej zapisanej karty.. Odnajdziemy w niej radości i smutki, dramaty, emocje, burzliwe chwile i spokojne dni, lecz przede wszystkim znajdziemy tam piękną historię o życiu.. Takie "księgi" warto poznawać, zapamiętywać, dzielić się nimi.. Nie byłoby to możliwe bez literatury, pisarzy, ich talentu i wyobraźni, dzięki którym to tworzą Oni tak piękne książki o wyjątkowych postaciach, nieważne czy autentycznych czy też fikcyjnych, które po prostu trzeba poznać.. Taką książką jest "Długa droga do domu" autorstwa Joanny Jax, która opowiada o życiu pewnej wyjątkowej kobiety..

 

 Najnowsze dzieło Pani Joanny to wielka, barwna i pasjonująca saga rodzinna, w której to poznajemy losy niezwykłej bohaterki - Antoniny  Tańskiej i jej rodziny. Kanwą do ukazania tychże losów są pamiętniki głównej bohaterki, które to pewnego razu odnajduje na  strychu starego domu  młoda kobieta.. Wiedziona ciekawością,  ale także i zauroczona zawartymi w nim wspomnieniami, postanawia poznać i wyjaśnić tajemnicę życia Antoniny Tańskiej.. I tym oto sposobem przenosimy się do czasów przedwojennych, w których  to młoda Tonia Tańska wraz z bliskimi opuszcza rodzinny Tarasin i przeprowadza się do dalekich Stanów Zjednoczonych. Tam, wbrew zdrowemu rozsądkowi, zakochuje się z wzajemnością w narzeczonym swojej siostry - Emmanuelu. Zachodzi z nim w ciążę, za co zostaje wyklęta z kręgów rodziny i zmuszona do opuszczenia kraju. Oboje trafiają do na Kubę, gdzie jednak nie dane będzie Im szczęśliwe życie. Zdradzana przez męża, przenosi  całą swoją miłość na nowo narodzonego synka - Alexa. Niestety i to zostaje odebrane Antosi, gdy oto pewnego dnia w tle kubańskiej rewolucji, Emmanuel i Alex znikają bez śladu.. Antonina rozpoczyna wówczas swoją niezwykłą podróż po świecie, w poszukiwaniu ukochanego dziecka..

 

 Powieść Joanny Jax zachwyca na wielu płaszczyznach, które to idealnie się komponują w niezwykle imponującą całość. Przede wszystkim mam tu na myśli rozmach, który zaskakuje i porywa podczas lektury tej książki. Wraz z nią przenosimy się bowiem w czasie i przestrzeni -  od okresu sprzed wybuchu drugiej wojny światowej, do czasów niemalże Nam współczesnych. Jednocześnie przemierzamy całą Europę, Stany Zjednoczone, Amerykę Południową, by ostatecznie dotrzeć do rodzinnej Polski. Doświadczamy niezwykłych wydarzeń z życia głównej bohaterki, które barwnie wpisują się w najważniejsze zdarzenia w historii ubiegłego stulecia. Poznajemy nietuzinkowych bohaterów - realnych i fikcyjnych, którzy zachwycają Nas swoją naturalnością, realizmem, szczerością. Wreszcie doświadczamy mnóstwo emocji, z tymi najsilniejszymi na czele, czyli miłością matki do dziecka.. W książce tej dzieje się i występuje tak wiele, iż naprawdę trudno jest to wyrazić za pomocą zwykłych słów.. Myślę, że uczynić mogłaby to jedynie sama Joanna Jax..:)

 

 Pod względem gatunkowym mamy tutaj absolutnie wybuchową mieszankę, która zachwyci nawet najbardziej wymagającego czytelnika. Powieść drogi z przygodą w tle, obyczajowa historia miłosna, wielka epopeja historyczna i wreszcie najprawdziwszy kryminał którego nie powstydziliby się mistrzowie gatunku. Wszystko to sprawia że lektura tej książki jest jak pierwsza wizyta w Naszym nowym domu, podczas której otwieramy drzwi do kolejnych pomieszczeń, nie wiedząc absolutnie tego,  co za nimi znajdziemy.. To literatura najwyższego kalibru,  nie uznająca żadnych granic, ograniczeń, sztucznych ram, skupiająca się zaś tylko i wyłącznie na tym, by opowiedzieć ciekawą historię.. A lektura tej książki jest niezwykle intrygująca, od pierwszej do ostatniej strony..

 

  W książce tej dzieje się bardzo wiele, co rusz każąc Nam otwierać szeroko buzię w geście zachwytu i niedowierzania. Ilość przygód, bardzo emocjonujących, jakie to spotykają główną bohaterkę, spokojnie wystarczyłaby na kilka powieści. Tymczasem tutaj każda strona jest przepełniona akcją, emocjami, "gęstą" treścią, która nie pozwala oderwać się od tej lektury choć na krótką chwilę. Już od samego początku pojawiają się pytania o to, kim jest tajemniczy narrator, jaką tajemnicę skrywają dzienniki odnalezione na strychu i oczywiście co się stało z małym Alexem.., i co ważne odpowiedzi na owe pytania są udzielane Nam tutaj stopniowo, krok po kroku, niespiesznie.., pozwalająca tym samym na snucie własnych przypuszczeń i teorii.. Oczywiście efekt ten nie byłby tak imponujący, gdyby nie niezwykła inteligencja, drobiazgowość i precyzja w toczeniu tej opowieści, w której to każdy szczegół, każde słowo, każda myśl ma swoje uzasadnione i ważne miejsce. To powieść wielkich lotów, w której udało się zawrzeć tak wiele i w tak dobrym stylu, iż momentami wydaje się to wręcz niemożliwym..:)

 

Historia Antoniny Tańskiej to w głównej mierze opowieść o tragicznym życiu kobiety, która na wskutek pewnych złych wyborów, niewłaściwych decyzji i niefortunnych zbiegów okoliczności, doznała niewyobrażalnego dramatu utraty dziecka. Jednocześnie jest to również opowieść o niezwykłej determinacji, sile, poświęceniu i walce o to, by poznać prawdę.. Bardzo szybko polubiłam tę główną bohaterkę, która bynajmniej ma wiele wad i nie zawsze postępuje w pełni rozsądnie, ale za to zawsze kieruje się głosem swojego serca. Antonia to kobieta z krwi i kości, ze wszystkimi ludzkimi  słabościami i ograniczeniami, a przy tym tak bardzo wyjątkowa, silna, odważna.. Dzieliłam jej łzy i strach, dopingowałam w dramatycznych chwilach decydujących o życiu i śmierci, cieszyłam się wraz z nią tak bardzo rzadkimi momentami szczęścia.. Innymi słowy postać ta zawładnęła Mną w 100%, co nie zdarza się nazbyt często w przypadku współczesnej literatury. Dlatego też jestem pewna tego, iż postać Antoniny została stworzona i ukazana tutaj w najlepszym z możliwych sposobów..!

 

 "Długa droga do domu" to także opowieść o najnowszych dziejach świata, w których to królowały wojna, ból, łzy i niesprawiedliwość. I co ważne, ów dzieje ukazane są tutaj z perspektywy zwykłych ludzi, którzy zostali uwikłani w tryby i mechanizmy tych wydarzeń, oczywiście bez ich zgody.. To spojrzenie na to, jak okrutny był ten miniony wiek i jak bardzo smutne jest to, iż odpowiedzialni za to byliśmy tylko i wyłącznie My sami - ludzie.. Dramat milionów jest tak samo bolesny jak dramat jednostki.., to chyba najsilniejsze przesłanie tej książki, od którego to nie mogę się uwolnić przez bardzo długi czas od zakończenia jej lektury.. Ileż jeszcze żyło takich kobiet jak Antosia Tańska..?

 

 Powieść Joanny Jax to przykład literatury popularnej z najwyższej półki, po którą to bez wahania powinni sięgnąć wszyscy miłośnicy historii o życiu.. Oferuje ona sobą wzruszenia, emocje, przygodę, podróże do najodleglejszych zakątków świata i piękno literackiego języka.. Nieprzekonanych, jeśli tacy jeszcze są, powinna skłonić do tej lektury okładka książki, która po prostu urzeka i budzi do życia maleńką łzę gdzieś w kąciku oka.. Mały chłopiec zmierzający samotnie przed siebie po kolejowych torach,  z pękiem baloników w ręku..

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Mimo objętości książka jest do przeczytania naprawdę w kilka godzin - wciąga bez reszty i nie pozwala się odłożyć nawet na chwilę. Wspaniała historia kobiety, której los z pewnością nie oszczędzał. Jax świetnie kreuje bohaterów, dba o najdrobniejsze szczegóły narracji i prowadzi ją w mistrzowsko wyważonym tempie. Powieść skojarzyła mi się z bestsellerową "Cukiernią pod Amorem" - w obydwu książkach bohaterki, niezwykle silne kobiety, żyją w trudnych czasach, a tragiczne koleje historii raz po raz wpływają na ich życie. Polecam, bo czyta się świetnie!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Na naszym rynku książki pojawiają coraz to nowe nazwiska, co nie przekłada się jednak na jakość rodzimej literatury. Polskie autorki jak muchy do miody lgną do przesłodzonych historii miłosnych, porażających swą lepkością happy endów. Wiele do życzenia pozostawiają również jednowymiarowi bohaterowie i przewidywalne, często mało realne, zdarzenia. Na szczęście są też pisarki, które ponad wszystko stawiają poziom swojej twórczości, co w efekcie przynosi powieści mądre, dojrzałe, wyzwalające emocje, poszerzające wiedzę i pozostawiające w nas wiele pytań, skłaniające do refleksji. Do ostatniego grona zaliczam Joannę Jax. 
"Długa droga do domu" to zaledwie jej drugi utwór, ale warsztat autorki sprawia wrażenie, jakbyśmy mieli do czynienia z artystką o bogatym dorobku. Powieść zaklasyfikowano jako sagę rodzinną, choć dla mnie jest to raczej swoista powieść drogi rozumiana na wiele sposobów. Po pierwsze to przeprowadzka Joanny do starego domostwa i ucieczka po traumatycznym małżeństwie. Kobieta znajduje i czyta pamiętniki oraz listy Tosi Tańskiej. Już w trakcie ich lektury   wyrusza w niezwykłą podróż w czasie, która finalnie okażę się powrotem do przeszłości, ale i krokiem w przyszłość. Po drugie jest to wędrówka rodziny Tańskich - emigracja, szukanie własnego miejsca, rozpoczynanie od nowa. Choć w tym ostatnim mistrzynią jest główna bohaterka - Antonina.  Po zaskakującym dramacie, jaki swoim najbliższym zgotowała Tosia, po śmierci w niewyjaśnionych okolicznościach jednego z członków rodziny, niemożliwie jest dalsze funkcjonowanie Tańskich. Antosia wyprowadza się z ukochanym Emmanuelem, mając nadzieję na szczęśliwe życie u boku tego, dla którego poświęciła życie. Małżeństwo okazuje się jednak pasmem bólu, a zapomnienie przynosi opieka nad synkiem. Jednak i to zostaje kobiecie odebrane. Po tajemniczym zniknięciu męża i dziecka Tosia rozpoczyna kolejną wyprawę - w poszukiwaniu rodziny. Razem z bohaterką będziemy przemierzać Stany, Kubę, Boliwię, Paryż, Berlin, weźmiemy udział w rewolucjach, pościgach, egzekucjach. Na wielką politykę spojrzymy oczami jednostek, które trwale zapisały się na kartach historii. Imponujące wrażenie robi rozmach tej powieści i wszechstronność autorki. I choć trudno czasem nadążyć za rozumowaniem (czy raczej emocjonalnością) Tosi Tańskiej, to nie ma obawy o wątki historyczne - tu Jax przeprowadzi nas bezpiecznie, choć w zawrotnym tempie.  Równie ciężko, jak w kilku zdaniach nakreślić tak bogatą fabułę, jest wymienić wszystkie walory prozy Joanny Jax. Największe wrażenie robią wszelkie szczegóły i szczególiki - pisarka jest precyzyjna, dba o detale, bo dzięki nim tworzy przestrzeń, w której działają postacie. Ta wierność i plastyczność opisów przenosi odbiorcę do świata powieściowego, czyni go jednym z bohaterów. Kolejną zaletą jest naturalność i swoboda językowa, nie odnajdziemy tu sztucznych dialogów, nieuzasadnionych wyborów - wszystko ze sobą współgra i tworzy harmonijną jedność. Pochwalę jeszcze umiejętnie stopniującego napięcie narratora. I oczywiście zostawię zaskoczenie - to najmocniejszy punkt w pisarstwie Jax - niejednokrotnie Antosia wywiedzie nas w pole swoim zachowaniem i decyzjami, wiele razy zdarzy się również, że autorka zadziwi was rozwiązaniami fabularnymi - nie ma tu schematów ani drogi na skróty. W powieściach rodzinnych często spotykamy się z irytującym zarzuceniem czytelnika wszystkimi informacjami naraz. Autorzy przedstawiają bohaterów (i tło) natychmiast, najczęściej korzystając z opisów i wyliczeń, a zdezorientowany natłokiem wiadomości odbiorca czuje wyłącznie chaos. U Jax jest inaczej i to jej kolejna wielka zaleta - pisarka stopniowo przedstawia nam postaci, przede wszystkim dając ich poznać w działaniu. To z ich zachowania, gestów, wyborów czy dialogów wyłania się pełny portret danego bohatera. W powieści Jax jest miejsce na wszystkie ważne tematy: od niespełnienia artystycznego (i jego skutków), życia podług konwenansów, homoseksualizmu i tolerancji (lub jej braku), przepowiedni, przekleństw, przez przyjaźń, macierzyństwo, miłość, namiętność, po religię, fanatyzm, nienawiść, zdradę, zazdrość, politykę, historię, śmierć, zabójstwo. Każdą z tych kwestii autorka pokazuje z co najmniej dwóch perspektyw, zostawiając jednocześnie miejsca także na punkt widzenia odbiorcy. Pisarka demaskuje bezsens fanatyzmu ideologicznego, rewolucyjnych działań, rozlewu krwi niewinnych. Widzi w tym przede wszystkim cierpienie pojedynczego człowieka. Pokazuje, jak jedna decyzja (podjęta pochopnie, pod wpływem emocji) może zaważyć na całym życiu (nie tylko tego, który dokonał owego wyboru). Zwraca też uwagę na relacje międzyludzkie, głównie rodzinne, udowadniając, że nie da się zbudować solidnego związku na kruchych fundamentach. To też galeria niesamowitych osobowości. Każdy bohater jest postacią złożoną, bardzo ciekawą i wywołującą wiele emocji. I na tym polu Jax może pochwalić się wszechstronnością. Oni są tu ludźmi - nie papierowymi tworami. Wiele w nich uczuć, nieszczęść, wątpliwości. W świecie "Długiej drogi..." los jest bardzo okrutny i boleśnie doświadcza niemal wszystkich. Fascynują nie tylko ci z pierwszego planu - z równie wielka ciekawością śledzimy losy także postaci epizodycznych (którym autorka też poświęca uwagę, nie zostawia nikogo z niedomkniętą historią!). Najbardziej skomplikowaną kreacją jest Tosia, kobieta pełna sprzeczności, która łaknie zainteresowania, miłości i akceptacji. Ma silnie rozwiniętą potrzebę bycia przy kimś (opieki), jednocześnie musi być ciągle w ruchu.  "Długa droga do domu" to wspaniała książka o poszukiwaniu siebie, wierności swoim ideałom i wartościom. Tosia wielokrotnie błądziła, wiedziona pozornym szczęściem i pragnieniem bliskości. Przeżyła wiele dramatów, ale i zdarzały jej się chwilę radości. Co takiego ma w sobie ta kobieta, że - mimo jej godnych potępienia czynów - my wciąż jej kibicujemy? Czym skradła nasze serca, że po zakończonej lekturze bez wahania ją rozgrzeszamy? Może przez to, że sami również często podążamy za uczuciami, usypiając rozum?

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka ta to prawdziwe dzieło sztuki, które porusza serce i zmusza do refleksji. "Długa droga do domu" to historia o szukaniu swojego miejsca na ziemi, ale przede wszystkim o miłości, która jest w stanie pokonać największe przeciwności losu. Polecam tę książkę każdemu, kto szuka wartościowych lektur, pełnych emocji i przesłań życiowych.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Antonina z rodziną emigruje z Polski. Zachodzi w ciążę z narzeczonym siostry i wybucha skandal rodzinny. Para osiedla się na Kubie, ale małżeństwo nie jest udane. Sytuacja polityczna się zaognia, a rodzina kobiety znika bez śladu. Kobieta poszukując męża i syna dołącza do rewolucji. Wiele lat później pamiętniki Antoniny odnajduje w Polsce kobieta, która postanawia poznać dalsze losy rodziny i na własną rękę chce się dowiedzieć, co stało się z synem Tosi. 

Gorąco polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Antonina Tańska po mężu Spencer, później znana jako Luiza Martinez. Kim była ta autorka pamiętników, na których oparta jest przedstawiona tu historia? Zdradziecką siostrą, oszukiwaną żoną, rewolucjonistką, terrorystką? Każdy niech oceni sam. Dla mnie jest przede wszystkim kobietą uwikłaną uczuciowo, historycznie i chyba nie do końca zrozumianą.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Tym razem autorka skupiła się na jednej postaci – Antoninie Tańskiej i to ją i jej długie, burzliwe życie czyni bohaterami tej powieści. Akcja zaczyna się w Polsce, przenosi się do Stanów, na Kubę, do Boliwii i kilku jeszcze krajów. Joanna Jax tym razem trochę więcej miejsca poświęca historii, temu, jak zwykli ludzie ją tworzą, co nimi kieruje, kiedy podejmują niezrozumiałe dla innych decyzje. Moim zdaniem ta książka trochę różni się od pozostałych autorstwa Joanny Jax, jest mniej uczuciowa, mniej ‘kobieca’ (nie lubię tego określenia, ale lepszego nie znalazłam ?). Sama powieść napisana jest znakomicie, autorka, oprócz głównej bohaterki, wykreowała też mnóstwo znakomitych postaci. Niebanalną rolę w powieści odgrywa również historia, warto czasem spojrzeć na nią oczami uczestnika, spróbować zrozumieć tych, którzy brali udział w jej tworzeniu. Choć warstwa obyczajowa jest tu niezwykle bogata, mnie bardziej zainteresowały wątki historyczne. Polecam fanom powieści z historią w tle i fanom dobrze napisanych powieści obyczajowych!

Na zachętę mały cytat: „Ludzie zawsze wynajdą powód, żeby się tłuc… A świat nigdy nie będzie sprawiedliwy, nawet jeśli krew będzie pływała strumieniami po ulicach. Dlatego myślę, że liczy się pojedynczy człowiek. Jego życie, jego uratowanie albo jego śmierć”.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)