Cesarski tron. Żelazo i rdza
Harry Sidebottom

Rok 235. Zostają zamordowani ostatni członkowie dynastii Sewerów. Nowym cesarzem Rzymu zostaje wybrany mężczyzna spoza "właściwego" grona - Maksymin Trak. W ten oto sposób człowiek z nizin społecznych wkracza w nieznany mu świat - intryg, morderstw i walki o władzę. Prawie każdy z jego otoczenia staje się jego wrogiem...

Na początku nie było mi łatwo wniknąć w świat tworzony przez Harry'ego Sidebottoma. Pojawia się tu bardzo wielu bohaterów, a akcja ciągle przenoszona jest pomiędzy kilkoma lokalizacjami. Na szczęście zamieszczono informację o dacie i miejscu na początku każdego rozdziału. Dodatkowo lekki chaos wywołało to, że autor zdecydował się na kilku narratorów. Początkowo sprawiało mi to dość duży problem, ale z czasem okazało się że dzięki temu poznałam wiele punktów widzenia w różnych kwestiach. Trzeba pochwalić pisarza za fakt, że dobrał narratorów na podstawie kontrastu pod względem pochodzenia czy płci. Nawet informacje o bohaterach drugoplanowych wiele tu wnoszą w kwestii budowy obrazu imperium rzymskiego z tamtych czasów. Niestety trzeba zaznaczyć, że chwilami autor skupił się zbyt bardzo na wyjaśnianiu relacji łączących poszczególnych bohaterów, czy charakterystyce postaci. Dużo miejsca poświęcił także na opisy zabytków kultury, obyczajów. Te fragmenty z pewnością nie przyspieszają tu akcji.

Nie można nie wspomnieć, że dużym walorem w tej powieści są opisy scen batalistycznych. Czytając je czułam prawie pot i krew walczących żołnierzy. Dodatkowo autor uczynił bohaterami swej powieści postaci historyczne, a ich kolejne przygody to fakty z tamtych czasów. Potraktowałam to jako ciekawą lekcję o starożytności. Niestety lekturę trochę popsuł fakt, że autor nie ukazał prawie wcale emocji i motywacji swych bohaterów. Dziwne się także wydaje, że pisarz często odnosił się w powieści do finansów imperium rzymskiego, ale nigdzie nie wspomina o początkach jego kryzysu. Szkoda też, że napięcie wzrastało tu tak bardzo powoli. Jako zaletę można uważać pojawienie się tu wielu zwrotów łacińskich choć nie powinno to dziwić. Mamy przecież do czynienia tu z czasami starożytnymi. Ponadto dołączono 5 map, słownik zajmujący 33 strony i rozbudowany skorowidz postaci (20 stron), które okazały się bardzo przydatne. Przyznam się, że w żadnej powieści jeszcze nie spotkałam tak obszernych dodatków. Ciekawe jakie będą kolejne tomy tego cyklu...