Cesarz Cierni
Mark Lawrence

,,Cesarz cierni" to trzeci i ostatni tom serii ,,Rozbite Imperium", który zwieńcza epicką podróż Jorga Ancratha, bohatera niejednoznacznego, pełnego sprzeczności, ale i niezapomnianego. Choć początkowo byłem nieco rozczarowana dwoma pierwszymi książkami, to zakończenie serii sprawiło mi znacznie więcej radości, niż się spodziewałam. I choć nie jestem pewna,, czy można nazwać tę trylogię arcydziełem, nie można jej odmówić pewnej głębi i oryginalności.

Jorg, mający już dwadzieścia lat, zrealizował część swoich ambicji, zostając królem siedmiu narodów, ale jego droga do upragnionego tronu cesarskiego wciąż nie jest prosta. Na jego drodze staną zarówno dawne demony, jak i nowy, śmiertelnie niebezpieczny wróg - Martwy Król. Intrygi, walka o władzę, magia i technologia przeszłości splatają się w tej opowieści, tworząc nie tylko dynamiczną akcję, ale i filozoficzne rozważania nad ludzką naturą, żądzą władzy i ceną, jaką trzeba zapłacić za sukces.

Jorg Ancrath pozostaje centralną postacią, wokół której koncentruje się cała historia. To bohater, którego trudno jednoznacznie ocenić. Z jednej strony jest bezwzględnym, brutalnym egocentrykiem, który nie cofnie się przed niczym, by osiągnąć swoje cele. Z drugiej strony, nie brak mu bardziej ludzkich momentów, a jego rozwój emocjonalny i osobiste refleksje nadają mu głębi. Choć jego metody są często szokujące, to - paradoksalnie - jest to postać, którą można w pewnym sensie polubić, a nawet zrozumieć.

Mark Lawrence po raz kolejny udowadnia, że jego proza, choć nie zawsze łatwa w odbiorze, jest pełna głębokich przemyśleń i filozoficznych rozważań. Jego styl jest oryginalny, momentami mroczny, a niektóre fragmenty przypominają bardziej esej niż typową narrację fantasy. Choć jest to styl, który nie każdemu przypadnie do gustu, to dla wielu czytelników będzie to jeden z atutów serii.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Zakończenie bestsellerowej trylogii trochę mnie zaskoczyło i jednocześnie zawiodło. Akcja nie była już tak wartka jak w dwóch pierwszych tomach. Mam wrażenie, że autor zmuszał się aby to skończyć. Kiedy już akcja zaczynała nabierać tempa, nagle się urywała. Po powrocie do niej nie czuło się tego co wcześniej. Takie sytuacje zdarzały się dość często. Dużo mogłabym napisać o zakończeniu. Kompletnie się tego nie spodziewałam. Ostatni rozdział trochę zachwyca, trochę zaskakuje, a zarazem trochę rozczarowuje. Uprzedzę, że jeśli ktoś spodziewa się, że Jorg w końcu będzie szczęsliwym władcą, to się zawiedzie. Tak więc, książka zdecydowanie gorzej napisana niż poprzednie części. Jednak bardziej od przebrnięcia przez tą pozycję, nie zniosłabym niewiedzy o dalszych losach naszego Króla Cierni, a to nam książka zapewnia.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

35. W porównaniu z drugą częścią, "Cesarz Cierni" okazuje się nieco słabszy, choć wciąż pozostaje na dość wysokim poziomie. Jednakże bardzo zawiodłam się czytając zadufaną notę od autora o "ubiciu dojnej krowy". Było to co najmniej niesmaczne. Zakończenie cyklu również mnie zawiodło, jako rzecz zbyt wydumana w porównaniu z resztą utworu. Aczkolwiek, mimo tych paru wad, tekst wciąż zachwyca i niesamowicie wciąga czytelnika. Polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)