Czerwony pamiętnik
Ewelina Klimko

Jarzębina i pióro... ,,czeka Was długa droga".... ,,a, jarzębina spotka się jeszcze z piórem przy studni".

Emilia bohaterka powieści „ Czerwony pamiętnik „  Eweliny Klimko  jest wnuczką Michaliny Lobsdorf,  kobiety, której życie już   dobiega kresu , z którymi spotykamy się w szpitalu. Pojawia się  tam tajemniczy mężczyzna ,który przedstawia się jako Dawid Griffin i którego babcia zna. Okazuje się ,że przez pewne wydarzenia w przeszłości jest on jej bliski sercu. Po tym z spotkaniu Michalina umiera…Emilia bardzo przeżywa śmierć babci ,ponieważ była dla niej jedyna osoba ,która ją kochała ,wspierała i rozumiała. W czasie sprzątania mieszkania  Michaliny ,Emilka  z tylu  pięknej biblioteczki znajduje skrytkę,  a w niej czerwony notes z naderwana okładką. Były  to zapiski babci sprzed  młodości,  ,w czasie wojny i zdjęcie z napisem „Spotkamy się przy studni .Twój J.” Wszystko to jest tajemnicze ,intrygujące …ciekawe. Czego dowie się Emilia po przeczytaniu pamiętnika ,co takiego wydarzyło się w życiu jej babci? Przed wojną Michalina mieszkała w Truskawcu ,miała beztroskie dzieciństwo ,młodość .Natomiast w czasie wojny przeprowadziła się z mamą do Lwowa. Tam angażuje się wraz ze swoim Jankiem, poznanym jeszcze w Truskawcu  (narzeczonym ,a później mężem) w walkę o niepodległość ojczyzny. Przybiera pseudonim Jarzębina  ,pracuje w bibliotece, pisze artykuły niepodległościowe oraz ratuje polskie książki od „zagubienia i zapomnienia.”  Walczyła  o naszą polską kulturę, by przetrwała wojenną zawieruchę. Towarzyszył jej strach, niepewność jutra, brak poczucia bezpieczeństwa, wojenne okrucieństwo. Jak przeszłość wpłynęła na Michaliny życie? Czy spotka jeszcze Jana? Emilia w przerwach między czytaniem pamiętnika babci, prowadzi z przyjacielem małą galerię, w której zajmuje się konserwacją dzieł sztuki.  Obok siebie ma Michała ,przyjaciela z dzieciństwa. Jest tez specjalistką od starych  domów i starych przedmiotów , którym nadaje nowe życie .Pewnego dnia wyrusza na wakacje do Włoch  ,gdzie poznaje Szymona i wspólnie zostają zaproszeni na wernisaż i aukcje dzieł sztuki. Dziewczyna nieświadomie została wmanewrowana w przemyt dziel sztuki i nielegalny nimi handel. Co jeszcze odkryje Emilia w pamiętniku babci ? Czy Szymon stanie się kimś więcej w życiu Emilii? Powieść autorki   Eweliny Klimko z historią w tle  napisana jest prostym klarownym językiem ,sprawia dużo wzruszeń. Przeszłość przeplata się z teraźniejszością. Fabuła jest wielowątkowa, dzięki czemu jej akcja jest bardzo dynamiczna z intrygą kryminalno-szpiegowską.

„Czerwony pamiętnik” to debiutancka powieść Eweliny Klimko. Ja bardzo chętnie sięgam po debiuty, a już zwłaszcza te, które swoją akcją przenoszą nas do czasów wojennych, do których, w literaturze, bardzo chętnie się wybieram.
Emilia to młoda kobieta, która wraz ze swoim przyjacielem Michałem prowadzi galerię sztuki, ale zajmuje się również odrestaurowywaniem starych rzeczy, dając im tym samym drugie życie. Nie mogła postąpić inaczej, gdy po śmierci babci Michaliny odziedziczyła jej starą biblioteczkę, jak ją odrestaurować i dać możliwość dalszego służenia. Podczas jej porządkowania znajduje czerwony pamiętnik, w którym Michalina zapisała swoją historię.
Akcja książki toczy się dwutorowo. Z pierwszej perspektywy jesteśmy tu i teraz wraz z Emilią, która wyrusza na odkrycie przeszłości swojej babci, która jak się dowiaduje z pamiętnika, miała pseudonim Jarzębina i działała w podziemiach na rzecz ratowania polskich dzieł literackich, które znajdowały się w Lwowskich bibliotekach. Poznaje również uczucie babci i Jana Piórko, a także dowiaduje się, że wszystko w życiu dzieje się z jakiegoś powodu, a nic nie jest efektem przypadku.
Druga perspektywa to oczywiście postać Michaliny, która zabiera nas w wyjątkową niebezpieczną, ale również miłosną podróż. Przybliża swoją historię i wiele pozwala zrozumieć.
Autorka wspaniale poprowadziła bohaterów przez losy, które dla nich przygotowała. Książkę czyta się niezwykle przyjemnie i szybko. Dla mnie zdecydowanie jest to udany debiut i mam nadzieję, że autorka na nim nie poprzestanie. Serdecznie polecam ten tytuł, szczególnie tym którzy podobnie jak ja, uwielbiają wracać w literaturze do historii i trudnych wojennych czasów w naszym kraju.
Za możliwość przeczytania i zrecenzowania książki serdecznie dziękuję wydawnictwu.

...ale fajne, takich słów użyłam po przeczytaniu ostatniego słowa powieści #czerwonypamiętnik autorstwa Ewelina Klimko.
Historia około-wojenna we wspomnieniach i lekko szpiegowska współcześnie. Potrzebowałam takiej spokojnej, wręcz delikatnej opowieści, ale nie dajce się zwieść, ładunek emocji, był w niej odpowiedni, a wszystko nie było takie łatwe i przyjemne. Autorka zabiera nas w podróż po ludzkich doznaniach: strachu, nadziei i odwadze. Dwie bohaterki, babka i wnuczka, każda dzielna na miarę czasów i prób, jakie stawia przed nią los; autentyczne, prostolinijne kierujące się odruchami serca i intuicją. Poruszyły moje wnętrze, co sprawiło, że książka stała się nieodkładana. Styl pisarski angażujący czytelnika w przygody i ochronę skarbów, trochę bajkowy, przez zbiegi okoliczności, ale dobrze skonstruowany świat, pozwala przymknąć oko.
O czym czytać nam najlepiej? O miłości, jakkolwiek się nie odwrócisz, dupa, zawsze z tyłu (słowa mojej babci), zgadzam się z nią absolutnie. Uczucie to, można odmienić przez wszystkie przypadki, zapisać we wszelkich wariantach, dopasować, do każdej sytuacji, a jeśli jeszcze w to wszystko wplącze się przeznaczenie, jesteśmy bez szans. Jak dryfujące łódeczki, na bezkresnym morzu.
Pisarka przedstawia różnorodne relacje między osobami, od romantycznych po rodzinne i przyjacielskie. Staje się siłą napędową, która daje wolę do przezwyciężenia trudności i trwania na posterunku uczciwości i obrony słusznej sprawy. Ujęła mnie klarowność przekazu, jasno określone cele i dążenie do nich, na tle brudnych sprawek i wątpliwych oczekiwań. Zawsze twierdziłam, że wielkość tkwi w prostocie, wystarczy mieć jasny cel, ściśle określony i w niego wierzyć. Michalina, jak i Emilia miały taki, i konsekwentnie się go trzymały, chociaż życie nie zawsze chciało z nimi współpracować na ich zasadach.
Debiut, bardzo udany zapadający w pamięć, teraz pozostaje trzymać kciuki za dalsze rozpisane Autorki i oczekiwać kolejnych ciekawych opowieści.

empikgo #reklama

Debiut literacki „Czerwony pamiętnik" Eweliny  Klimko otwiera drzwi do przeszłości, wzruszeń, przygody i przenosi czytelnika do świata tajemnic.
🖌️Dramat, obyczaj, romans, przyjaźń, przestępczy świat. Każda z wymienionych konwencji znajduje w osadzonej na początku II wojny światowej i w jej trakcie oraz w obecnym czasie, odpowiednie miejsce. Historia ta zabiera nas w podróż, by odkryć prawdziwą tożsamość jednej bohaterki, która często narażała życie, napotykając  zagrożenie, ale też miłość. Autorka kreśląc obraz Michaliny, dała jej duszę, a zagęszczając wydarzenia, czasem bardzo trudne, sprawiła, że to jej byłam ciekawa najbardziej. Cała paleta uczuć, a w nich ryzyko, śmierć, rozstania, ślub, walka i skrząca się nadzieja. Z każdą stroną fabuła stawała się wciągająca, a z każdym rozdziałem coraz bardziej nieprzewidywalna intryga, gdzie każde zdanie przybliżało nas do wyjaśnienia wielu zagadek. Opowieść z ciekawymi przypadkami historycznymi, uboga w dialogi z akcentami skradzionych dzieł podczas działań wojennych, które łączą się z elementami realizmu. Delikatnie muśnięta motywem zbrodniarzy wojennych, a to wszystko w aurze utraconej miłości. Romantyczny wydźwięk nadaje wątek, gdzie przeszłość wiąże się z przyszłością, a przeznaczenie odnajduje swoją drogę. Mimo trudnych tematów to lekka i przyjemna lektura napisana w ładnym stylu.
🖌️Polecam powieść, która wskazuje, że prawdziwe szczęście tkwi w najmniejszych rzeczach, ukazująca jak ważne jest podążanie za swoimi marzeniami.

 Emilia po śmierci babci, postanawia odnowić odziedziczoną po niej biblioteczkę. Ze zdziwieniem odkrywa tajną skrytkę, a w niej czerwony pamiętnik. Kobieta, gdy tylko czas jej na to pozwala, zaczytuje się z fascynacją we wspomnieniach babci. Stopniowo poznaje dzieje najbliższych dla niej osób, zaczyna widzieć Michalinę od całkiem innej strony. Jednocześnie w życiu zawodowym Emilii dużo się dzieje. Nie koniecznie idzie ku dobremu. W pewnym momencie, zdarzenia z pamiętnika zaczynają łączyć się z teraźniejszą sytuacją... Jaki wpływ na życie Emilii, będzie mieć historia z czasów wojny?

"Czerwony pamiętnik" to debiut Eweliny Klimko. Muszę przyznać, że bardzo udany debiut. Fabuła poprowadzona w dwóch ramach czasowych. Wraz z Emilią czytamy notatki babci Michaliny z jej pamiętnika, dzięki czemu możemy przenieść się do jej lat młodości, które przypadły na okres II wojny światowej. Ta historia jak i jej bohaterowie, chwyciła mnie za serce. Dużo emocji, z jednej strony lekka w czytaniu, a jednocześnie nie brakuje w niej smutnych momentów, mało przyjemnych. Podoba mi się wątek z przemytnikami dzieł sztuki, umiejscowiony w teraźniejszości, bo to nadaje tej historii delikatnie kryminalny charakter. Nie jest mdła ani nużąca. Z pewnością będzie w mojej pamięci jeszcze przez długi czas.

Polecam wam "Czerwony pamiętnik", szczególnie jeśli lubicie opowieści, w których odkrywamy wraz z bohaterami, jak wybory przeszłych pokoleń kształtują naszą teraźniejszość.

Lubicie czytać książki o tematyce wojennej? Myślę tu oczywiście o II wojnie światowej? Na rynku wydawniczym jest cała gama przeróżnych książek o tej tematyce. Są to książki głównie przedstawiające okropności wojny. Na jej tle powstają także inne, piękne powieści. Dziś też mam dla Was historię, która zaczęła się właśnie w tych trudnych czasach, a swój koniec ma we współczesnych. To historia o miłości do dzieł sztuki i literatury. To opowieść o walce o naszą polską kulturę, by przetrwała wojenna zawieruchę.

Historia rozpoczyna się kiedy umiera Michalina Lobsdorf. Jej wnuczka, Emilia, porządkuje rzeczy po ukochanej babci. Chcąc odnowić biblioteczkę, zauważa ukrytą skrytkę. Emilia sięga do niej i wyciąga skarby babci. To stare książki, zapisane przez starszą panią zeszyty i czerwony pamiętnik. Emilia otwiera zeszyt napisany ładnym pismem babci, zaczyna czytać i poznaje jej historię prawdziwej i tragicznej miłości.

Emilia w przerwach między czytaniem pamiętnika babci, prowadzi z przyjacielem małą galerię, w której zajmuje się konserwacją dzieł sztuki. Pewnego dnia w galerii zostaje zatrudniony Szymon. Młody i utalentowany człowiek, który od razu zdobył sympatię szefostwa. Od tej chwili w życiu Emilii zaczynają się dziać rzeczy, na które nie ma zbyt wielkiego wpływu, bo przeznaczenie dąży, by się wypełnić.

Przenosimy się do 1938 do miejscowości Truskawiec, skąd pochodzi Michalina von Lobsdorf. Młodziutka Michalina w wyniku pewnych zdarzeń zostaje wmanewrowana w tajną grupę matematyków, których zadaniem jest ochrona najważniejszych dzieł polskiej literatury. Po świecie już zaczynają krążyć wieści o nadchodzącej wojnie, grupa zwiększa swoją konspirację i po cichu walczy z wrogiem, który dotarł do Truskawca.

W szeregach tej konspiracyjnej organizacji, Michalina znalazła miłości, która w krótkim czasie została jej brutalnie odebrana. Dziewczyna musi walczyć nie tylko z wrogiem, bo czasy są coraz bardziej niebezpieczne, ale także z własnymi uczuciami. Tak naprawdę wojna zabrała jej wszystko, ale niespodziewanie dała coś, a raczej kogoś od siebie. Kogoś, w kim młoda kobieta znalazła oparcie i nową miłość.

To była piękna historia. Nie była to opowieść tylko o wojnie. Była to historia o niespełnionej miłości. Akcja rozkręca się już na początku, prowadzona jest dwutorowo, w teraźniejszości i przeszłości. Daje nam to obraz całości, pozwala bliżej poznać babcię Emilii, jej niespełnioną miłość, poznajemy przepowiednie Cyganki, która zaskoczyła wszystkich.
Kiedy Emilia czyta pamiętniki, poznajemy historię trudną, bolesną i niesamowitą zarazem. Ewelina przedstawiła to tak obrazowo, że czytając miałam wrażenie, jakbym była obok Michaliny, odczuwała i widziała to, co ona. Mamy tu także obraz wojennej Polski. Jednak nie wychodzi on tu na pierwszy plan. Jest tłem dla nieszczęśliwej miłości, a także miłości do sztuki i bliźniego. Oczywiście nie oznacza to, że autorka nie przedstawiła tragizmu tamtych czasów. Czytając wyczuwałam to zło, niebezpieczeństwo i ciągły strach bohaterów.

Naprawdę ta książka jest napisana świetnie i gdybym nie wiedziała, że to debiut, w życiu bym się nie zorientowała. Moje gratulacje Ewelina, że stworzyłaś tak piękną powieść. Mam nadzieję, że nie jest to jedyna książka jaką napiszesz. Już teraz czekam na więcej.

Dziękuję za zaufanie i powierzenie mi tej historii.

Polecam

Emilia przypadkiem trafia na pamiętnik swojej babci, zanurza się w lekturze krok po kroku odkrywając prawdę i poznając realia w jakich żyła i sytuacji jakich doświadczyła ukochana, zmarła niedawno babcia Michalina. 

Kto z nas w młodości nie wpadł na pomysł pisania pamiętników? Myślę, że nie ma takiej osoby...ja zaczynałam kilka razy ale po chwili rezygnowałam, nie pytajcie dlaczego?

Jak fajnie byłoby odnaleźć taki pamiętnik spisany ręką swoich przodków, przekonać się jak ta osoba czuła się naprawdę, co skrywała w swoim sercu, jakimi uczuciami darzyła innych, poznać jej rozterki, może dostrzec to czego nie widzieliśmy gołym okiem.

Emilia znajdując pamiętnik poznaje losy babci Michaliny, uczucia i myśli skrywane przez lata przed innymi. Czytając, przenosi się do Truskawca i Lwowa w okres przed i wojenny. Opowiada o tym w jaki sposób walczyła z okupantem, jak starała się ocalić od zapomnienia czy uchronić przed zniszczeniem lub wywiezieniem przez wrogów,  głównie książki... Akcja dzieje się dwutorowo więc dostajemy nie tylko to co przeszłe ale i to co teraz, bo i we Wrocławiu się dzieje. Lekki wątek kryminalny dodaje smaczku całej powieści i przez to książkę czyta się w oka mgnieniu, zwłaszcza, że jest ona bardzo wartka, nie ma niepotrzebnych opisów, a litery w książce są dosyć duże. 

Udany debiut autorki, wczoraj natomiast miała miejsce premiera kolejnej książki, którą wkrótce #będęczytać , podobno, jest lepsza od debiutu...zobaczymy. 

Ja się uaktywniło #urlopzdragonem to trzeba przestrzegać własne półki i zacząć czytać to co tam czeka.

Po #czerwonypamiętnik sięgnęłam po zachęcie od @ag.zawada która tę lekturę miała już za sobą.

Co ma wspólnego jarzębina i pióro? Jak wiele może zmienić w życiu bukiet żonkili?

Emilia to młoda kobieta, której jedyną rodziną (oprócz przyjaciela) była babcia, kobieta wielu sekretów. Gdy przychodzi moment jej odejścia z tego świata (oczywiście babci, nie Emi) nasza bohaterka dostaje w spadku coś co zmieni w jej życiu bardzo dużo. Jednak przede wszystkim pozwoli poznać życie babci.

@ewelina_klimko_autorka zadebiutowała tą powieścią na rynku książek obyczajowych. Nie pokusiła się o ckliwy romans. Nie dała się skusić banałom. Poszła w kierunku intrygującej historii. Mało tego, napisała ją tak, że od książki trudno się oderwać. Czasy obecne przeplatają się z wojennymi i wiodą nasz przez życie dwóch tak bliskich sobie kobiet.

Jestem pod wrażeniem pióra, pomysłu, realizacji. Uwiodło mnie ciepło tej historii. Dałam się ponieść emocjom. Zresztą co tu mówić ? wczoraj przeczytałam Agnieszki recenzję, a dziś piszę kilka słów o tej powieści.

Jarzębina i pióro... ,,czeka Was długa droga".... ,,a, jarzębina spotka się jeszcze z piórem przy studni".

No to #wartojakpieron czytać ?

Do debiutów podchodzę ostrożnie, ale nie negatywnie, ponieważ sama kiedyś debiutowałam jako autorka i pamiętam jak bardzo drżałam na samą informację o tym, że ktoś przeczytał moją książkę.

Powieści o podobnej tematyce trochę nam się w ostatnim czasie namnożyło, historie z wojną w tle stały się modne, ale ja chętnie czytam tego typu powieści.

Fabuła tej książki to połączenie dwóch historii. Jednej odnoszącej się do drugiej wojny światowej, a drugiej do współczesności.

Główną bohaterką jednej części jest młoda dziewczyna, pochodząca z bogatej i wpływowej rodziny, działająca w czasie wojny w konspiracji. Rodzina jednak niewiele wiedziała o młodości Michaliny, pseudonim Jarzębina, dopiero odnaleziony przez jej wnuczkę pamiętnik otworzył drzwi do przeszłości.

W części współczesnej poznajemy Emilię, kobietę prowadzącą pracownię konserwacji dzieł sztuki, zafascynowaną historią i wyglądem starych domów.

Biorąc do ręki tę lekturę spodziewałam się kolejnej powieści obyczajowej z historią w tle i ta książka jest tego typu, ale wczytując się w jej fabułę uznałam, że nie jest ona typową powieścią obyczajową, mamy w niej bowiem również ciekawy wątek kryminalny.

Książka jak już wspomniałam wcześniej jest debiutem i jak na debiut myślę, że autorka ma przed sobą dobrze zapowiadającą się przyszłość pisarską.

Powieść dzieje się na dwóch płaszczyznach czasowych, ale autorka zadbała o to, aby czytelnik płynnie przenosił się z jednego czasu w drugi.

Fabuła jest pełna tajemnic i nieoczekiwanych zwrotów akcji, z pewnością wielu czytelników zaskoczy wątek kryminalny, ale mamy tutaj również wątki obyczajowy i romantyczny.

Czytając tę lekturę śledzimy losy dwóch kobiet żyjących w zupełnie różnych czasach i muszę przyznać, że zarówno intrygi mające miejsce w życiu Michaliny, jak i te odnoszące się do życia Emilii wywołały we mnie sporo emocji.

Z rozmysłem wykreowane osobowości zarówno obu kobiet jak i również pozostałych bohaterów są nie tyle dodatkiem do fabuły, co jej uzupełnieniem. Michalina i Emilia to młode, piękne, mądre i odważne kobiety emanujące inteligencją i wewnętrzną siłą.

Przyznam szczerze, że trudno mi było oderwać się od tej lektury, kibicowałam obu bohaterkom trzymając mocne kciuki za ich przyszłość.

Początkowo fabuła toczy się dość spokojnie, można nawet powiedzieć, że niepozornie, ale im głębiej się w niej zatapiamy, tym bardziej się rozwija i mocniej zaciekawia.

Dla mnie z pewnością komfortem czytania była większa, bardzo wyrazista czcionka. Bardzo za to dziękuję wydawnictwu Dragon. Od jakiegoś czasu bardzo zwracam na to uwagę, bo czasami zdarzają się ciekawe lektury, ale wydane tak, że trudno skupić się na czytaniu właśnie z powodu zbyt małej czcionki.

Myślę, że ta książka pozwoli wielu czytelnikom na porządny relaks i oderwanie się chociaż na chwilę od problemów (jeżeli ktoś je ma) dnia codziennego.

Tajemnica rodzinna, życie w obliczu wojennej zawieruchy, konspiracja a także świat wielkiej sztuki i wielkich pieniędzy, a do tego romans i kryminał w jednym. Czyż nie zapowiada się intrygująco?

Moim zdaniem jak na debiut to jest to świetna lektura, polecam ją z czystym sercem i trzymam mocne kciuki za kolejne książki tej autorki.

Co może skrywać pamiętnik? Tajemnicę z przeszłości? A może zapiski życia codziennego?

Tego dowiecie się z książki ,,Czerwony pamiętnik" Ewelina Klimko, wydawnictwo Dragon. Powiem Wam, że książka jest debiutem i kompletnie bym tego o niej nie powiedziała, jest to piękna opowieść, od której nie mogłam się oderwać. Poznajemy tu historię dwóch kobiet Emilii, a także jej babci Michaliny.

Emilia prowadzi pracownię konserwacji dzieł sztuki i galerie wraz ze swoim przyjacielem. A także  jest specjalistką od przedwojennych domów i starych przedmiotów, potrafi nadać im drugie życie. Po śmierci babci zostaje właściciela starej biblioteczki, w której odnajduje stare zapiski seniorki. Ewelina postanawia jechać na wakacje i okazuje się, że jednym z gości hotelu jest jej pracownik. Wraz z Szymonem otrzymuje zaproszenie na wernisaż. Kobieta równocześnie czyta pamiętnik i coraz więcej odkrywa tajemnic z życia babci.

Co skrywa pamiętnik Michaliny?

Fabuła książki poprowadzona jest w dwóch ramach czasowych teraźniejszości i przeszłości, o której czytamy w zapisanych wspomnianych Michaliny czyli babci Emilii.

Czy tak naprawdę znamy przeszłość naszych bliskich? Emilia tak naprawdę zaczyna poznawać życie babci z jej spisanych wspomnień, poznając ją na nowo, jej młodość, czasy w których przyszło jej żyć, pierwszą miłość, jej rozterki i decyzje. Michalina jako młoda kobieta żyje w ciężkich latach wojennych, przez przypadek trafia do konspiracji i tu również poznaje mężczyznę, którego pokochała całym sercem. Przez ten czas kobiecie towarzyszy strach, niepewność, a także otaczające okrucieństwo wojny.

Autorka zabrała mnie do świata tajemnic, pięknych dzieł sztuki. Pojawia się też wątek kradzieży i nielegalnej sprzedaży dzieł sztuki, które zaginęły podczas wojny.

,,Czerwony pamiętnik" jest to książka gdzie przeszłość przeplata się z teraźniejszością, tworząc niezwykłą historię, którą autorka przelała na karty książki. Autorka wskazuje, że nie ważne w jakich czasach żyjemy mamy marzenia i warto podążać za nimi, aby się spełniły.

Zakończenie książki bardzo mi się podobało i mam nadzieję, że będzie ciąg dalszy tej historii.

Czy historia może zatoczyć koło i mieć swoje zakończenie w teraźniejszości?

Książkę polecam Wam z całego serca. 

Jedna pamiątka po najbliższej osobie, potrafi być czasem najważniejszą rzeczą w jej życiu. Tak też jest w przypadku czerwonego pamiętnika, który Emilia odnajduje po śmierci babci Michaliny. Czerwony pamiętnik zawiera historię życia kobiety, obejmującą jej nastoletnie lata oraz czasy wojny. Dla młodej kobiety, zwolenniczki historii i sztuki jest on ogromnie sentymentalnym przedmiotem. Przedmiotem, z którym Emilia zabiera nas w podróż po wspomnieniach.

"Czerwony pamiętnik" to przepiękna historia opowiadająca o losach dwóch młodych kobiet - Emilii oraz Michaliny. Emilia opowiada nam o swoim życiu teraźniejszym, a jednocześnie przedstawia historię ze znalezionego pamiętnika swojej babci. Te dwie historie, pozornie tak różne, mają ze sobą wiele wspólnego. O tym jednak, każdy czytelnik musi przekonać się "na własnej skórze". W końcu nigdy nie wiadomo, kiedy historia zatoczy koło...

Ewelina Klimko to debiutująca autorka na rynku literackim. W swojej pierwszej powieści opowiada historię rodzinną, która jest jednocześnie wspomnieniem czasów drugiej wojny światowej. Autorka w delikatny sposób nawiązuje do tematu wojny, przedstawia jak wyglądało wówczas życie. Pokazuje relacje międzyludzkie, trudy życia i walkę dobra ze złem. W niesamowity sposób opowiada również o sztuce, wzbudzając ciekawość i refleksje czytelnika. Po przeczytaniu tej pozycji, zmienia się postrzeganie muzeum, w tym wszelkiego rodzaju dzieł. Spotkane w bibliotece powieści już nigdy nie będą takie same, zwłaszcza jeśli chodzi o literaturę sprzed wojny. Poza inspirującym przesłaniem, "Czerwony pamiętnik" niesie ze sobą wciągającą przygodę. Wyprawę przez smutek, zaskoczenie, radość i miłość, jak i ogromną tęsknotę. Każdy rozdział buduje w czytelniku coś innego, coś co ciężko opisać słowami. Klimat jest wyjątkowy, idealnie oddający dwie przestrzenie czasowe. Fabuła nietuzinkowa, piękna, dla osób w każdym wieku.

Osobiście, jestem pod wrażeniem twórczości autorki. Tworząc tę powieść stanęła na wyżynach, podejmując się trudnych tematów. Mimo dość ciężkiego tła historycznego, książkę poprowadziła niezwykle lekko, wpływając na czytelnika. Idealnie zobrazowała ciężkie czasy, a jednocześnie wywołała ogrom rozmyślań. Bardzo dobra lekcja historii, która choć w tle, potrafiła "przebić" się i opowiedzieć o tych czasach lepiej, niż niejeden historyk. Ze swojej strony bardzo gratuluję tak udanego debiutu autorce i życzę osiągania samych szczytów, gdyż talent ma Pani ogromny. Wam, czytelnikom natomiast chciałabym przekazać, że to, co piękne nieraz pojawia się w najmniej oczekiwanym momencie.