Czynnik diabła
Craig Russell

Viktor Kosárek jest psychiatrą i rozpoczyna pracę w zakładzie dla obłąkanych w dawnym zamku zagospodarowanym na szpital. Co dziwne, w całym ośrodku znajduje się jedynie sześciu pacjentów i to nimi ma zająć się młody lekarz - to najbardziej okrutni spośród morderców w Czechach.
Co intrygujące, wbrew stereotypom, nie są to sami mężczyźni.
Viktor, który pobierał nauki u samego profesora Junga, ma zbadać ich psychikę, sprawdzić, czy istnieje punkt wspólny w ich umyśle lub w historii ich życia, który byłby odpowiedzialny za wyzwolenie w nich psychopatycznych skłonności. Jego zadaniem jest sprawdzenie, czy teoretyczny czynnik diabła naprawdę istnieje.
Jednocześnie akcja książki rozgrywa się na praskich ulicach, gdzie grasuje Skórzany Fartuch - zabójca wzorujący się na angielskim Kubie Rozpruwaczu. Z czasem okazuje się, że mordujący na wolności mężczyzna, ma coś wspólnego z zamkniętą w zamku szóstką. "Czynnik diabła" to książka dla ludzi o mocnych nerwach. Przeraża głównie dlatego, że nie stanowi o rzeczach nadprzyrodzonych, wymyślonych, nierealnych, ale o tym, co tkwi w każdym z nas. Podczas lektury zaczęłam się zastanawiać czy istnieje jakiś punkt zapalny, który sprawiłby, że byłabym skłonna do popełniania zbrodni? Czy każdy człowiek ma granicę, po której przekroczeniu jest gotowy na wszystko? Czy z dopuszczeniem do siebie myśli o rozczłonkowaniu ciała drugiej osoby się rodzimy? Czy istnieje gen zła?
Długie dialogi, opisy rozmów psychiatry z mordercami są zarazem hipnotyzujące i oszałamiające. Autor idealnie wczuł się w umysł ludzi skrzywionych, chorych, wypaczonych. Dzięki temu ja, jako czytelnik, siedząc w ciepłym, bezpiecznym domu, czułam niepokój, zimny oddech strachu, który czaił się gdzieś za mną.
Trudno mi było także rozgryźć tych bohaterów będących po "dobrej" stronie. Lekarzy, policjantów, psychiatrów i śledczych. Bo w pewnym momencie przyszła myśl, dlaczego niektórzy świadomie decydują się na obcowanie z czystym złem? Czy to z powodu chęci ochrony innych, w imię społecznego ładu i spokoju? A może to dlatego, że zło ich fascynuje, ale brak im odwagi, by samemu sięgnąć po topór i odrąbać komuś nogę?
Jeżeli więc szukacie historii, która sprawi, że adrenalina przyspieszy bicie waszego serca i że w nocy będziecie się bali wyjść spod kołdry, to porzućcie wszelkie horrory i sięgnijcie po "Czynnik diabła". Gwarantuję, tej historii nie zapomnicie.

Dobrnęłam do połowy i uważam, że należy mi się medal za wytrwałość ;) Nie wiem co za diabeł mnie podkusił, żeby po to sięgnąć. Może to, że rzecz dzieje się w szpitalu psychiatrycznym, a ja takie książki lubię. W tym przypadku nie lubię. Dłużyło mi się, nudziłam się (a to zdarza mi się nieczęsto), chwilami obrzydzało, chwilami dziwił banał. Mało ciekawa to lektura, płaska i nijaka, z momentami wzbudzania sensacji obrzydliwościami. Nieee, to nie dla mnie. I nawet fakt, że ta powieść jest nieźle napisana, nie uratował lektury. Oceniam ją jako słabą. 

Moim zdaniem fenomenalna, mogłaby się nie kończyć. Świetna fabuła, świetne pióro i zamysł Russella, choć postać Viktora kojarzy mi się z doktorem Lecterem, co uważam zresztą za plus. Książka wciąga od początku, później jest już tylko lepiej, nie sposób oderwać się od mrocznych tajemnic skrywanych w sobie przez każdego z bohaterów, szarych posępnych uliczek, motywy i wizje zabójców przyciągają i przerażają jednocześnie. Aż sam zaczynasz zastanawiać się, jak by to wyglądało w Twoim przypadku.
Warto nie tyle przeczytać, ile mieć. Bo zechcesz wrócić.

Dawno takiej diabelnie mrocznej książki nie czytałam! Mamy 1935 rok, okres międzywojenny. Akcja książki biegnie dwutorowo. W owianym złą sławą zamku Hrad Orlu mieści się zakład dla obłąkanych, do którego przybywa młody psychiatra Wiktor, ma zajmować się tak zwaną Szóstką diabła, czyli najgorszymi psychopatycznymi zbrodniarzami z Europy Środkowej, którzy śmiało mogliby być dobrymi znajomymi samego Hannibala Lectera. Młody psychiatra wierzy, że każdy ma w sobie cząstkę Diabła i próbuje ów diabelski czynnik wydobyć wśród badanych... W Pradze grasuje Skórzany Fartuch, którego działanie jest uderzająco podobne do londyńskiego Kuby Rozpruwacza. Śledczy Smolak desperacko usiłuje go złapać i zwraca się z pomocą do zakładu dla obłąkanych... Niezły klimat książki wprowadzają mroczne legendy i zabobony ówczesnych ludzi, wiara że w zamku gnieździ się zło i są wrota do piekła... Ta historia momentami zatrważająca, dla osób o mocnych nerwach ze względu na makabryczne opisy morderstw, mnie porwała. Ma naprawdę fajne zakończenie, dosyć zaskakujące!...Gorąco polecam!