Biegam, bo muszę
Pepsi Eliot

,,Biegam, bo muszę" to rodzaj powieści, gdzie fikcja przeplata się z prawdą i wieloma współczesnymi tematami zaprzątającymi, trzeba przyznać mało zdyscyplinowaną głowę narratorki. Światopogląd, sposób odżywiania, rola kobiety w codziennym życiu, to tematy migawek, którymi czytelnik jest na okrągło maglowany, do tego językiem jakby z translatora. Książka dotyka poważnych spraw, ale pisana jest z poczuciem humoru i dystansem. Kobieta zostaje zdradzona przez swojego narzeczonego, jednak nie znajdziemy tutaj opisów ostracyzmu i wielkich negatywnych emocji, to wszystko dzieje się jakby w tle, a dla czytelnika podane jest w otoczce humoru. Rozdział nawiązujący do dzieciństwa bohaterki, został ciekawie rozwiązany formalnie, gdyż pisany jest jakby przez nie do końca rozumiejące pewne oczywiste dla dorosłych sprawy, dziecko. Całkiem zaś dojrzała kobieta, któregoś dnia budzi się i uświadamia sobie, że nie jest już młoda, a do tego rzuca ją wieloletni narzeczony. Możemy się tylko domyślać jak bardzo sytuacja utraty mężczyzny i jednocześnie stabilności finansowej, tak na prawdę dotyka bohaterkę, która do tego od dziecka choruje na silną nerwicę lękową.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Początki trudne, myślałam już, że się nie przebiję, ale po pewnym czasie nieoczekiwana nagroda za wytrwałość. Jakaś szajbuska napisała książkę dla mnie dedykowaną, może będę uratowana. Świetna książka

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Ciekawy opis, czy książka jest równie niezwykła ?

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

O tak, coś dla mnie. Biegałam przez kilka lat i mam zamiar biegać dalej. Tyle że teraz wyłącznie dla siebie ;).

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Przeczytałam obydwa wydania i smuci mnie to, że w nowym wydaniu jest o 87 sron mniej oraz nie ma rysunków/ilustracji Pepsi, które same w sobie są bezcenną wartością!

Pepsi człowiek orkiestra, renesansu, wielu talentów!

W lakoniczny i swój własny, jedyny, niepowtarzalny i nie do podrobienia sposób tuninguje/ upgrajduje i porywa rzesze ludzi w tym mnie bez reszty.

Jedyne moje zażalenie wynika z mylnego założenia, że w lekturze tej książki znajdę porady w wersji analogowej/ papierowej, które znam z filmów i bloga Pepsi Eliot - 4 szklanki, PP, ... .

Moim wielkim zaskoczeniem było i jest nadal, że Pepsi podzieliła się ze swoimi czytelnikami, tyloma szczegółami ze swojego życia prywatnego. Cieszę się, że książka kończy się happy endem i jej bohaterowie żyją długo i szczęśliwie.

Uściski i wyrazy miłości!!! <3<3<3 dla wszystkich, a w szczególności Pepsi przez wszystkich najukochańszego freaka!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)