Czeskie Krymi. Mężczyzna na dnie
Iva Procházková

"To nie był przypadek. Przypadki nie istnieją. Jest tylko los".

Co łączy astropsychologię, hortensję, upadek ze schodów i Salmę Hayek? 
Bardzo dobry czeski kryminał. To moje drugie spotkanie z czeską literaturą i znowu udane. 
Na dnie jeziora w kamieniołomie zostają znalezione zwłoki mężczyzny - samobójstwo?
Czy ktoś mu pomógł? Kim był mężczyzna i co się stało, że skończył na dnie? No właśnie! Na dnie. Dodatkowo poznajemy rodzinę, która przetrwała rodzinną tragedię i codziennie uczy się wspólnego życia na nowo.

"Nie można dać się szantażować przeszłości. Wspomnienia prawie zawsze są troską. Retuszują rzeczywistość, zalewają duszę sentymentami. Osłabiają wolę".

Zespół prowadzący sprawę jest niezwykle sympatyczny i zróżnicowany. Nie boi się podejmować niespecyficznych metod, nie zamyka się wszelkie niekonwencjonalne procedury śledcze - nawet te wywołujące uśmiech i powątpiewanie w zdrowie psychiczne śledczych. Nie ma tutaj rozwiązania sprawy rodem kapelusza magika - do wszystkiego dochodzimy ciężkim i żmudnym śledztwem. A prowadzący śledztwo to prawdziwy poliglota.

"Kto bierze sprawiedliwość we własne ręce, musi liczyć się z karą".

Labirynt wiedzie przez mroczne ścieżki życia ofiary, jest przytłaczająco i ponuro, ale...
Ale jest to zrównoważone humorystycznymi dialogami zespołu - ze zbieranego materiału dowodowego wyciągamy wnioski wraz z Podinspektorem Mariánem Holiną i jego partnerem Divišem. Ciężko jest wspomnieć coś o fabule nie zdradzając żadnego z wątków - bo w tym śledztwie wszystko ma znaczenie. 

"Nie da się oddzielić zbrodni od kary. Stanowią naturalną symetrię".
 
Choć dość szybko wiedziałam - kto - w niczym to nie umniejszało fabule, której zgłębianie było czystą przyjemnością. Czesi potrafią zbudować historię na wielu płaszczyznach, wykreować wielowarstwowe interesujące postaci o których się nie zapomina. Mimo że śledztwo jest skończone - autorka pozostawia nas z własnymi myślami nad odwiecznym dylematem moralnym, czy zbrodnia może być uzasadniona? Polecam wszędzie i każdemu.

"Życie nie jest tym, co planujemy, tylko tym, czym jest.
Starą golarką ze zużytym ostrzem".

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Nie można dać się szantażować przeszłości. Wspomnienia prawie zawsze są troską. Retuszują rzeczywistość, zalewają duszę sentymentami. Osłabiają wolę." Bardzo się cieszę, że trafiłam na tę powieść kryminalną, sympatycznie spędziłam z nią czas. Teraz mam inspirację do poszukiwania kolejnych książek autorki. Odpowiadał mi ciekawy pomysł na fabułę i atrakcyjnie odmalowany klimat czeskiej zagadki detektywistycznej. Podobał mi się styl angażowania czytelnika w fabułę, rozpoczęcie od mrocznego mocnego uderzenia, które z powodzeniem mogłoby otwierać także thriller, a później zmiana zestawu postaci, koncentrowanie uwagi na innych intrygujących wydarzeniach, a jedynie gdzieś w tle nawiązywanie do epizodu inicjującego przygodę czytelniczą. Z zapałem zastanawiamy się, jak powiązać wszystkie aspekty sprawy, w którym kierunku udać się z przypuszczeniami i domysłami, dokąd zaprowadzi nas śledztwo. Iva Procházková postawiła na prowadzenie ambitnej i wielowątkowej gry z odbiorcą, tylko pozornie otrzymujemy zestaw potwierdzonych informacji. Wydają się one już ustawiać śledztwo na odpowiedniej ścieżce, jednak to jedynie wybrane odgórne założenia, szersza perspektywa, dość łatwa do identyfikacji i rozszyfrowania. W miarę zagłębiania się w powieść okazuje się, że faktycznie przysłowiowo diabeł tkwi w szczegółach, trudno wyłapać istotne dla rozszyfrowania zagadki detale, odpowiednio połączyć w logiczną całość, aby ostatecznie odgadnąć tożsamość mordercy. Przyznam, że bardzo długo dałam się zwodzić i mamić mylnymi wskazówkami, podążałam oszukańczymi tropami, a kryminalny rebus rozwikłałam tuż przed jego potwierdzeniem przez autorkę. Takie lektury cieszą, bo wciągają, nakłaniają do świetnej zabawy i pokazują, że pomimo wielu przeczytanych kryminałów wciąż można czytelników czymś zaskoczyć. Z zadowoleniem przyjęłam, że głównego bohatera, niemal pięćdziesięcioletniego Mariána Holinę, sportretowano jako zwykłego policjanta, bez nadzwyczajnych umiejętności, choć obdarzonego sporym doświadczeniem i wyjątkową intuicją. Bez pogrążania go w alkoholizmie, ponurej i bolesnej przeszłości, która wpływałaby w znaczący sposób na jego zachowanie i postawę, lub prowadziła do wypalenia zawodowego. Choć pewien dramatyczny akcent pojawił się, jednakże podano go z odpowiednim umiarkowaniem. A mimo wszystko, kluczowa postać przekonuje, akceptujemy z uśmiechem jej drobne wady, choćby słabość do knedli i rogalików, udziela się nam jej poczucie humoru w relacjach z przełożonym, wyrozumiałość wobec przydzielonego jej niedoświadczonego współpracownika i zdrowy dystans do zachowania proporcji między życiem zawodowym a prywatnym, wprawdzie to ostatnie zaczyna się już nieco komplikować. Podinspektor Holina, wraz ze swoim zespołem z wydziału zabójstw, mierzy się z wyjaśnieniem zbrodni dokonanej na policjancie, którego ciało odnaleziono we wraku auta zatopionego w jeziorze. W miarę postępowania prac związanych ze śledztwem, pojawia się niemała pula podejrzanych, zadziwiających zależności, zaskakujących okoliczności. Nawet sposób zabójstwa kryje nader osobliwe tajemnice. I jeszcze eksperyment Holiny, pomysł wykorzystania astrologii w śledztwie, mogący pomóc w wyjaśnieniu problemu psychologicznego poprzedzającego zbrodnię. Bo w końcu czyż cechy charakteru nie warunkują niejednokrotnie nie tylko motywy, lecz także sposoby dokonania przestępstwa? Chętnie zapoznam się z kolejną odsłoną cyklu, licząc na równie satysfakcjonującą przygodę czytelniczą, intrygujący trzon kryminalny, wzbogacony wyrazistymi postaciami oraz refleksyjnymi odniesieniami do istoty kary i winy. bookendorfina.pl

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

 Gdy jesteś na dnie i pociągasz za sobą innych

Śmierć policjanta zawsze przynosi za sobą hordę ciekawskich dziennikarzy. To z kolei powoduje, że śledztwo jest rozpatrywane priorytetowo, bo trzeba im rzucić jakiekolwiek ochłapy informacji. Praca pod presją, zwłaszcza w sytuacji, gdy podejrzanych jest kilku, jest naprawdę trudna!

Kryminały czeskie

Moja przygoda z czeską literaturą zaczęła się od znajomości z Wydawnictwem Afera, a później jakoś samo się potoczyło. Czesi mają znakomite poczucie humoru, rzucają ironią i aluzjami na każdym kroku. Nawet w tym kryminale nie brakuje czarnego humoru, a jego lekkość sprawia, że „Mężczyzna na dnie” nie jest ponurą opowieścią o zemście i jej ofiarach.

Całość na zukoteka.blox.pl

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

,,Mężczyzna na dnie" Ivy Procházkowej to pierwszy tom serii kryminalnej o podinspektorze Mariánie Holinie, a zarazem tytuł, który otwierał serię Czeskie Krymi Wydawnictwa Afera. I jest to kryminał dokładnie taki jak lubię - tu nie liczy się szaleńczo pędząca akcja, a dobre, rzetelne, spokojnie prowadzone śledztwo, ludzie i ich motywy. Historia przedstawiona jest z punktu widzenia podinspektora oraz kilku rodzin, które w jakiś sposób powiązane są z ofiarą, miejscowym policjantem, któremu ktoś pomógł zjechać pewnej nocy do jeziora w kamieniołomie. I tak przyglądamy się ich życiu, problemom i dręczącym ich wydarzeniom z dalszej lub bliższej przeszłości. To, co najmocniej mnie w tej książce ujęło, to jak bliski zwyczajnego człowiekowi jest ten kryminał, jak bardzo ludzkie są problemy w nim przedstawione. To historia o przekraczaniu granic, które pewne wydarzenia powodują, o poczuciu winy, sprawiedliwości i karze. Przez to historia finalnie jest mocno wstrząsająca, przejmująco smutna. Do tego dochodzi też sympatyczny, mądry śledczy i oryginalny temat, jakim jest astrologia. Nie bójcie się jednak, wątek jest naprawdę zaskakująco jasny i ciekawy! Ja jestem książką naprawdę pozytywnie zaskoczona. Gorąco polecam!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Głównym bohaterem jest policjant w stopniu majora Marián Holina. Policjant jest równie sympatyczny co specyficzny. W prowadzonych śledztwach polega bardziej na swojej intuicji i niekonwencjonalnych metodach prowadzenia sprawy np. pokłada dużą nadzieje w astrologię. Holina wzywa po słowacku Wyższą Instancję w chwilach znużenia a w chwilach gniewu rzuca mięsem używając języka węgierskiego. Uwielbia też rogaliki, które ocenia w skali 1 -5. Do pomocy ma nietypowy zespół, czyli żółtodzioba Diviša, zadającego właściwe pytania we właściwym momencie niemniej jednak denerwującego swoją zawziętością, mnożeniem hipotez. Do drużyny Holiny dołączyła też pani kapitan Šotolová. Nadaktywna i wąchająca cygara by pobudzić szare komórki. Pewnego dnia zespół Holiny musi wyjaśnić zagadkę mężczyzny, który utonął w swoim samochodzie w dawnym kamieniołomie. Grono podejrzanych z godziny na godzinę się powiększa a sprawy nie ułatwia fakt, że tytułowy mężczyzna na dnie, był policjantem. Co tak naprawdę się wydarzyło? Kto maczał w tym palce? Czy Holina zajadając rogaliki dojdzie do prawdy? Co mają do tego znaki zodiaku, hortensja, śmierć dziecka i tajemniczy notesik mamy zamordowanego policjanta?

Książka bardzo mi się podobała, Autorka nie tylko skupiła się na samym śledztwie, ale również na bohaterach. Ukazała ludzi i ich problemy oraz przeanalizowała, co się stało, że zboczyli oni z właściwej drogi i zeszli na tą drugą, zła stronę. Jak twierdzi major ,,Zbrodnia jest reakcją na konkretne przejścia osobiste".

Książka wyważona, spokojna, przemyślana. Dużym plusem w historii w niej opisanej jest brak brutalności. Kartki kryminału nie są mokre od krwi, a mimo to zdania w niej zawarte trzymają w napięciu od pierwszej do ostatniej strony. W świecie gdzie poziom przemocy jest bardzo wysoki, czytać taki kryminał to czysta przyjemność. Akcja nie pędzi na łeb na szyję, wszystko ma swój czas i miejsce. Pokazana jest mozolna praca organów ścigania. Główkowanie, łączenie faktów, czekanie na wyniki ekspertyzy, a burza umysłów odbywa się w policyjnej stołówce przy knedlikach. Z truskawkami. Pychota! Polecam!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)