Kiedy rozum śpi, eksplodują wielkie talenty.
Donbas, dramatyczne wypadki wiosny i lata 2014 roku.
Po wojennej szachownicy zręcznie porusza się drobna kobieca sylwetka, niesie nadzieję na rychłe zwycięstwo światła nad ciemnością.
"Córeczka" Tamary Dudy wciąga, frapuje, wzrusza i bawi do łez.
To najpiękniejszy hołd złożony wielu bezimiennym bohaterom wojny na wschodzie Ukrainy.
"Wtedy po raz pierwszy usłyszeliśmy to słowo. Nie wymawiano go na razie przed telewizyjnymi kamerami, nie występowało w leksykonie polityków, ale ktoś wypisał je palcem na zakurzonym zderzaku mojej gazelki. WOJNA. Pieprzona wojna."
FRAGMENT KSIĄŻKI
Tamara Duda (ur. 1976) - ukraińska dziennikarka i tłumaczka, autorka dwóch powieści wydanych pod pseudonimem Tamara Horicha Zernia. W latach 2014-2016 pracowała jako wolontariuszka w strefie działań wojennych na wschodzie Ukrainy. Debiutancka "Córeczka" zapewniła Dudzie prestiżową nagrodę ukraińskiej redakcji BBC za najlepszą książkę beletrystyczną 2019 roku. Powieść znalazła się także wśród trzydziestu najważniejszych utworów prozatorskich niepodległej Ukrainy według Ukraińskiego Instytutu Książki. W 2022 roku otrzymała od prezydenta Ukrainy Wołodymyra Zełenskiego - najważniejszą ukraińską nagrodę kulturalną im. Tarasa Szewczenki.
Wydawnictwo: KEW
Data wydania: 2023-03-01
Kategoria: Literatura piękna
ISBN:
Czyta: Marta Markowicz
Tytuł oryginału: дочя
Język oryginału: Ukraiński
Tłumaczenie: Marcin Gaczkowski
Przeczytane:2023-09-29, Ocena: 6, Przeczytałam, 2023,
To niezwykła książka. Trzeba mieć w sobie jednocześnie wiele dystansu i ogromnej wrażliwości, żeby tak pisać o tych trudnych wydarzeniach. Mamy tu wszystko - radosny śmiech, śmiech przez łzy, dramat ludzi, okrucieństwo, braterstwo i siostrzeństwo w jednym. A przede wszystkim powieść Tamary Dudy pozwala lepiej zrozumieć co się zadziało w Ukrainie w 2014 roku i jak cały świat przespał te wydarzenia, co bezpośrednio doprowadziło do wojny 2022 roku.
Pokochałam bohaterkę od pierwszych zdań, ale też mamy całą galerię postaci drugoplanowych i każda jest jakaś, ma swoją rolę do spełnienia.
Chyba jeden z najważniejszych fragmentów książki, a jednocześnie oddający jej styl to ten, w którym bohaterka zadaje pytanie: "-Moje kochane chłopaki. Usiądźcie proszę, muszę wam zadać dwa ważne pytania. Pierwsze kto reflektuje na kalmary? Mam całą miskę. I drugie. Będzie wojna. Po której stronie zamierzacie walczyć?" Myślę, że my sami jesteśmy w takim momencie historii naszego kraju, że czas odpowiedzieć sobie też na takie pytania. Jedni skoncentrują się na kalmarach, inni na tym, co ważne.