Ćpun
Melvin Burgess

Ćpun to książka którą czyta się bardzo trudno. Opisuje ona emocję człowieka uzależnionego od narkotyków. Normalny czytelnik może za nią nie nadążyć.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Myślałem, że to ja jestem najważniejszy. Myślałem, że lepiej jest niczego nie czuć. To hera. Uczucia istnieją, w porządku. Byłem tak naćpany, że nie przeżywałem uczuć." Muszę przyznać, że mam mieszane uczucia co do tej książki... Na samym początku nie przemawiała do mnie historia tej dwójki nastolatków, uciekających z domu, a przede wszystkim postać Gemmy była nadzwyczaj irytująca. Jednak im bardziej zagłębiałam się w tę lekturę, tym bardziej zaczynała ona do mnie w jakiś sposób przemawiać. Z kolei nastąpił jakby zwrot mojej oceny odnośnie bohaterów, stąd David - ten biedny, kochany, nazywany przez większość osób Smółką - jak go polubiłam, tak zaczynałam czuć troszkę irytację co do jego osoby. Z kolei wspomniana wyżej - Gemma, która do mnie nie przemawiała, nagle sprawiła, że zaczynałam powoli ją nawet... lubić. Poza tym znalazłoby się w tej książce parę ciekawych cytatów, zresztą mając swój własny blog, dokonałam recenzji "Ćpuna" (może wrzucę ją tutaj, na portalu, chociaż na razie jestem tzw. nowicjuszem i nie za bardzo ogarniam wszystkiego, co i jak działa). I podobnie tam, jak i tu napisałam o tych mieszanych uczuciach. To, o czym mogłabym jeszcze wspomnieć, bo osobiście mi się podobało, to sposób, w jaki została napisana, czyli każdy rozdział opowiadany przez inną osobę. Co prawda nie do każdego taka forma przemówi, ale w moim przypadku działało to na plus tej książki. "Stałem tak, zaprzątnięty myślami o irysach w jakimś innym miejscu, a mlecze cały czas tam były - dzikie mlecze. Rosły tam nie po to, bym je oglądał, ale dlatego, że tak chciały. Brudna ulica eksplodowała żółtymi płomieniami i nikt z przechodniów nie zwracał na to uwagi." I tymi oto słowami, powyższego cytatu, chyba skończę tę krótką opinię, nie mniej, zachęcam do przeczytania tej książki osoby, które interesują się problematyką związaną z narkotykami, prostytucją, ucieczkami z domu... Ogólnie - wszelkimi problemami społecznymi, o których się wie, ale jeśli nie dotykają nas w sposób bezpośredni, to tak naprawdę zapominamy, że istnieją.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Kontrowersyjna, szokująca i przerażająca. Tak w trzech słowach można opisać tę książkę. Jest to trzecia powieść o tematyce narkotyków po którą sięgnęłam. Bardzo ciekawie napisana. Dobrze, że każdy rozdział jest pisany z perspektywy innej osoby, ponieważ możemy bardziej zrozumieć sytuację bohaterów. U osób uzależnionych od heroiny często występuje zjawisko wypierania tego. Uważają oni, że mogą w każdej chwili przestać i że jeszcze nie są ćpunami. A gdy zdają sobie z tego sprawę w większości przypadków jest już za późno. Lubię książki o takiej tematyce, nie wiem czemu. Może dlatego, że uświadamiają mi o zagrożeniach XX i XXI wieku z którymi nie mam na co dzień do czynienia.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Tyle się teraz mówi o narkotykach, tyle się teraz słyszy o tragicznych wydarzeniach z ich udziałem, a każda taka historia zawsze wzbudza we mnie emocje. Gemma i Smółka to z pozoru zwykli czternastolatkowie. Jednak ich życie jest smutne. Dziewczyna jest w domu trzymana krótko, nie potrafi znaleźć zrozumienia u swoich rodziców. Natomiast ojciec Smółki jest alkoholikiem, ucieka się do przemocy, a mata wcale nie jest lepsza. Nastolatkowie postanawiają uciec z domu. Szybko stają się ćpunami i poznają życie narkomana. Jeżeli wydaje Wam się, że problem narkomanii rozpoczął się niedawno to jesteście w błędzie. Książka napisana została w latach 80 i już wtedy ten problem był, już wtedy ludzie niszczyli sobie życie. Narkomanów było bardzo łatwo spotkać na ulicach. Ludzie sięgają po narkotyki z różnych powodów. Najczęściej robią to osoby, które mają jakieś problemy. Tak samo było w przypadku głównych i pozostałych bohaterów książki. Gemma wydała mi się jedną wielką egoistką, bo w jej domu nie było źle, może warto było szukać jakiegoś kompromisu. Natomiast Smółkę można usprawiedliwić, ponieważ nie miał w domu lekko, był ofiara przemocy. W książce poznamy myśli osób uzależnionych, ich zmagania z nałogiem, codzienną walkę o działkę. "Ćpun" szokuje i świetnie ukazuje świat narkomanów. Świat ludzi nieodpowiedzialnych, nieszanujących się i niszczących swoje życie. Tutaj nie ma owijania w bawełnę. Dla mnie była to kolejna powieść tego typu, ale myślę, że dla młodych osób, które jeszcze nie znają świata, będzie idealna i skutecznie zniechęci ich do narkotyków. Rodzicom nastolatków polecam podrzucić tę książkę pociechom.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Bardzo dobra. Polecam ;)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Lektura obowiązkowa!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

,,Mordercy,psychopaci,anioły-każdy ma swój punkt widzenia.'' Kontrowersja,miłość,uzależnienie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Świetne ujęte wydarzenia.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Zdecydowanie polecam. Książka po prostu świetna! Fajni bohaterzy, autor całkiem dobrze pisze. Ale fabuła najlepsza, zachęcam do przeczytania

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Kolejna książka o nastolatkach i dla nastolatków. Ale to także opowieść dla rodziców, którzy nie potrafią radzić sobie z własnymi dziećmi.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Zaczęło się tak lekko - niemalże sielankowo... Wolność, balangi, łatwe życie, "własne mieszkanie", brak zakazów i moralizatorstwa - istne marzenie każdego nastolatka. Wszystko do czasu. W zasadzie to nie wiadomo, w którym momencie coś zaczyna szwankować, ponieważ bohaterowie nawet sami z sobą nie są szczerzy...

Niby książka już mało aktualna, ale po dłuższym zastanowieniu można dojść do innych  wniosków. Teraz też są narkomani, ale jest ich trudniej poznać, ponieważ są lepiej ubrani, często zajmują ważne stanowiska, albo są dziećmi wpływowych ludzi i skrywają się za różnymi zasłonami...

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

David/Smółka to 14-latek bity przez ojca, ucieka z domu, a wkrótce dołącza do niego jego dziewczyna, Gemma. Wprowadzają się do grupki narkomanów, zamieszkującej pustostany i zaczynają sięgać po skręty. Już po niecałym roku oboje stają się ćpunami, którzy dla kolejnej działki są gotowi na wszystko. Po 3,5 roku Gemma zachodzi w ciążę i zgłasza się do szpitala. Jej znajoma zawiadamia rodziców dziewczyny, Gemma wraca do domu, a David na odwyk i do poprawczaka.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Wstrząsająca, trzymająca w napięciu i wciągająca. Polecam!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Ćpun Autor: Melvin Burgess tłumaczenie: Tomasz Lewandowski tytuł oryginału: Junk wydawnictwo: Albatros data wydania: listopad 2002 (data przybliżona) ISBN: 8390477483 liczba stron: 286 Akcja książki toczy się w latach osiemdziesiątych. Bohaterowie, para czternastolatków, Gemma i jej chłopak Smółka, borykają się z samotnością i niezrozumieniem. W poszukiwaniu szansy na urzeczywistnienie swojej miłości, zniechęceni nudą małomiasteczkowego życia, buntują się, porzucają rodzinne domy i przenoszą się do dużego miasta. W Bristolu trafiają do środowiska narkomanów i ludzi żyjących na marginesie społeczeństwa. Stopniowo z dwójki nastawionych idealistycznie do życia nastolatków stają się ćpunami, którzy nie zdają sobie sprawy ze swego uzależnienia. Aby zdobyć pieniądze na narkotyki, Gemma musi uciekać się do prostytucji, a Smółka do kradzieży. Próby uwolnienia się od nałogu kończą się niepowodzeniem... Ksiazka nie wstrząsneła mna, ale bardzo mnie zasmuciła.14-latkowie uciekający z domu, narkotyki, prostytucja i złodziejstwo. Szczególnie wzruszyła mnie historia Smółki. Chłopak, który uciekł z domu przed przemocą i nałogami, sam wpada w "bagno", z którego nie może się wydostać...Naprawdę, bardzo dobrze napisana książka. Widać, że autor miał do czynienia z tym środowiskiem.Polecam!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)