Detektyw Blomkvist
Astrid Lindgren

Co mnie napadło na młodą literaturę? Nie wiem. Gdzieś trafiłam na tytuł i pognałam do biblioteki dziecięcej, by  "blomkvisty" zdobyć. Cykl o detektywie obejmuje trzy tytuły:
- Detektyw Blomkvist
- Detektyw Blomkvist i Rasmus, rycerz Białej Róży
- Detektyw Blomkvist żyje niebezpiecznie
Niestety, biblioteka zasobna tylko w dwie pierwsze części, choć jakoś irracjonalnie zależało mi najbardziej na części 1 i 3.  Może tytuły fajniejsze? W każdym razie jestem po lekturze "Detektywa Blomkvista". Od razu mogę powiedzieć, że lektura przednia.  I dla młodszych i dla starszych, bo to meisterstuck w wykonaniu Lindgren.

Młody człowiek, trzynastolatek pragnie zostać detektywem. Marzenia te nie są takie zupełnie bezpodstawne. Kalle odznacza się bystrością, umiejętnością  obserwacji i kojarzenia faktów, jednym słowem - zmysłem detektywistycznym.  Wolny czas, są wakacje, chłopiec spędza w gronie rówieśników - kolegi Andersa i koleżanki Evy-Lotty. Tworzą zwartą drużynę Białych Róż i prowadzą potyczki z Czerwonymi Różami.  Utarczki słowne, niegroźne starcia z przeciwnikiem przerywa przyjazd wujka Evy - Einara. Szybko wychodzi na jaw, że Einar to schwarz-charakter i Kalle zaczyna śledzić dziwnie zachowującego się wuja. Obserwacja szybko daje wyniki i naprowadza dzieci na trop większej afery kryminalnej. I tu młody detektyw Blomkvist wykazuje nie lada zdolności, pomaga ująć policji groźnych przestępców.

Powieść adresowana jest do publiczności czytającej w wieku 10 lat, ale wydawca dodaje plusik, co znaczy, że wieku czytelnika nie ogranicza i słusznie, bo to zabawa przednia i dla całkiem dorosłych odbiorców, szczególnie tych, którzy "kryminały" lubią, ale już drastyczność dorosłych powieści - mniej. Chcecie odpocząć po krwistych befsztykach? Polecam Astrid Lindgren.