Potomkowie pierwszej czarownicy
Zuzanna Gajewska

W zepsutej akademickiej windzie zostają uwięzione cztery różne dziewczyny: Magda, Kornelia, Matylda i Basia. Ta sytuacja staje się początkiem niezwykłej przyjaźni oraz serii niecodziennych wydarzeń. Odkrywają zaskakujące sekrety rodzinne, jeszcze z początków państwa polskiego.


Zuzanna Gajewska to młoda, polska autorka, która na swoim koncie ma jedną książkę. Pisze artykuły publikowane w internetowej gazecie o kulturze oraz prowadzi bloga Szufladopółka, na którym zamieszcza swoje autorskie teksty i recenzje. Potomkowie pierwszej czarownicy to książka przygodowa z elementami fantastyki oraz kryminału.

Język, którym posługuje się autorka, jest prosty, lekki, elastyczny i nie zawiera trudnych wyrazów, dlatego tę pozycję czyta się szybko i łatwo. Opisy podane przez pisarkę wprowadzają nas w inny świat: możemy wyobrazić sobie bohaterów oraz ich otoczenie. Potomkowie pierwszej czarownicy są powieścią płynnie przeplataną słowiańskimi wierzeniami Polaków i czasami XXI wieku.

Magda jest studentką stosunków międzynarodowych i potomkinią Nawoji. W wyniku zrządzenia losu poznaje trzy różne od siebie dziewczyny: wybuchową Matyldę, nieufną Kornelię i empatyczną Basię. Główne bohaterki to cztery odmienne temperamenty. Inne, tak jak cztery pory roku.

Gdy dostałem książkę, zacząłem się zastanawiać, skąd taki tytuł. Przed przeczytaniem myślałem, że będzie tu nudna historycznie opisana historia. Przeczytawszy jedną kartkę, zmieniłem zdanie. Jestem urzeczony tą powieścią. Od początku do końca zaskakuje i ciekawi, przez co nie można się od niej oderwać. Wspaniale wykreowani bohaterowie i dynamiczna akcja to tylko przedsmak tego, co czeka nas podczas lektury.

Doszukałem się minusa, a mianowicie: jest to pierwsza część, czyli nie poznajemy wszystkiego. Książka kończy się tajemniczymi słowami:

– Nie o to chodzi – powiedziała szybko. – Tylko tak się składa, że to jest właśnie twoje zadanie. I staniesz przed nim szybciej, niż myślisz.

Książkę polecam zarówno młodzieży, jak i dorosłym. Powieść ma 164 strony, więc osoby, które pracują, nie będą czytały jej tygodniami, a te, które czytają dobre i rodzime książki, muszą po nią sięgnąć.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Bardzo chętnie sięgam po literaturę rodzimą, a już szczególnie po debiuty literackie. Ostatnimi czasy na rynku wydawniczym występuję zatrzęsienie nowości młodych autorów. Wiele razy przekonałam się, że warto sięgać po takie tytuły i dawać szansę ,,świeżynkom". Nie rzadko zdarza się, że tworzą oni o wiele lepsze powieści, niż ci, którzy zagrzali miejsca od jakiegoś czasu i maja swoich stałych czytelników. Bardzo trudno się wybić i zainteresować na tyle potencjalnych czytelników, aby sięgali po książkę i polecali ją innym. Gdy autorka bloga, Szufladopółka - Zuzanna Gajewska stworzyła akcję ,,Moja książka w Waszych rękach", z wielka chęcią się na nią zapisałam. W świat wysłała 4 swoje książki oznaczając je porami roku. Ja zostałam przypisana do lata. Czy warto było zapisać się do akcji wędrującej książki? Już na samym początku poznajemy 4 dziewczyny, które przez przypadek spotykają się w windzie, która staje między piętrami. Studentki: Matylda, Basia, Kornelia i Magda są tak różne jak pory roku, jednak traf chciał, a może przeznaczenie, że dziewczyny się zaprzyjaźniają i jak się z czasem okazuję wiele ich połączy, a wiedza, którą z czasem zdobędą doprowadzi ich do wykonania zadania, które wiele może zmienić w życiu całej społeczności. Nie mogę zdradzić za wiele, gdyż może to doprowadzić do tego, że zdradzę całą fabułę. Powiem tylko, że powieść jest wielowątkowa i tocząca się na dwóch płaszczyznach. Mamy X wiek, kiedy to córka Mieszka opuszcza jego gród i wychodzi za mąż za swego ukochanego Zamira, wnuka Nawoji, pierwszej czarownicy. Zuzanna Gajewska pisze artykuły publikowane w regionalnej, internetowej gazecie o kulturze, dyskutuje z użytkownikami portalu społecznościowego, prowadzi bloga Szufladopółka. Do redakcji gazety trafiła w wyniku naboru prowadzonego na stanowisko redaktora portalu społecznościowego. Autorka w swojej historii zawarła to, co uwielbiam i czym się interesuję, a mianowicie mitologie Słowian. Jest Weles, Perun, oddanie się przyrodzie i zaakceptowanie świata takim, jaki jest. Zuzanna Gajewska ma wielki potencjał. Jako, że co nieco wiem o wspomnianej mitologii to wiem, że przygotowała się do swojej pracy bardzo sumiennie. Bardzo umiejętnie wplotła historię sprzed tysiąca lat do zastanej rzeczywistości. Wszystko ma swoje miejsce, nic nie jest zbędne. Sporo ciekawych, nienużących opisów. Znalazłam dwa minusy: pierwszy to taki, że książkę muszę puścić dalej w Polskę, a drugi to ten, ze autorka nie zakończyła tej historii w tym tomie. Zakończenie sugeruje kontynuację i mam nadzieję, że tak też się stanie, gdyż z wielką niecierpliwością czekam na to jak dziewczyny poradzą sobie z powierzonym im zadaniem. Książka lekka i przyjemna w odbiorze. Język prosty i przystępny, fabuła nad wyraz wartka, jednak bardziej przyśpiesza przy końcu opowieści, aby zderzyć czytelnika z nierozwiązanym zakończeniem i pozostawieniem go z lekkim niesmakiem. Bo jakże tak można, przy tak interesującym wątku zakończyć tę część? To musiało być zamierzone.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)