Biuro Ludzi Zagubionych
Zuzanna Gajewska

Ale tę książkę się dobrze i szybko czytało. Została tak lekko napisana, że wręcz płynęłam przez tę historię. I choć nie była ona lekka, bo jak można powiedzieć o zagubieniach ludzi, że to jest lekka sytuacja, to jednak naprawdę. Ta książka była taka lekka w swoim przekazie, że to aż miłe. 

Książka została też napisana, można powiedzieć, że w nietypowy sposób. Bo pierwszy raz się spotkałam z tym, żeby to pomieszczenie było bohaterem. To było ciekawe doświadczenie. Ale nie tylko pomieszczenie, czyli Biuro, które prowadzi Klara, było tutaj bohaterem, ale właśnie też Klara, właścicielka kawiarni. 

Kiedy Klara otwierała kawiarnię pod nazwą "Biuro ludzi zagubionych", nawet nie spodziewała się tego, że trafi do niej tak dużo zagubionych osób, bądź osób poszukujących tych zagubionych. Nie spodziewała się tego, że dla tych osób stanie nie ostoją, bohaterem, i że to u niej będą poszukiwać pomocy, nawet bardziej niż u policji. 

Nie spodziewała się też, że sama będzie poszukiwać swoich zagubiony członków rodziny. Członków, którzy zmarli dawno temu, jednak dziewczyna nie może się z tym pogodzić. 

Ta historia była bardzo poruszająca i jednocześnie pokrzepiająca. Bo z pozoru zwykła dwudziesto kilku letnia dziewczyna, przez podanie pysznego ciasta i zaparzenie aromatycznej kawy czy herbaty, potrafiła tak łatwo dotrzeć do wielu ludzi. Przez okazanie im życzliwości i zrozumienia zyskiwała wielką przychylność. 

Nie zawsze jednak tak duża atencja była dla niej dobra. Miała swoje demony, które w zbyt wielkim rozgardiaszu o sobie przypominały, przez co dziewczyna wpadała w panikę i nie zawsze umiała sobie sama z nimi poradzić. Na szczęście miała dobrą przyjaciółkę i jednocześnie koleżankę z pracy, która wielokrotnie pomagała wrócić jej do stabilności. Dobrze jest mieć takiego człowieka, który ci pomoże. I tak właśnie wiele obcych ludzi traktowało Klarę.

Ale historia została też opisana z punktu widzenia innych osób, jak na przykład mamy Klary, czy stałej bywalczyni kawiarni, z tak zwanej "grupy wsparcia". Owa grupa składała się z osób, których bliscy także zaginęli i się nie odnaleźli i to właśnie w kawiarni odnaleźli swoje bezpieczne i spokojne miejsce. 

A do tego cała akcja dzieje się w Gdańsku. Opisane są ulice, którymi sami możemy się przejść. Aż samemu chciałoby się pójść do tej kawiarni, bo klimat zdecydowanie przyciąga. Jak i sama książka.

Polecam, zdecydowanie polecam wam sięgnąć po tę książkę ?.

 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Jak z pierogarni powstała kawiarnia? Jak ze zwykłego lokalu powstało miejsce przyciągające tłumy ludzi? 

Klara prowadzi przytulną kawiarnię z duszą przy urokliwej ulicy Kaletniczej w Gdańsku. Miejsce nosi nazwę Biuro Ludzi Zagubionych. To centrum informacji dla poszukujących drogi, zagubionych, doświadczonych tęsknotą... Zdecydowanie nie jest to lokal jakich wiele, a miejsce owiane magią, które sprawia, że ludzie wracają tam regularnie. Tak jest w przypadku spotkań czwartkowego klubu bliskich osób zagubionych. To miejsce i ludzie, z którymi dzielą swoje troski członkowie klubu stanowi dla nich sens, punkt odniesienia w codziennym życiu. Niezwykle wzruszająca i od początku owiana nutą tajemniczości jest też historia właścicielki kawiarni - Klary. 

Podczas lektury cały czas czułam, jakby to miejsce było mi bardzo bliskie, jakbym znała je od dawna i lubiła je często odwiedzać. W sam klimat dodatkowo wczułam się włączając playlistę utworów, którymi podzieliła się autorka, a które towarzyszyły jej przy pisaniu książki. Co jeszcze mnie przyciągnęło? Zdecydowanie zapachy i ich opisy. Zdarzały się momenty, że nie mogłam odżałować, że nie ma mnie tam na miejscu i nie mogę poczuć aromatu kawy i tych pysznych słodkości!

Obok tej książki nie można przejść obojętnie - kusząca okładka i wnętrze, które zapada w pamięć dające nadzieję i skłaniające do refleksji nad swoim życiem. Idealna lektura na rozpoczęcie Nowego Roku.
--------------------------------------------------
"Któż z nas pamięta moment, kiedy tracimy tę umiejętność cieszenia się z małych rzeczy? Kiedy zamiast uśmiechem zaczynamy reagować przewróceniem oczami lub, co gorsza obojętnością?"

 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

,,Biuro ludzi zaginionych" to książka, która potrafi oczarować swoim klimatem. Nie bez powodu nazwaną jest baśnią dla dorosłych. Posiada magiczny, baśniowy klimat, który wciąga od pierwszych stron i sprawia, że nie jest tak łatwo opuścić Biura i jego sympatycznej wściekli. Dlatego weźcie kubek aromatycznej kawy i czytajcie.

 

Tytułowe biuro było kiedyś pierogarnią, w której pracowała Klara. Gdy stała się właścicielką zamieniła to miejsce w kawiarnię, do której często przychodzili ludzie nie tylko by wypić kawę, ale również by zapytać o kogoś kto zaginął. I tak kawiarnia nazywana była Burem Ludzi Zaginionych.

 

Klara to bardzo ciekawa, młoda kobieta. Jej tata nie żyje, a z mamą, Polą nie utrzymuje dobrych relacji. Miała również brata bliźniaka, który żył 3 dni. I to właśnie jego grób odwiedza.

 

Pewnego dnia do Bura zagląda starsza pani, która wiedziała tylko tyle, że się zgubiła. Jej pojawienie się zapoczątkuje pojawienie się kolejnych osób, które kogoś szukają. Jednak czy wszyscy chcą zostać odnalezieni?

 

Uwielbiam mieszaną narrację. Tutaj pierwszoosoba i trzecioosobową. Prowadzona jest ona z punktu Biura i Klary. Dzięki czemu możemy spojrzeć na całą sytuację z perspektywy głównej bohaterki, ale również samej kawiarni, która jest świadkiem wielu wydarzeń. Autorka opisuje również los innych postaci tj. Jaśminy, Poli czy pani Irenki.

 

Książka posiada elementy realizmu magicznego i opowiada o poszukiwaniu bliskich. Pokazuje, że czasami najtrudniej nam odnaleźć siebie. Napisana jest lekkim i ciekawym stylem co sprawia, że czas spędzony w Biurze nie bardzo miło spędzonym czasem. Polecam!

 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)