Namawiają do pokochania siebie, akceptacji, wyzbycia się wstydu.
Mówią otwarcie o przemocy, której doświadczyły, slut-shamingu, dyskryminacji.
Szerzą wiedzę na temat seksualności, zmysłowości i zdrowia.
Uczą, jak stawiać granice.
A kiedy trzeba stanąć w obronie wartości, z odwagą wychodzą na ulicę.
CIAŁACZKI.
KOBIETY, DLA KTÓRYCH SIOSTRZEŃSTWO TO NIE TYLKO PUSTY SLOGAN.
Karolina Sulej opowiada historie niezwykłych kobiet. Artystek, edukatorek, prowokatorek i rewolucjonistek, które dzieli wiele, ale łączy jedno: determinacja w przełamywaniu tabu wokół kobiecej seksualności. Z rozmów, niekiedy trudnych i bolesnych, powstała książka, w której każda kobieta odnajdzie kawałek siebie.
Ciałaczki to wielowymiarowa opowieść o odwadze, stawianiu granic i sile kobiet.
To książka, pomaga odkryć w sobie poczucie sprawczości.
I pokazuje, że dla kobiet nie ma rzeczy niemożliwych.
Krystyna Kofta | Nina Kowalewska-Motlik | Renata Dancewicz | Paulina Młynarska | Katarzyna Szustow | Iwona Demko | Aleksandra Józefowska | Justyna Wydrzyńska | Krystyna Kacpura | Agnieszka Szeżyńska | Agata Loewe-Kurilla | Patrycja Wonatowska | Marta Niedźwiecka | Kamila Raczyńska-Chomyn | Aleksandra Domańska | Betty Q |Joanna Okuniewska | Marta Dyks | Margaret | Ka Katharsis | Izabela Sopalska-Rybak | Sex Work Polska
Karolina Sulej (ur. 1985) - pisarka, dziennikarka, reportażystka. Laureatka Nagrody im. Teresy Torańskiej i finalistka Nagrody im. Ryszarda Kapuścińskiego za książkę Rzeczy osobiste. Opowieść o ubraniach w obozach koncentracyjnych i zagłady. Publikuje na łamach ,,Vogue'a", ,,Wysokich Obcasów", ,,Pisma". Autorka m. in. książki Wszyscy jesteśmy dziwni. Opowieści z Coney Island, za którą była nominowana do Nagrody im. Teresy Torańskiej oraz Historie osobiste. O ludziach i rzeczach w czasie wojny. Czasem też podcasterka - autorka podcastów ,,Ubrani" i ,,Garderobiana" oraz współautorka serialu reporterskiego ,,Supernowa". Ma cztery koty i jest zwolenniczką rewolucyjnego poglądu, że kobieta jest człowiekiem.
Powyższy opis pochodzi od wydawcy.
Wydawnictwo: Znak
Data wydania: 2022-06-01
Kategoria: Biografie, wspomnienia, listy
ISBN:
Liczba stron: 496
Język oryginału: polski
Opowieść o ubraniach i rzeczach osobistych więźniów obozów koncentracyjnych wydaje się z pozoru prowokacyjna wobec narracji o wojnie, bo...
Jedenaście wywiadów, jedenaście bohaterek i bohaterów, którzy przeżyli okupację, getta, obozy - Auschwitz-Birkenau, Ravensbrück, Majdanek, Stutthof, Bergen-Belsen...
Przeczytane:2022-08-04, Ocena: 6, Przeczytałam,
Bardzo się cieszę, że mogłam przeczytać tak mądrą książkę! Na świecie mówi się chyba o wszystkim, tylko nie o ciele w którym mamy czuć się dobrze. Każdy nas ocenia. Gdzie byśmy nie poszli, to patrzą jak wyglądamy, w co jesteśmy ubrane, ile człowiek przytył, ile schudł i tak dalej. Moda każe nam się ubierać w to, co projektują, a blogerzy oczekują, że zaczniemy nosić to, co oni. A co z tym, co ja chcę? Sama zaraz po porodzie byłam oceniana przez rodzinę, że brzuch mi został, że za dużo przytyłam, kiedy to stracę, a to, że skoro ciąża piąta, to już raczej tak mi zostanie i tak dalej. Najlepiej gdybym włożyła worek na głowę i siedziała w domu, bo ,,co ludzie powiedzą?". Czy naprawdę z tymi niedoskonałościami nie mogę czuć się piękna?
Książka podkreśla, by mieć to w duszy. Co mnie interesuje to, jak inni mnie widzą, skoro to moje ciało i to ja powinnam się w nim dobrze czuć. Moje boleści są odczuwalne tylko dla mnie, nie dla sąsiadki, czy koleżanki. To nasze życie, więc zakładajmy to, co my chcemy, a nie do czego namawiają nas inni.
Książka wręcz przekonywała mnie, bym pozostała taka jaka jestem. Bym nie wstydziła się wyjść w opalaczach na plażę, bo nikt nie zna historii mojego ciała. Tylko ja wiem skąd się wzięła każda blizna, strupek czy siniak. Nikt nie ma prawa mnie za nie oceniać, a ja akceptując ich powstanie tak naprawdę okazuję szacunek samej sobie. Autorka opowiada nam tutaj zwierzenia wszelakich kobiet począwszy od artystek na zwykłej kobiecie kończąc. Przygotujcie się tutaj na szczere wyznania, łzy i rozpacz. Są tu kobiety różnej wiary, gdzie nie zawsze mogą się pokazać, gdyż ich ciało należy tylko do ich męża. Opowieści czyta się lekko, ale bywa, że naprawdę bolą. Wielką odwagą dla mnie jest treść, która została tutaj przedstawiona. Taka płynąca prosto z serca. Wzruszyła mnie na tyle, że czytałam ją na raty, gdyż wielkie emocje we mnie wzbudzała. Przekonała mnie, że mam prawo wyglądać tak jak wyglądam i nikt, ale to nikt nie ma prawa mnie z tego powodu obrażać...
Bardzo mocny przekaz...