Inne wydania:
Małgorzata Gautier, bo to jej właśnie losy opisane zostały przez Aleksandra Dumas, to kurtyzana, zwana damą kameliową ze względu na kwiaty, które zwykła mieć przy sobie bywając w paryskich teatrach. I to właśnie w teatrze przedstawiona jej zostaje miłość jej życia Armand Duval, mimo iż wtedy jeszcze Małgorzata nie zdaje sobie z tego sprawy. Zakochany do szaleństwa młodzieniec z dobrego, aczkolwiek nieszczególnie bogatego domu i kobieta lekkich obyczajów, przyzwyczajona do życia w luksusach, które zapewniają jej liczni kochankowie, to związek od początku skazany na niepowodzenie i też autor nie próbuje wcale wmówić czytelnikowi, że szczęśliwe zakończenie jest w tym przypadku możliwe. Już z pierwszych stron powieści dowiadujemy się, że Małgorzata umierając pozostawia Armandowi list, z którego wyczytać można, że oboje mają sobie wiele do wybaczenia, że szczęście i poczucie bezpieczeństwa były w ich związku jedynie złudzeniami. A jednak ich miłość przetrwała, przetrwała zdrady, poniżenia, kłamstwa, długi i jedynie śmierć Małgorzaty, w wyniku nieuleczalnej choroby, nie pozwoliła im się spotkać ponownie, aby wyjaśnić sobie wszelkie nieporozumienia i przyczynę ostatniego rozstania w gniewie i pozornej nienawiści. A przecież nawet to rozstanie podyktowane było miłością, troską i poczuciem odpowiedzialności za losy ukochanej osoby. Dama kameliowaö, to powieść specyficzna, po pierwsze - mająca dwóch narratorów, po drugie - obrazująca podwójne przeobrażenie Małgorzaty. Najpierw z kurtyzany w kobietę kochającą zupełnie bezinteresownie, później ze słynnej piękności w zapomnianą, schorowaną nędzarkę na łożu śmierci.
Informacje dodatkowe o Dama Kameliowa:
Wydawnictwo: Elipsa
Data wydania: 1990 (data przybliżona)
Kategoria: Literatura piękna
ISBN:
Liczba stron: 168
Tytuł oryginału: La Dame Aux Camelias
Język oryginału: francuski
Tłumaczenie: Stanisław Brucz
Ilustracje:Jerzy Kępkiewicz
Kup książkę Dama Kameliowa
Sprawdzam ceny dla ciebie ...
Cytaty z książki
REKLAMA
Zobacz także
Dama Kameliowa - opinie o książce
Przeczytałam ją szybko, jednak nie wczułam się w opisywaną historię. Tyle słyszałam o wybitnym dziele, że być może miałam wobec tej książki zbyt wygórowane oczekiwania. Historia jakich wiele.
Małgorzata Gautier, paryska kurtyzana, ma licznych wielbicieli. Jej klientami są panowie z wyższych sfer. Pewnego dnia poznaje młodego i przystojnego Armanda Duvala. Oboje zakochują się w sobie. Czy miłość młodego, uczciwego mężczyzny i doświadczonej kobiety, której los nie rozpieszczał, jest w stanie przetrwać?
Głównymi bohaterami ,,Damy Kameliowej" są Armand i Małgorzata. Osoby żyjące w dwóch różnych światach, których ścieżki zupełnie niespodziewanie splatają się ze sobą. Mężczyzna z dobrego domu, wychowany w odpowiednich warunkach, szanujący swojego ojca i siostrę zakochuje się w paryskiej prostytutce. Małgorzata - wymagająca, pretensjonalna prostytutka, której uroda i zachowanie dorównują niejednej damie wysokiego urodzenia. Uroda Małgorzaty uwodzi wielu mężczyzn, ale kobieta jest wybredna. Potrzebuje życia w luksusie, które może jej zapewnić tylko milioner. Czy Armand sprosta oczekiwaniom Małgorzaty?
Dziewiętnastowieczna powieść zaskakuje i wzrusza czytelników XXI-ego wieku. Opisuje niezwykłe prawdy moralne, postępowanie, którego nie sposób spodziewać się po kurtyzanie i opowiada przepiękną historię wyciskającą łzy na twarze czytelników. Język powieści jest pełen gracji, czego można spodziewać się po książce pochodzącej z XIX-ego wieku, ale czytelnicy naszych czasów bezproblemowo są w stanie zrozumieć sens wypowiadanych słów. Język, jakim posłużył się autor, zdecydowanie tworzy świetny klimat, który dodatkowo upiększa treść książki.
W ,,Damie Kameliowej" spotkamy się nie tylko z przykrymi zjawiskami, jakimi są np. śmierć, samotność czy wyzysk, ale też poznamy zapierającą dech w piersiach historię, przy której ciężko nie zapłakać. Dlaczego warto przeczytać ,,Damę Kameliową"? Uważam, że obecnie ciężko jest znaleźć książkę, która byłaby tak prawdziwa, szczera i przepełniona emocjami. Główny bohater wcale nie jest życiową niedorajdą, która użala się nad sobą. Armand opowiada autorowi historię, którą sam przeżył. Próbuje uwolnić się od więzów przeszłości, co jest niewykonalne. Autor zaprezentował czytelnikom tę historię, żeby pokazać, że nie należy klasyfikować ludzi ze względu na profesję, jaką się trudzą czy status majątkowy. Przestrzega nas przed pomyłką, którą bardzo łatwo popełnić przy obcowaniu z innymi ludźmi. ,,Dama Kameliowa" to nie tylko romantyczna opowiastka, ale także nauka życia w społeczeństwie.
Polecam wszystkim ,,Damę Kameliową", która jest wspaniałym uzupełnieniem lektur szkolnych. Moim zdaniem powinna znaleźć się w kanonie obowiązkowych lektur do szkół ponadgimnazjalnych. A skoro już o lekturach mowa, planuję zrobić wpis na ten temat, bo ostatnio cały internet aż huczy o tym problemie... Życzę Wam miłej lektury. I przygotujcie sobie paczkę chusteczek. ;)
Klasyczne powieści miłosne są zawsze dla mnie wyzwaniem. Ale od czasów licealnych mam sentyment, że chociaż jedną na rok przeczytać. Może nie jestem znawcą w tego typu literaturze, ale uważam, że ta akurat powieść chociaż oparta na jednym wątku, wielkiej miłości do kobiety lekkich obyczajów, to jednak daje wiele do myślenia odnośnie nieszczęśliwej miłości mężczyzny do kobiety. Moim zdaniem niezależnie w jakiej epoce i czasie się znajdujemy to jednak prawdy dotyczące miłości, rodziny i pieniędzy pozostają niezmienne.
Książka ta posiada wielu narratorów. Na samym początku poznajemy historię z perspektywy biernego świadka wydarzeń, który podczas licytacji sprzętów Małgorzaty zakupuje książkę, którą ta dostała od swojego kochanka. Później wydarzenia są przedstawione z perspektywy Armanda, czyli jednego z głównych bohaterów całej historii. Natomiast na końcu możemy przeczytać kilka listów Małgorzaty i jej przyjaciółki skierowanych do Armanda. To właśnie ta ostatnia część książki najwięcej wyjaśnia.
Uważam, że Dumas miał rewelacyjny pomysł na powieść i świetnie go zrealizował. Z reguły książki z ów okresu lub opowiadające o tamtych czasach, przedstawiają historie koligacji rodzinnych w bogatych rodach, względnie są to opowieści o pannach niezbyt wysokiego urodzenia, ale najlepszego z możliwych charakterów. Ta historia jest opowiedziana z zupełnie innej perspektywy. Główną i tytułową bohaterką jest kurtyzana, w której zakochuje się młodzieniec ze średniobogatej rodziny. Pod wpływem różnych wydarzeń Małgorzata również się w nim zakochuje. I o ile ten początek jest łatwy do przewidzenia już po kilku stronach, to później zaczyna się robić naprawdę ciekawie.
Zanim przeczytałam powieść Dumasa, bardzo zaintrygował mnie tytuł tej książki. Jego wyjaśnienie jest naprawdę rewelacyjne.
Zabawa w wyzwania czytelnicze kolejny raz sprawiła, że poznałam niezwykłą książkę. Perełkę, która leżała na mojej półce od wielu lat i tylko się kurzyła nieczytana. A to przecież klasyk! Szukając czegoś z fioletową okładką, by nie spalić się ze wstydu i zaliczyć własne wyzwanie :) Udało się wybrać taką pozycję, która pasuje także do innych zabaw czytelniczych, w których uczestniczę. To chyba rekordowa ilość wyzwań pasująca do jednego tytułu (przy okazji uświadomiłam sobie, że to pierwsza książka w tym roku, która pasuje do wyzwania Z półki! Szok!).
"Dama Kameliowa" pewnie dla większości z Was jest znana. Dla mnie była czymś nowym, dlatego też byłam bardzo zaskoczona tematyką. Nie spodziewałam się, że książka jest zapisem ostatnich miesięcy życia pewnej paryskiej damy do towarzystwa - Małgorzaty Gauthier. XIX wieczna Francja i jej barwne, ciekawe życie oraz wszechobecna etykieta. W Paryżu mieszka młodziutka kurtyzana zwana Damą Kameliową - od bukietów kwiatów składanych przy każdym spektaklu w jej loży w teatrze - żyje beztrosko i z rozmachem. Bawi się na balach, niemal codziennie bywa w teatrze, prowadzi nocny tryb życia. Ma wielu znajomych i ... kochanków. Któregoś dnia poznaje mężczyznę, w którym mogłaby się prawdziwie zakochać... Między dwojgiem ludzi rodzi się niełatwe uczucie. Zazdrosny Armand ma trudności z obdarzeniem Małgorzaty zaufaniem, konwenanse i honor nie ułatwiają tych skomplikowanych relacji, co sprawia, że to bardzo trudny i burzliwy związek. Jak potoczy się ta miłość? Czy młodzi kochankowie przetrwają w morzu niedomówień, uniesieni honorem?
Piękna, niezwykła i przejmująca historia miłosna. Jestem nią zauroczona! Zachwycił mnie styl pisarski, maniery bohaterów i to cudowne uczucie. Książkę czytałam z ogromną przyjemnością. Delektowałam się każdym jej słowem i dawkowałam rozdziały, by móc jak najdłużej delektować się tekstem.
Polecam wszystkim, którzy nie mieli jeszcze okazji poznać tej przepięknej książki. Jest rewelacyjna!
Jak dzisiaj byłaby oceniana miłość studenta do kurtyzany? Uznano by ją za piękną czy potępiono? A może pędząc każdego dnia nawet nie zauważylibyśmy, że gdzieś obok nas rodzi się nowe, niełatwe uczucie.
Dzieło Aleksandra Dumasa (syna) to historia związku Armanda Duvalla i kurtyzany Małgorzaty Gautier. Ta oparta na autentycznych wydarzeniach powieść to moim zdaniem jedna z najpiękniejszych i zarazem najsmutniejszych historii miłosnych jakie powstały. Książka, która potrafi wciągnąć. Książka, która potrafi oczarować. Książka ponadczasowa, genialnie napisana. Polecam każdemu. Nawet jeśli nie przepadacie za romansami, warto przeczytać. Naprawdę warto. Zanurzcie się w świat romansu wprost z dziewiętnastowiecznego Paryża, a z pewnością nie będziecie zawiedzeni.
Wielka miłość, wielka niesprawiedliwość
Muszę przyznać, że uważam Damę kameliową za absolutne arcydzieło. Przyjmuję ją zupełnie bezkrytycznie. No, może mam dwa zastrzeżenia: powieść jest zdecydowanie za krótka i, niestety, nie ma kontynuacji. Aleksander Dumas (syn) oparł powieść na prawdziwych przeżyciach opisując swój romans z Marie Duplessis. Dama kameliowa została wydana w 1848 roku stając się błyskawicznie bestselerem tamtych czasów. Na fali sukcesu autor zaadaptował powieść na potrzeby teatru, by (po korekcie z powodu cenzury) znów zebrać pochlebne recenzje na całym świecie. Sztuka zachwyciła nawet samego maestro - Giuseppe Verdiego, który na jej podstawie stworzył jedną z najpiękniejszych oper - La Traviatę. Oczywiście i tu nie obyło się bez poprawek. Pierwotny tytuł Traviata (tłum. zbłąkana) został zastąpiony - Violettą. Zmieniono także czasy, w których rozgrywa się akcja. Wystawiona w 1854 roku odniosła ogromny sukces. Współcześnie powieść była kilkadziesiąt razy ekranizowana. Doczekała się nawet polskiej wersji filmowej.
Opowieść rozpoczyna się tuż po licytacji majątku niedawno zmarłej głównej bohaterki - Małgorzaty Gautier. Armand Duval próbuje odkupić od nabywcy książkę, która była jej własnością. Aby uzasadnić powody, opowiada mu historię swojego romansu z Damą kameliową.
Armand pierwszy raz ujrzał Małgorzatę w teatrze i niemal natychmiast się zakochał. Eteryczna piękność jest najbardziej pożądaną kurtyzaną w Paryżu. Kurtyzaną nazywana była kobieta upadła - utrzymanka. Posiadanie takiej kochanki wiązało się z kosztami, tym większymi im bardziej luksusowa była. Pozostanie kochankiem Małgorzaty nie jest więc łatwe i wiąże się ze sporymi wydatkami. Małgorzata uwielbia przyjęcia i prowadzi bardzo wystawne życie. Ma również stałego sponsora - starego księcia. Finanse stanowią zatem sporą przeszkodę, tym bardziej, że zakochany Armand pragnie mieć ją na wyłączność. Tymczasem on sam również nie jest jej obojętny. Odwzajemnione uczucie jakie połączyło tych dwoje, staje się dla Małgorzaty szansą na lepsze - uczciwsze życie u boku ukochanego mężczyzny. Ich związek nie podoba się ani rodzinie Armanda, ani towarzystwu Małgorzaty. Dalsza jego kontynuacja wiąże się z ryzykiem dla kobiety. Jeśli spali za sobą wszystkie mosty, może nie być powrotu. Tym bardziej, że w towarzystwie pojawia się dużo młodsza konkurencja - Olimpia, która chętnie zdetronizowałaby Małgorzatę i przejęła jej kontakty. Nocny, wyczerpujący tryb życia coraz bardziej odbija się na zdrowiu kobiety. Młodzi podejmują jednak decyzję o porzuceniu dotychczasowego wielkomiejskiego życia i przenoszą się na wieś. Niestety nawet tu duchy przeszłości nie dają im spokoju. Nieubłaganie zbliża się katastrofa, która przypieczętuje ich tragiczny los.
To historia o wielkiej, zakazanej miłości, o poświęceniu, o skrupułach i ich braku. To również historia o wielkiej niesprawiedliwości, ale również o rozpuście, pijaństwie i bezsennych nocach. Aleksander Dumas (syn) w powieści przepięknie maluje obraz XIX wiecznego Paryża i ówczesnej obyczajowości. Kilka razy łamie tabu. Jego krytyka postaw moralnych była dość postępowa, jak na owe czasy. To co mnie urzekło najbardziej, to zastosowany przez niego zabieg przedstawienia zakończenia historii na początku książki, który tylko podsyca ciekawość. Tak jak na wstępie: arcydzieło.
Wspaniała wzruszająca historia miłości nieoczekiwanej przez damę do towarzystwa. Niestety kończy się dramatycznie dla zakochanych, ona umiera, on wspominając ją choruje i robi sobie wyrzuty że w nią zwątpił.
Moim zdaniem "Dama kameliowa" to książka o tym, jak z prostytucji można zrobić "sztukę" będąc kobietą "na salonach". Dama jest nazwana kameliową, ponieważ na oficjalne przedstawienia teatalne przypinała do sukni kwiaty kamelie - białe lub raz w miesiącu różowe czy czerwone - jako znak dla klientów. Nieładnie, lub ordynarnie wyrażam się o "damie"? Niestety, ale tak ją odebrałam, bo tak została przedstawiona.
Według mnie nie jest to powieść o miłości, a o romansie, zauroczeniu.
Aleksanser Dumas-syn napisał tę książkę prawdopodobnie na podstawie swej własnej nieszczęśliwej fascynacji pewną kurtyzaną.
Dziewiętnastowieczny Paryż.
Miłość, która połączyła kurtyzanę Małgorzatę i Amanda. Zakochani muszą pokonać wiele przeszkód aby być razem. Jednak życie przyniosło inny finał.
Klasyka literatury, która doczekała się wielu wersji na różnych scenach.
Obawiałam się spotkać w tej książce pogardę, wulgarność, obsceniczność, ... .
Jednak mocno się zaskoczyłam, historia Małgorzaty Gutier jest dojmująca i dołująca. Odebrano jej wszystko łącznie z odwzajemnioną miłością.
Popyt-podaż, desperacja?
Historia miłości obok, której nie można przejść obojętnie. Napisana podniosłym językiem, który uniesie wasze serca. Adam - młodzieniec o szlachetnym sercu zakochuje się w kurtyzanie. Piękna Małgorzata daje się porwać prawdziwej miłości, której dotąd nie zaznała. Na drodze do ich szczęścia staje szara rzeczywistość, niepochlebna opinia krążąca wokół Małgorzaty i jej choroba. Co jest w stanie poświęcić Małgorzata dla zakazanego uczucia? I czy miłość pokona śmierć? Opowieść, która wydarzyła się naprawdę!
Przeczytane:2019-03-10,
Od razu na wstępie zaznaczę, że nie lubię historii miłosnych i omijam z daleka wszelkiego rodzaju romanse, erotyki. Z niechęcią też sięgam po książki uznawane za romanse wszechczasów.
Przynajmniej tak było, dopóki nie przeczytałam „Damy Kameliowej".
Małgorzata Gautier to paryska kurtyzana, jakich wiele. No może wyróżnia ją to, że ma naprawdę wielu wielbicieli, jest nieziemsko piękna i ma charakterek.
Armand Duval to młody student, jakich wielu. No może wyróżnia go to, że jest wrażliwszy od innych. Jest inteligentny, nieśmiały. I zakochuje się w kurtyzanie.
Czy z romansu prostytutki z pochodzącym z dobrego domu mężczyzną ma szansę przetrwać? Co, jeżeli na drodze ich miłości stanie zrozpaczony działaniami syna ojciec? Co, jeżeli jedno z nich będzie musiała podjąć decyzję o rozstaniu, nie licząc się z własnymi uczuciami?
„Dama Kameliowa” to z pozoru historia jakich wiele. Dwójka młodych ludzi, którzy ze sobą być nie mogą, z powodu różnych statusów majątkowych, z powodu pochodzenia. Wydawać się mogłoby, że jest to temat stary i oklepany, jednakże Aleksander Dumas napisał tę powieść w taki sposób, że miałam wrażenie powiewu świeżości.
Fabuły i bohaterów zostawię. Uważam, że obie te kwestie zostały dopracowane i są świetne. Jednakże jest coś, co zwróciło moją uwagę. Coś, co każe mi krzyczeć o tej powieści, coś, co nakazuje mi każdemu napotkanemu człowiekowi „wciskać” „Damę Kameliową” do ręki.
Mianowicie styl pisania.
O jakże rozpływałam się nad sposobem pisania Aleksandra Dumasa. Zachwycałam się każdym słowem, każdym zdaniem, mimo że nie zawsze przekazywać miały jakąś głęboką prawdę. Każdy opis- opis uczucia, ulicy, kobiety czy mebla- był subtelny i świetny. Z przyjemnością odwracałam kartki i chłonęłam każdą literę jak ambrozję. Tak się powinno pisać. Ukłony w stronę Aleksandra Dumasa. Ukłony do samej ziemi.
Książkę polecam każdemu. Nie tylko miłośnikom romansów i miłosnych historii.