Prawdziwy świat bohaterów doktora Żywago. Kiedy w 1907 roku hrabianka Sophy z Bobrinskich i książę Piotr Dołgoruki świętowali narodziny córeczki, wydawało się, że mała Sofka ma zapewniona świetlana przyszłość. Arystokratyczne pochodzenie, płynąca w jej żyłach krew dwóch starych rosyjskich rodów, żyjących w bliskiej przyjaźni z carem i jego rodziną, rozległe majątki, nieprzebrane bogactwa i odpowiednie koneksje gwarantowały, że maleństwu niczego nie zabraknie. Życie pisało już jednak dla niej inny scenariusz. Burzliwa historia tamtych czasów spowodowała, że księżniczka spędziła większość życia na zachodzie Europy w warunkach zgoła odmiennych od tych, do których przywykła w młodości. Niespełna sto lat później jej wnuczka i imienniczka Sofla Zinovieff wyrusza w fascynującą podróż w czasie, zabierając dokumenty, fakty i opinie i swojej niezwykłej babce. Inspirująca do tych poszukiwań stała się lektura pisanego przez Sofkę na emigracji pamiętnika, który podarowała wnuczce na szesnaste urodziny, a owocem przeprowadzonego przez autorkę rodzinnego "śledztwa" jest ta książka. Z jej kart wynika, że obraz kobiety pełnej dumy i słabości, romantycznych uniesień i prymitywnych żądz, która ma odwagę podążać w życiu własną drogą bez względu na opinię otoczenia, nie stroni od alkoholu i zabaw, a przy tym jest osobą bardzo wrażliwą i oczytaną.
Rosyjska arystokratka nie zawahała się nawet, ku oburzeniu społeczności imigracyjnej, wstąpić do partii komunistycznej ani porzucić własnych dzieci w imię miłości do mężczyzny. W szerszym kontekście jest to też intrygująca opowieść o złożonym charakterze rewolucji 1917 roku i skomplikowanych losach ludzi znajdujących się po obu stronach rewolucyjnej barykady.
Informacje dodatkowe o Czerwona księżniczka:
Wydawnictwo: Bellona
Data wydania: 2021-04-14
Kategoria: Historyczne
ISBN:
Liczba stron: 300
Tłumaczenie: Sławomira Kaczmarek
POLECANA RECENZJA
CZERWONA KSIĘŻNICZKA
Czerwona księżniczka to doskonale napisana opowieść zarówno o życiu niezwykłej kobiety, jak i o całej generacji, która utraciła wszystko, co było podstawą jej istnienia.
Sofka Dołgoruka, dziewczynka z najwyższych arystokratycznych kręgów carskiej Rosji, hrabianka, spokrewniona i skoligacona z najstarszymi i najbardziej wpływowymi rodami Wołkońskich, Bobrińskich, Dołgorukich, urodziła się w 1910 roku, gdy w Petersburgu nad eleganckim życiem możnych zapadał zmierzch, który zmienił się w czarną noc terroru i śmierci zaledwie dziesięć lat później. Ale zanim to nastąpiło, ...
więcej
Kup książkę Czerwona księżniczka
Sprawdzam ceny dla ciebie ...
Cytaty z książki
REKLAMA
Zobacz także
Czerwona księżniczka - opinie o książce
Książka została otrzymana z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl za co serdecznie dziękuję.
Szczerze mówiąc byłam zaskoczona gdy otworzyłam tę książkę. Spodziewałam się klasycznej powieści.
„Czerwona księżniczka” to biografia napisana przez wnuczkę (i imienniczkę) Sofki Zinovieff. Kim była owa dama? Lepiej zapytać kim nie była. Księżniczka. Mała bolszewiczka. Uciekinierka. Więźniarka. Komunistka. Żona, matka i babcia. Przede wszystkim jednak była to kobieta niezłomnego charakteru, silna, niezależna i przede wszystkim bezgranicznie odważna.
Sophy Dołgoruka – Sofka Zinovieff - Sofka Skipwith to ta sama osoba: dama peterburskich wyższych sfer, która w obliczu gwałtownie zmieniających się okoliczności, opuściła Rosję, mieszkała w Paryżu a ostatecznie stała się obywatelką brytyjską. Nie jest to postać która zapisała się w historii wielkimi czynami. Jej historię poznajemy dzięki wnuczce (również Sofce), która otrzymała od babci pamiętnik pisany od roku 1940. To dzięki tej „ciężkiej książce’ młoda Sofka miała okazję poznać dokładniej życie krewnej, odkryć jaką osobowością jej babka była co w efekcie zaowocowało napisaniem tej biografii. Myślę, że autorka przeżyła niemały szok. Chyba się nie pomylę, jeśli napiszę, że większość z nas kojarzy Babcie jako osoby ciepłe i rodzinne a jakiekolwiek skandale z ich udziałem są raczej nie do pomyślenia. No cóż. Babcia Sofka składała się z samych kontrowersji i niezależności. Jednocześnie miała w sobie ogromne pokłady uczuć i emocji. Zwróciłam uwagę przede wszystkim na niesamowity temperament bohaterki. Kobieta zupełnie nie pasowała do swoich czasów. Jej wyzwolony styl bycia balansował na granicy resztek dobrego wychowania a skandalu, choć zapewne wpływ na to miało również wychowanie. Jak można się z biografii dowiedzieć, Sofki matka była również kobietą umysłowo wolną, niewpisującą się w sztywne, arystokratyczne wymogi.
Jestem pod wrażeniem stylu w jakim ta biografia została napisana. Spodziewałam się raczej suchych faktów, encyklopedycznych informacji pełnych dat i wydarzeń. Podane w książce informacje czyta się niemal jak powieść. Styl jest lekki, wyważony. Właściwie odniosłam wrażenie, że czytam o osobie która jest mi w jakiś sposób bliska. To świadczy też o emocjonalnym podejściu autorki do tematu. Czuć, jak ważna osobą była babcia Sofka dla wnuczki.
Podsumowując: książka jest bardzo dobra, ciekawie napisana. Nie przytłacza klinicznie historycznym językiem, nie nuży a sama koncepcja napisania biografii babci odrobinę wzrusza. Polecam.
Biografia Sofki Zinovielf i jej rodziny, napisana przez jej wnuczkę. Biografia opiera się na pamiętniku otrzymanym od babci, jej wspomnieniach, dokumentach i rozmowach przeprowadzanych z osobami, które znały Sofkę. Była to osoba pełna sprzecznośći, przez jednych kochana i podziwiana, przez innych znienawidzona. Rosyjska księżniczka, która prężnie działa w partii komunistycznej i akceptowała jej zasady. Osoba niezależna, krocząca własnymi drogami, wymykająca się z utartych schematów. Jak twierdziła miała 100 kochanków, z niektórymi mieszkała przez jakiś czas. Miała trzech synów, których wychowaniem zajmowały sę inne osoby. Porzuciła własne dzieci dla miłości do mężczyzny. Podróżowała po wielu krajach, znała wiele językow, lubiła biesiaować i czytać. Jej postać została pokazana na tle historycznym i ówczesnych wydarzeniach. Książka poszerza wiadomośći o tamtych latach.
