Wzrost: 1,65 m; postać: wysmukła, silna; włosy: gęste, miękkie, ciemnoblond; twarz: zdrowa, okrągła; czoło: średnie; oczy: niebieskie, normalne; usta: średnie, wąskie; zęby: brak 3, równe, 2 plomby złote; postawa i chód: prosty, normalny; wymowa: normalnie; głos: niski; wykształcenie: umie tylko czytać i pisać. To charakterystyka więźnia Bolesława Bieruta zapisana w aktach z lat trzydziestych. Aleksander Wat zapamiętał go tak: ,,zawsze był taki impersonnel, miał tę gładkość trochę fryzjerską, oślizgłość, opływowe formy".
Bierut był szary, bezbarwny, zwyczajny. Nic nie wskazywało, że zrobi karierę. Przed wojną żył w cieniu wybitnych przywódców Komunistycznej Partii Polski. Należał do średniego aktywu, a przeżył stalinowską czystkę tylko dlatego, że przebywał w więzieniu.
Piotr Lipiński stworzył portret człowieka, który stał się twarzą stalinizmu w Polsce. Oparł tekst między innymi na rozmowach ze współpracownikami Bieruta, ostatnimi żyjącymi osobami, które go znały. Opisuje drogę Bieruta do prezydentury, jego działalność przed wojną i w jej czasie, mechanizmy przejmowania przez komunistów władzy, konflikt głównego bohatera z Władysławem Gomułką i całe grono osób, które odegrały najważniejsze role w dwudziestowiecznej historii Polski.
Informacje dodatkowe o Bierut. Kiedy partia była bogiem:
Wydawnictwo: Czarne
Data wydania: 2017-11-22
Kategoria: Literatura faktu, reportaż
ISBN:
Liczba stron: 272
Kup książkę Bierut. Kiedy partia była bogiem
Zobacz także
Bierut. Kiedy partia była bogiem - opinie o książce
Biografia zbrodniarza, którą swoją twarzą firmował stalinizm ( w jego najgorszej formie) w Polsce. Wierny uczeń Stalina. Otrzymujemy przeciętny obraz serwilisty, bezgranicznie oddanemu ZSRR: ''mierny, bierny, ale wierny". Agent ''Tomasz'' nie był jednak bierny: intrygował i manipulował.
Ten aparatczyk miał krew na rękach. Ponosi odpowiedzialność za represje społeczne wobec nieakceptujących nowych porządków. Projektant sfałszowanych wyborów w 1946 roku, winny internowania Stefana Wyszyńskiego.
Piotr Lipiński kreśli drogę Bolesława Bieruta do objęcia urzędu prezydenta, zahacza o jego przedwojenną działalność. Zbyt powierzchownie i ogólnikowo odmalowuje kulisy przejęcia władzy przez komunistów.
Czołowy komunista o przedwojennym rodowodzie. Sowieckich czystek uniknął dzięki temu, że siedział w więzieniu. Nie po raz ostatni. Po wojnie znowu trafił...
Socjalista przed wojną, więzień Auschwitz w czasie wojny, czołowy komunista po wojnie. Konformista, bohater dowcipów, wieczny premier. Szara eminencja...
Przeczytane:2021-01-01, Ocena: 4, Przeczytałam, 52 książki 2021,
Całkiem ciekawy reportaż o człowieku, a w okresie powojennym - dyktatorze i zbrodniarzu, który miał na swoim sumieniu wiele istnień ludzkich. W ocenie współczesnych historyków Bierut był jednym z największych, o ile nie największym zbrodniarzem w całej historii Polski. Według szacunków autora w latach 1944–1952, kiedy o prawie łaski decydował Bolesław Bierut wykonano wyroki śmierci na 2680 ofiarach. Byli wśród nich m.in. Witold Pilecki – więzień Oświęcimia, żołnierz AK, czy Zygmunt Szendzielarz „Łupaszka” – dowódca V Wileńskiej Brygady AK. Dopiero po śmierci Bieruta w 1956 roku zwrócono wolność wielu tysiącom bohaterów podziemia niepodległościowego.
Obecnie dla wielu osób Bolesław Bierut to postać anonimowa, więc dobrze, że powstają takie książki, choć nie łudzę się, że trafiają do szerokiego grona odbiorców.
Reportaż Piotra Lipińskiego nie jest jakoś super wciągający, ale warto przeczytać. Polecam.