Burza piaskowa
RollinsJames

"Czuła, że powróciło coś, co powinno pozostać pogrzebane na zawsze."

Wcześniejsze, nieco przypadkowe, spotkania z książkami Jamesa Rollinsa w ramach serii poświęconej Sigmie ("Ostatnia wyrocznia" tom piąty, "Siódma plaga" tom dwunasty) zaowocowały pragnieniem poznania ich wszystkich. Dlatego z wielką przyjemnością zabrałam się za pierwszą odsłonę tej sensacyjnej przygody czytelniczej, aby nie skakać, lecz już uporządkowanie przeżywać wykreowane historie.

"Burza piaskowa" to zgrabnie napisana powieść, zawierająca wszystkie elementy wyczekiwane przeze mnie w sensacyjnych klimatach. Jest kształtnie nakreślone tło historyczne, mega dawka przygód podana w mocno dynamicznych rytmach, właściwie cały czas coś się dzieje, bogactwo nagłych zwrotów akcji, zaskakujących spektakularnych zdarzeń, a nawet delikatnie zarysowany obyczajowy wątek i intrygujący rys z pogranicza fantastyki. Odpowiada mi dbająca o szczegóły narracja, pobudzająca wyobraźnię, a przy tym wykazująca się lekkością i płynnością. Autor wykazuje wyjątkową umiejętność wciągającego łączenia fikcji i faktów, niecierpliwie odwracamy strony w podtrzymaniu wzbudzonego dreszczyku emocji i wytworzonego napięcia. To także sympatyczna inspiracja do zagłębiania się, już we własnym zakresie, we frapujące zagadnienia z różnorodnych dziedzin nauki. Wysoka ocena wystawiona książce wynika z dostarczenia przez nią interesującej i satysfakcjonującej rozrywki, idealnie wpasowującej się pomysłem i wykonaniem w mój gust czytelniczy.

Obracamy się w sferze zaginionego pod zwałami piasku i lat miasta, tajemniczych unikatowych mocy, znaczących starożytnych rodów, naznaczonych dziejową misją miejsc grobowców, silnych pradawnych legend, duchów głębokiej pustyni, niewyjaśnionych zjawisk i antycznych napisów. Liczne odwołania do współczesnych zdobyczy myśli filozoficznej, przyrodniczej i archeologicznej. We wszystko włącza się ciemna i jasna strona ludzkiej natury, uwypuklona poprzez kontrastowe zestawienie osobowości ciekawie sportretowanych postaci, zarówno w żeńskiej, jak i męskiej wersji. W wyniku zagadkowego wybuchu w British Museum doktor archeologii Safia al-Maaz traci niemal całą kolekcję starożytnych artefaktów z Półwyspu Arabskiego, nad którą sprawuje opiekę. Painter Crowe, komandor, naukowiec, agent elitarnej i tajniej Sigmy Force, zostaje wysłany na omańskie piaski celem zdobycia i ochrony osobliwego wytworu natury. Niebezpieczne szlaki dwójki bohaterów stykają się wiodąc ich ku wyjątkowej próbie fizycznych i psychicznych sił. Garstka ludzi stoi przed koniecznością ratowania świata, dotarcia do źródeł sekretów skrywanych od wieków, pokonania złych mocy i ludzkiej chciwości. Wyzwanie tym trudniejsze, że z każdą godziną rośnie presja czasu.

bookendorfina.pl

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Rollins jak zwykle świetny w swoim gatunku. Mieszanka sensacji, historii i przygody daje efekt, który przykuwa do powieści na kilka ładnych godzin. Główną bohaterką powieści jest Safia al-Maaz, kustoszka w British Museum, zajmująca się artefaktami z Omanu. Pewne wydarzenie z jej przeszłości sprawiło, że Safia wycofała się z poszukiwań archeologicznych, zamknęła się w sobie i przy okazji straciła również narzeczonego. Za sprawą przyjaciółki z dzieciństwa, bardzo bogatej Kary, która jest owładnięta myślą o odkryciu przyczyny śmierci swego ojca, Safia poświęca się pracy w muzeum i zgłębianiu tajemnicy zaginionego miasta Ubar. Pewnego dnia w muzeum, za sprawą ognistego pioruna, następuje wybuch jednego z eksponatów Safii. Tym sposobem kobieta odkrywa wskazówki dotyczące zaginionego miasta a sprawą zaczynają się interesować agencje rządowe, gdyż wykryte po wybuchu promieniowanie ujawnia istnienie antymaterii. Tym sposobem do Omanu wyrusza ekspedycja poszukiwawcza, w skład której wchodzą obie kobiety, magistrant Safii, dwóch braci Dunn - ciekawa para archeologów oraz agent amerykańskiej agencji DARPA wraz z partnerką. Rozpoczyna się walka z czasem, siłami natury oraz wysłanniczką tajnej organizacji pragnącej przejąć odkryte przez Safię skarby. Do akcji wkroczą także tajemnicze, znikające kobiety. Czytelnik będzie miał okazję do niezłej zabawy podczas karkołomnych wyczynów Paintera oraz Omahy, przy okazji obserwując ich walkę o uczucie do pięknej i mądrej kobiety. Jak to u Rollinsa bywa, w książce nie brakuje spektakularnych pościgów, niebywałych walk, zasadzek, zwrotów akcji, sieci podejrzeń, lecz również burzy uczuć. Tym razem także prawdziwej burzy, burzy piaskowej, która będzie kosztowała życie wiele osób. Bohaterowie są dobrze wykreowani, charakterystyczni, zróżnicowani, budzący konkretne uczucia. Akcja gna na łeb, na szyję, nie pozwalając na nudę. Autor przemycił sporo ciekawostek na temat historii starożytnego Omanu, życiu tamtejszych ludów i ich wierzeń, lecz także na temat powstawania antymaterii i ładunkach wybuchowych. "Burza piaskowa" to fajna pozycja dla osób lubiących książki przygodowe z historią w tle, dla pragnących rozrywki, chwili relaksu, oderwania się od rzeczywistości. Ja bawiłam się doskonale.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Życie nie toczy się po linii prostej. Zatacza kręgi. Pustynia zabiera, ale pustynia daje. (s. 504) W British Museum w Galerii Kensington dochodzi do bardzo potężnego, aczkolwiek dziwnego wybuchu. Wszystkie eksponaty zostały zniszczone, a badanie pozostałości po wybuchu wskazuje na... śladowe promieniowanie o sygnaturze odpowiadającej anihilacji antymaterii. Kustoszka wystawy Safia al-Maaz na szczątkach antycznego posągu z 200 r. p.n.e. odnajduje zagadkowy napis. To wskazówka, która może się przyczynić do rozwiązania jednej z największych zagadek archeologii. Przyjaciółka Safii i fundatorka tej galerii, lady Kara Kensington w trybie pilnym organizuje wyprawę archeologiczną do Omanu. Celem ekspedycji jest Ubar, miasto zaginione przed tysiącami lat, kolebka królowej Saby: Najważniejszy był Ubar, miasto o tysiącu kolumn, ufundowane przez dziedziców Noego, miasto, które bogaciło się dzięki kluczowej roli, jaką grało główne miejsce zaopatrzenia w wodę na szlaku karawan. (s. 241) Sprawa się wydaje nieco dziwna, bowiem Ubar już został odkryty! Shisur to miejsce, gdzie odkryto stare ruiny Ubaru. Jeszcze w tysiąc dziewięćset dziewięćdziesiątym drugim Nicolas Clapp i inni. Tam nic nie ma. To wszystko po prostu doprowadziło nas do miejsca już odkrytego i zbadanego. (s. 316) Do wyprawy dołącza awanturniczy archeolog i były narzeczony Safii - Omaha Dunn oraz jego brat. Wkręca się również amerykański agent DARPA, tajnej agendy Ministerstwa Obrony USA - Painter Crow oraz jego partnerka Coral, kobieta o ogromnej wiedzy nie tylko z fizyki. Nieplanowanym uczestnikiem wyprawy jest wroga konkurencja z Cassandrą na czele i plemiona arabskie. Także siły przyrody dołączają - nadciąga potężna burza piaskowa, zaś piaski koło Ubaru są bardzo niebezpieczne ze względu na nisnasy - duchy głębokiej pustyni, piaskowe diabły, które przed laty zabiły ojca Kary. W czasie tej wyprawy nikt nie jest niczego pewny. Porwania, pościgi, walka zbrojna, a przede wszystkim zjawiska przyrody zmieniają przebieg ekspedycji, zmuszają bohaterów do zmiany decyzji i realizacji karkołomnych nieraz zamierzeń. Wszystko w imię odszukania Ubaru, w imię rozwiązania zagadki starożytności. Do tego osobiste porachunki między Painterem i Cassandrą, która jeszcze niedawno pracowała z nim w jednej drużynie, lecz go zdradziła. Bardziej przeszkadza niż pomaga niespełniona miłość Safii i Omahy, którzy 4 lata wcześniej byli zaręczeni. A i Painter zaczyna się interesować Safią jak mężczyzna kobietą. Trójkąt miłosny nie jest teraz nikomu potrzebny. Trzeba skupić się na celu wyprawy. A ten wymyka się współczesnym sprzętom, nowoczesnej technice i myśleniu kategoriami XXI wieku. Tutaj miesza się, a zarazem łączy przeszłość z teraźniejszością, gdyż historia na Półwyspie Arabskim żyje i jest bezpośrednio związana z ziemią, łączy kamienie i opowieści. Jak zauważa Safia: Musimy myśleć w kontekście starożytności. (s. 311) Musimy przestać dać się prowadzić narzędziom, a zacząć myśleć. (s. 360) Akcja mknie jak szalona. Oddech można złapać jedynie przy krótkich, obrazowych opisach, zaś trochę się natrudzić przy mini wykładach z fizyki czy biologii, ale i one są ważne, by zrozumieć tajemnicę Ubaru. Dynamizm podkreślają krótkie akapity i krótkie zdania, a także zmieniające się często miejsca wydarzeń. Wszechwiedzący narrator co chwilę przenosi czytelnika do różnych miejsc - tam, gdzie obecnie jest Safia, Cassandra czy ktoś inny, z kraju do kraju. Nie stanowi to problemu, gdyż każdy przeskok zaczyna się od podania miejsca i dokładnej godziny. Czytelnik na bieżąco jest informowany co i gdzie się dzieje. Na bieżąco uczestniczy w wydarzeniach i śledzi krok po kroku etapy rozwiązywania zagadek starożytnych. Na pewno ułatwiają mu to mapy miejsc zamieszczone na początku książki oraz rysunki symboli w tekście. Czytelnik w trakcie lektury zostaje porwany przez akcję (czyta się naprawdę szybko), czuje dreszcze, podekscytowanie, ale i niebezpieczeństwo, grozę śmierci. Jest świadkiem okrucieństwa (niektóre sceny śmierci bohaterów bardzo drastyczne), rywalizacji i odkrywania tajemnic starożytności. A do tego wszędzie czuje piasek, bo burza piaskowa szaleje i przybiera na sile... To już nie burza. To megaburza piaskowa. Nieliczne sceny mogą się wydać mało prawdopodobne, zaś bohaterowie nie do zdarcia, ale prawda jest taka, że i oni cierpią, doznają urazów, giną. Są realni. Oprócz tych negatywnych postaci, każda pozytywna była przeze mnie lubiana. Zwłaszcza Safię i Karę, gdyż ich przeszłość naznaczona jest bólem i rodzinnymi tragediami. Ciekawe są plemiona arabskie, które narrator przedstawia i wprowadza do akcji. Jeśli macie ochotę wybrać się na wyprawę archeologiczną i przeżyć przygodę na pustyni w towarzystwie pięknej uczonej, awanturniczego archeologa i błyskotliwego agenta tajnej amerykańskiej agencji wojskowej, a przy tym poznać legendarne miasto Ubar - kolebkę królowej Saby, to sięgnijcie po ,,Burzę piaskową".

(Kliknij aby rozwinąć opinię)