Ostateczne rozwiązanie ,,kwestii ormiańskiej", do którego doszło w czasie I wojny światowej, to zbrodnia ludobójstwa do dziś niepotępiona, którą przypomniał światu niedawno turecki noblista Orhan Pamuk...
Czterdzieści dni Musa Dah, poruszająca epicka powieść, oparta na prawdziwych wydarzeniach historycznych, opisuje na przykładzie losu kilkudziesięciu bohaterów zbrodnię ludobójstwa, jakiej dopuściło się państwo tureckie na narodzie ormiańskim w roku 1915. W czasie kiedy po Europie szalała wielka wojna na terenie starożytnych ziem ormiańskich na południowy zachód od Morza Kaspijskiego Turcy zaczynają systematycznie eksterminować swoich chrześcijańskich poddanych. Skala opisywanych przez autora okrucieństw i mordów jest porażająca: całe ormiańskie wioski wyrżnięte szablami, setki ludzi palonych żywcem, spychanych w przepaście, obdzieranych ze skóry, topionych w morzu, wreszcie sławetny ,,marsz śmierci" setek tysięcy deportowanych Ormian na syryjską pustynię. Historycy szacują ogólną liczbę ofiar tego ludobójstwa na 1,5 miliona...
Zagładę przeżyło ledwie kilkaset tysięcy Ormian, którzy zdołali przedrzeć się do okupowanej przez Rosję Armenii Wschodniej, dotrzeć do portów morskich, skąd zabrały ich statki angielskie i francuskie oraz nieliczni ci, którzy chwycili za broń. Wśród nich główny bohater powieści, Gabriel Bagradian, potomek bogatego kupieckiego rodu, wychowany i wykształcony we Francji, były oficer osmańskiej armii, który prowadzi pięć tysięcy ocalałych Ormian do góry Musa Dah, świętej góry Mojżesza, gdzie przez czterdzieści dni w wydawałoby się beznadziejnej walce będą stawiać opór tureckiej armii...
,,Jedna z najprawdziwszych i najbardziej poruszających książek w historii światowej literatury, która powinna obudzić sumienie wszystkich ludzi".
,,New York Times Book Review"
,,Książka Werfla to... coś więcej niż zwykła książka, więcej niż relacja dyplomaty, dziennikarza czy raport historyka... Werfel próbuje emocjami opowiedzieć nam coś, czego trzeba doświadczyć, żeby zrozumieć. Tym cenniejsze świadectwo dziś, w czasach ludobójstw w Rwandzie, Kongu czy ostatnio w Syrii".
,,Barnes and Noble Review"
Wydawnictwo: Zysk i S-ka
Data wydania: 2013-10-07
Kategoria: Historyczne
ISBN:
Liczba stron: 792
Ta historia zdarzyła się naprawdę. Wiele, wiele lat temu w południowo-zachodniej Francji, u podnóża Pirenejów, nad rzeką Gave de Pau pewnej 14-letniej...
Przeczytane:2014-02-24, Ocena: 6, Przeczytałam, Mam,
Książka została opublikowana po raz pierwszy w 1933 roku. Oparta jest na prawdziwych wydarzeniach, które miały miejsce w 1915 roku i były początkiem ormiańskiego ludobójstwa. Powieść rozgrywa się w górzystej prowincji Hatay byłego Imperium Osmańskiego (obecnie część południowej Turcji) jak również w Stambule i miastach wojewódzkich, gdzie młody turecki rząd zorganizował deportacje, obozy koncentracyjne i masakry obywateli Armenii. Temat jest nadal bardzo kontrowersyjny i sporny. Kto dał oprawcom prawo do decydowania kto powinien zostać zlikwidowany? Kto ma prawo oceniać, że jeden naród jest gorszy lub lepszy od drugiego?
To historia o tym, jak ludzie z kilku ormiańskich górskich wiosek usytuowanych wzdłuż wybrzeża dzisiejszej Turcji i Syrii nieusłuchali rozkazu o deportacji wydanego przez rząd turecki. Zamiast tego ufortyfikowali się na płaskowyżu na stokach Musa Dagh (Górze Mojżesza) i odpychali siły tureckie, mając nadzieję, że przybędą okręty wojenne aliantów, aby ich ocalić...
Werfel wyjaśnia chłodno bardzo szczegółowo jak imperium osmańskie systematycznie niszczyło populację około 1,5 mm ormiańskich chrześcijan, podczas gdy siły alianckie przez długi czas tylko obserwowały rozwój wydarzeń.
Autor dzięki tej publikacji osiągnął wielki międzynarodowy sukces i przedstawił światu dowody na prześladowania i częściową eksterminację narodu ormiańskiego. W 2012 roku, David R. Godine, wydał poprawione i rozszerzone angielskie tłumaczenie tej pozycji, które zawierało praktycznie cały materiał pozostawiony przez tłumacza Geoffreya Dunlopa z 1934 roku rozszerzony przez Jamesa Reidela i Violet Lutz. W 1934 roku z pierwotnej wersji wycięto około 25% oryginalnego tekstu z powodu cenzury. Przywrócenie tych fragmentów i ich nowy przekład daje pełniejszy obraz bogatego życia wewnętrznego bohaterów, zwłaszcza Gabriela Bagradiana, jego żony Juliette, ich syna Stephana i Iskuhi Tomasian, 19-letniej Ormianki. Reidel zmienił pierwotne tłumaczenie aby przywrócić moc przekazu oryginalnej wersji Werfela.
Powieść została pierwotnie opublikowana w języku niemieckim. Autor chciał dzięki niej zwrócić uwagę na zbliżający się podobny los Żydów, ale było już na późno. Zarówno naziści i Turcy byli oburzeni treścią tej publikacji i książka została zakazana w obu krajach (w powojennych Niemczech została jednak opublikowana). Kiedy MGM planowało zekranizować tą książkę, musieli ustąpić tureckim naciskom i niestety nie doszło do adaptacji. I do dnia dzisiejszego nikt nie podjął się wykonania filmu na podstawie tej doskonałej książki.
Do dziś rząd turecki zaprzecza, że źle postąpił. Nadal odmawiają oficjalnego uznania ludobójstwa Ormian. Jednak dzięki książce Franza Werfela świat usłyszał płacz ludu ormiańskiego, który bez tej publikacji zostałby niemalże zapomniany.
Historia opowiedziana jest z wielu, różnych punktów widzenia. Dwie strony w tej książce poświęcono na spis postaci i wyjaśnienie regionalnego słownictwa. Bardzo dobrze napisana pozycja. Niewyobrażalne okrucieństwo.
Franz Werfel (1890-1945) urodził się w Pradze na terenie Austro-Węgier, niemieckojęzyczny poeta, dramaturg i powieściopisarz. Miał pochodzenie żydowskie. Najbardziej znane jego dzieła to: Czterdziestu dni Musa Dagh (1933), The Song of Bernadette (1941). Zmarł w Kalifornii. Dobry przyjaciel Franza Kafki.