Demon Copperhead
Barbara Kingsolver

„Demon Copperhead” Barbary Kingsolver to poruszająca, pełna głębokich emocji powieść, która rozgrywa się w surowym krajobrazie Appalachów.  Tam  bieda, brak perspektyw i plaga opioidów są codziennością, a życie młodych ludzi wydaje się z góry skazane na porażkę.

Autorka, inspirowana „Davidem Copperfieldem” Charlesa Dickensa, odmalowuje historię dorastania chłopca, który od samego początku mierzy się z niesprawiedliwością losu.

 Demon, główny bohater książki, od najmłodszych lat zmaga się z rzeczywistością, która nie pozostawia mu wiele nadziei. Urodzony w biedzie, wychowany przez uzależnioną od narkotyków matkę i brutalnego ojczyma,  od najmłodszych lat zostaje uwikłany w amerykański system opieki społecznej – system, który zamiast zapewniać ochronę i wsparcie, często przysparza dzieciom jeszcze więcej bólu i cierpienia.

Kingsolver w swojej książce obnaża absurdy amerykańskiego systemu społecznego, ukazując jednocześnie, jak mało zmieniło się od czasów Dickensa. Demon, podobnie jak wielu jego rówieśników, wchodzi w jego tryby jako bezradne dziecko, a wychodzi jeszcze bardziej poturbowany. Zamiast otrzymać wsparcie, które umożliwiłoby mu normalne dorastanie, chłopiec wpadł w tryby patologicznego systemu opieki zastępczej, gdzie dzieci stają się źródłem bezpłatnej siły roboczej (Farma Kraksa) lub narzędziem do osiągania zysków.

Zatem dzieło  Kingsolver jest głosem w sprawie tych, których życie rozgrywa się na marginesie społeczeństwa – dzieci porzuconych przez rodziców, zapomnianych przez państwo, ale walczących o godność i prawo do szczęścia. Bardzo  poruszył mnie ten aspekt powieści! Podobne, ogromne i przytłaczające emocje wzbudziły we mnie opisy nadużywania opioidów, tej okrutnej plagi, która rozprzestrzeniła się po Ameryce. Wiarygodność i naturalizm, z jakim Kingsolver oddaje desperackie próby zdobycia tych „leków” oraz ich druzgocące konsekwencje, poruszyły mnie do głębi. Czytając o tym, czułam zarówno współczucie, jak i silny sprzeciw wobec tej rzeczywistości, która pozwala na takie cierpienie i degradację.

Kingsolver w mistrzowski sposób ukazuje codzienność amerykańskiej prowincji, w której marzenia o lepszym życiu często zostają zdeptane przez brutalną rzeczywistość. Narracja pierwszoosobowa, pełna naturalnych dialogów i gawędziarskiego tonu, pozwala na głębokie zanurzenie się w świat Demona i jego rówieśników. Choć powieść momentami przytłacza mrocznymi obrazami, Kingsolver potrafi wpleść w nią subtelny humor i ironię, co nadaje jej lekkości i czyni lekturę bardziej przystępną. Muszę przyznać, że czytałam tę powieść całą sobą i przeżywałam każde zdanie – od gniewu i buntu wobec niesprawiedliwości, po momenty nadziei, i to wszystko sprawiło, że nie potrafiłam się od niej oderwać.

“Demon Copperhead ”Barbary Kingsolver stał się dla mnie  opowieścią o walce z niesprawiedliwością i okrucieństwem dorosłych, którzy zamiast chronić dziecko, tylko pogłębiają jego cierpienie. To także historia o niezwykłej sile  ducha, który, mimo przeciwności, wciąż szuka  nadziei. Choć Demon wielokrotnie zostaje porzucony i zdradzony przez tych, którzy powinni go wspierać, nie pozwala sobie na całkowitą utratę wiary w przyszłość, stąd pewien optymizm, który towarzyszy mu w najciemniejszych chwilach i daje siłę do dalszej walki o lepsze jutro.

„Demon Copperhead” to powieść otwierająca oczy na brutalną rzeczywistość, odsłaniająca prawdziwe oblicze amerykańskiego snu. Mimo swojej surowości, ta książka jest szczera do bólu, poruszająca i niezapomniana. To  literatura przez duże „L”, wciągająca od pierwszej do ostatniej strony, zmuszająca do refleksji nad systemem, który zawodzi najmłodszych. Kingsolver z niezwykłą wnikliwością ukazuje odwrócony sen o Ameryce, w którym marzenia stają się koszmarami, a nadzieja splata się z bezradnością. To lektura wzruszająca, porywająca i głęboko zapadająca w pamięć, która zostaje z czytelnikiem na długo.

Mam dla Was propozycję książki "cegłóweczki" , którą będziecie przeżywać i poruszy Wasze czytelnicze serduszka.

"Demon Copperhead" to historia o chłopcu, którego urodziła nastoletnia narkomanka w przyczepie u podnóża Appalachów. Chłopiec musi stawić czoła życiu, które rzuca mu kłody pod nogi. Razem z chłopcem przeżywałam jego wzloty i upadki. Historia Demona łamie serce, a emocje sięgają zenitu. To historia, która daje nadzieję, bo pokazuje nam, że zawsze jest jakieś rozwiązanie i możemy wyjść z kłopotów. To książka, która jest dosyć przygnębiająca. Autorka otwiera nam oczy na pewne trudne tematy. Bohater tej książki nie miał życia usłanego różami. Intensywnie przeżywałam losy Demona. Tragedie, które spotykały dorastającego Demona złamały moje serce. Autorka potrafi uderzyć w emocje czytelnika. Przekonacie się, że łezka zakręci się w Waszych oczach.

Jeśli lubicie poruszające historie i chcecie przekonać się jak poradził sobie Demon z trudnościami życia to przeczytajcie tę książkę.

Zdecydowanie polecam!

BRUNETTE BOOKS

Tyle zachwytów, tyle pozytywnych recenzji! A ja nie bardzo zachwycona. Sama nie wiem dlaczego, ale nie porwała mnie ta książka tak jak bym tego chciała. Początek był świetny, druga połowa mnie trochę przytłoczyła, a zakończenie rozczarowało.

Trzeba przyznać, że to kawał dobrej prozy jest, a to że mnie nie poruszyło to już inna kwestia. Na ponad 600 stronach poznajemy historię chłopca, który skazany jest na klęskę. Matka-narkomanka, dzieciństwo w przyczepie kempingowej, później rodziny zastępcze – Demon nie ma łatwo.

„Małe życie” i „Shuggie Bain” to książki, których nie czytałam, ale które zdają się poruszać podobną tematykę – uzależnień, trudnego dzieciństwa. Być może ci, którzy czytali te poprzednie powieści, będą mieli poczucie, że „to już było”. Dla mnie to temat nowy i świeży, ale też dotąd go unikałam (i chyba przy unikaniu pozostanę nadal 😉).

Trzeba koniecznie zauważyć doskonałą pracę tłumaczki – przez ten potok tekstu po prostu się płynie, wielkie brawa dla Kai Gucio – dokonała niemożliwego!

Porywająco napisana powieść. Pewnie też w tym zasługa po trosze Dickensa, bo mamy tu uwspółcześnioną historię Dawida Copperfielda. I chociaż dotyczy trudnych tematów jak bieda, za młoda matka nie radząca sobie ze swoim życiem i uzależnieniem, obraz rodzin zastępczych, w których dzieci są bezpłatną siłą roboczą, niewydolny system opieki społecznej, ofiary oksykodonu, leku przeciwbólowego od którego uzależniło się tysiące Amerykanów, przemocą to nie brakuje w niej też światełek w tunelu i autentycznych wzruszeń. A napisane jest to wszystko i z lekkością, niebywałą swadą i z wrażliwością. Doskonale spędzony czas. Pan Dickens byłby zachwycony Panią Kingsolver.