Diabły
Elżbieta Wojnarowska

Każdy z nas ma wspomnienia, pamięć o przeszłości. Niektóre wywołują uśmiech i ciepło w sercu, inne tęsknotę, ale są też takie, które przywołują ból i cierpienie. Czasem zdarza się, że człowiek przeżywa doświadczenie pozostawiające w nim ślad na całe życie i wpływające na jego przyszłość. Niektóre urazy i traumy mają tak wielki wymiar, że nawet zakopanie ich głęboko w pamięci niewiele daje, gdyż są jak cierń i niczym zły duch przypominają o sobie, męczą i nie pozwalają normalnie żyć. Przed pięciu laty Weronika Trotta odnosiła sukces w świecie mody. Była uznaną projektantką i redaktor naczelną wiodącego pisma modowego. Jednak w momencie, kiedy jej kariera nabierała rozpędu, ktoś postanowił podciąć jej skrzydła i odebrać to, co najcenniejsze. Dziś za namową matki wyjeżdża na Wyspy Kanaryjskie, które w przeszłości stanowiły punkt zwrotny w jej życiu. Ma nadzieję, że ta podróż pomoże jej zmierzyć się z przeszłością i okiełznać nękające ją demony. Na miejscu dochodzi do pomyłki i zostaje zmuszona do dzielenia apartamentu z nieznajomym mężczyzną – Lucjanem, który nie tylko odkrywa przed nią najciekawsze zakamarki wysp, ale też pomaga jej otworzyć się i z dystansem spojrzeć na minione wydarzenia. Dziewczyna mimo początkowej niechęci zaczyna ufać nowemu towarzyszowi, a ich znajomość wchodzi na nowe tory. Ale czy rzeczywiście w hotelu doszło do pomyłki, a spotkanie tych dwojga było tylko dziełem przypadku?

Głowna bohaterka na płaszczyźnie zawodowej jest spełniona, ale jej życie osobiste pozostawia wiele do życzenia. We wczesnej młodości straciła ojca, a niewiele lat później przeżyła pierwsze zauroczenie miłosne, które zakończyło się katastrofą i spowodowało ochłodzenie stosunków z matką i młodszą siostrą. Leśniczówka, która od zawsze była jej miejscem na ziemi stała się zbyt ciasna i dziewczyna wykorzystała pierwszą nadarzającą się okazję na rozpoczęcie samodzielnego życia. I choć jej marzenia spełniają się to nie potrafi stworzyć trwałego związku z mężczyzną, gdyż w jej sercu wciąż gości ukochany sprzed lat i nadzieja, że kiedyś ich drogi znów skrzyżują się. A kiedy szczęście jest na wyciągnięcie ręki okazuje się, że osoby, którym najbardziej ufała zawiodły ją w największym stopniu. Wyjazd na Wyspy Kanaryjskie jest dla Weroniki szansą na poukładanie życia od nowa. Ostatnie pięć lat pokazało jej, że przed przeszłością nie da się uciec, a bez ostatecznego rozrachunku nie można pójść dalej. Kobieta podejmuje walkę, ale nawet nie przypuszcza, że to właśnie Lucjan okaże się jej najlepszym orężem. To dzięki niemu otwiera się, analizuje, przywołuje minione chwile i znajduje odwagę aby przemierzyć piekło własnej przeszłości. Autorka stopniowo odkrywa przed czytelnikiem skomplikowaną sytuację głównej bohaterki. Bieżące wydarzenia przeplatają się z minionymi, które nie zawsze przedstawione są w chronologicznej kolejności, a to sprawia, że początkowo można zagubić się w plątaninie wątków. Pisarka zadbała także o tło przedstawionych zdarzeń i pozwoliła odbiorcy cieszyć się urokami miejsca akcji i nie mam tu na myśli tylko krajobrazów, budowli, ale też znane postacie i miejscową kuchnię. To wszystko pięknie dopełnia przedstawioną historię, ale moim zdaniem było dawkowane w nadmiarze, podobnie jak zbyt rozbudowane wewnętrzne monologi Weroniki, które momentami wywoływały uczucie znużenia. „Demony” to niewątpliwie powieść psychologiczna poruszająca tematy trudne i skłaniającą czytelnika do przemyśleń i refleksji na temat miłości, odpowiedzialności i demonów, które drzemią w każdym z nas. Zaskakująca, pobudzająca wyobraźnię i pozwalająca doświadczyć piekła. Polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Choć faktem jest, że autorka doskonale przedstawiła świat, w którym człowiek zmaga się z demonami dzieciństwa, które zrzucają z piedestału jego wartości, to jednak zrobiła to w sposób nużący, odbierając urok książce. Weronika, tytułowa bohaterka, z pewnością nie jest osobą, którą byśmy chcieli przy niej mieć. Jej zauroczenie z lat nastoletnich i wprowadzenie do świata seksualnego - Christian - zdaje się sprowadzać więcej kłopotów niż przyjemności. Lucjan natomiast pokazuje z całym swoim urokiem i seksualnym napięciem świat, którego Weronika dotychczas nie znała - choć jego pojawienie zdaje się być przypadkiem. Niestety, wszystko to dzieje się w strzępach czasowych i trzeba wiele czasu, aby się odnaleźć i przebrnąć przez długie zdania, z których zbudowane są męczące monologi bohaterki.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka bardzo przeciętna, nudna, pozbawiona akcji. Jedyne ciekawe wydarzenia to wspomnienia bohaterki z lat dzieciństwa i dojrzewania. Reszta książki to snute rozmyślania o przeszłości oraz wątek miłosny który się pojawia w czasie akcji. Jednak nie jest to uczucie opisane w taki sposób, aby zaparło dech w piersiach. Książkę czytałam z porównywalnym zaciekawieniem do ustaw sejmowych.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)