Biały trop
Elmelie Schepp

Drugi tom serii o Janie Berzelius wciągnął mnie już od pierwszych stron, z niecierpliwością wyczekuje następnych!

Pani prokurator kolejny raz spotyka się z przeszłością podczas prowadzenia śledztwa. Gdy zostaje przydzielona jest sprawa dwóch Tajek, które przemycały narkotyki w swoim ciele do Szwecji już wie, że nie będzie to zwykła sprawa.
Śledztwo się toczy, z wypiekami na twarzy śledziłam poczynania policji. Jednak coś się nie zgadza... zwykle zaangażowana i bardzo zorganizowana Jana znika bez słowa. Czy ta sprawa ma coś wspólnego z pochodzeniem Jany i jej zagadkowym dzieciństwem?

Zderzenie z przeszłością, chęć krwawej zemsty, zorganizowana grupa przestępcza, a na dokładkę życiowe przeboje śledczych zapewniły mi weekendową rozrywkę. Lubię powracać do bohaterów, którzy są tak wyraziści jak w książkach Emelie Schepp. Z przyjemnością oddałam się lekturze i cóż... kolejny raz się powtórzę. Szwedzi potrafią w kryminały! 🔥

Za egzemplarz dziękuję @wydawnictwosoniadraga

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Zwykły przeciętny kryminał o przemycie narkotyków i zagmatwanej przeszłości pani prokurator. Która za wszelką cenę nie chce żeby ktoś dowiedział się prawdy o jej przeszłości w stylu przeszłośc cię dogoni.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

,,Biały trop" Emelie Schepp to trzymająca w napięciu powieść, w której wątki kryminalne przeplatają się z prywatnymi perypetiami szwedzkich policjantów i głównej bohaterki, atrakcyjnej i skrywającej osobiste tajemnice pani prokurator. Te kwestie są równie ciekawe jak prowadzone śledztwo, które dotyczy śmierci młodej Tajki i zaginięcia jej przyjaciółki. Gdy okazuje się, że podające się za pełnoletnie osoby nastolatki powiązane są z handlem narkotykami, atmosfera się zagęszcza, a na jaw wychodzą kolejne intrygi, które - zamiast prowadzić do rozwiązania zagadki - jeszcze bardziej wszystko komplikują. Szybkiej i ekscytującej lekturze na pewno sprzyjają częste zwroty akcji oraz wyraziste postacie, których losy śledzi się z dużymi emocjami. Interesujące są również retrospekcje, które odsłaniają sporo prawd o skomplikowanym dzieciństwie prokurator Jany Berzelius i przeszłości jej rodziców. Wszystkie te elementy początkowo przypominają rozsypane puzzle, jednak stopniowo układają się w logiczną całość, która zaskakuje i budzi w czytelniku apetyt na kolejne powieści z udziałem inteligentnej, upartej i intrygującej Jany. ,,Biały trop" to nie tylko kryminał. To również powieść obyczajowa pokazująca rodzinne życie, miłosne problemy i codzienność policjantów, którzy pokazani są jako zwykli ludzie, mający zalety i wady, mocne strony i słabości. Te ostatnie bywają niebezpieczne i mają znaczący wpływ na przebieg akcji. Więcej zdradzić nie mogę, by nie popsuć lektury potencjalnym odbiorcom. Z przekonaniem jednak polecam powieść Emelie Schepp. Mimo iż stanowi ona, obok ,,Naznaczonych na zawsze", drugi tom cyklu, można ją bez przeszkód czytać jako oddzielną część. BEATA IGIELSKA

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

CZERŃ I BIEL Emelie Schepp swój literacki debiut, ,,Naznaczeni", wydała własnym sumptem. Oczywiście wielu nieznanych autorów tak robi, z bardzo różnym zresztą skutkiem, ale niewielu zdobywa przy okazji popularność i sławę, która przenosi się na rynki innych krajów. A taki sukces stał się właśnie udziałem Schepp, która idąc za ciosem przedstawia właśnie drugi tom losów Jany Berzelius. Czasem każdy z nas potrzebuje pieniędzy. Pilnie, dużo i najlepiej w sposób łatwy. Pim, na kilka tygodni przed Wigilią za namową swojej przyjaciółki, Noi, decyduje się na nielegalny krok. Dilerzy narkotyków chętnie wykorzystują ludzi do przenoszenia w żołądkach tabletek, obie dziewczyny mają to właśnie zrobić. Wszystko idzie dobrze, narkotyki zostają połknięte, podróż samolotem się udaje, ale kiedy dziewczyny wsiadają do pociągu dochodzi do tragedii... Tymczasem w życiu Jany Berzelius znów zaczyna się źle dziać. Po rozwiązaniu sprawy morderstwa, która doprowadziła śledczych w zupełnie nieoczekiwane rejony, pewnego wieczoru dostrzega nagle jego, Danilę! Mężczyznę z jej przeszłości, bardzo bliskiego przyjaciela z młodych lat, z którym łączą ją wspólne tragiczne losy, a który nie tak dawno temu usiłował ją zabić. Rusza więc za Danilą, ale niestety ich starcie nie kończy się dla niej najlepiej. Jednakże to dopiero początek. Kiedy wkrótce w pociągu zostają znalezione zwłoki dziewczyny, Jana musi zacząć własne śledztwo i poszukiwania. Sprawa bowiem aż za bardzo wiąże się z jej przeszłością, którą funkcjonariuszka pragnie pozostawić jak najbardziej ukrytą... Zacznijmy od tego, że ,,Biały trop" nie tyle trzyma poziom ,,Naznaczonych: ile po prostu jest od nich lepszy. Emelie Schepp przestała być utalentowaną acz niewprawną pisarką i zaczyna bardziej pokazywać swoje możliwości. Wprawdzie nadal czuć, iż jest młodą autorką, ale drugi tom przygód Jany Berzelius czyta się szybko, przyjemnie i z napięciem. Silne, kobiece bohaterki, zagrożenie, zbrodnia, tajemnice, twardzi mężczyźni ze swoimi słabościami i akcja, która pojawia się już na pierwszych stronach i nie zwalnia tempa do finału. Wszystko to daje pozycję w sam raz dla miłośników thrillerów i kryminałów. Na plus jest także jeszcze jedna rzecz - mnogość bohaterów, z perspektywy których jest nam dane poznawać akcję. Schepp w dobrym stylu ogarnia grono postaci i ich wzajemne interakcje. Nie można także zapomnieć o nastroju. Lubię śnieżne scenerie, a to rozdarcie pomiędzy śnieżna bielą okresu przedświątecznego, a czernią zbrodni daje ciekawy kontrast. Jeśli lubicie podobne klimaty, sięgnijcie po serię Schepp. Autorka łączy w swoich powieściach skandynawską stylistykę z iście amerykańskim prowadzeniem akcji. Więc, jak to mówi przysłowie, i wilk jest syty i owca cała. Recenzja opublikowana na moim blogu http://ksiazkarnia.blog.pl/2016/10/01/bialy-trop-emelie-schepp/

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Znajomość z tą serią rozpoczęłam od tomu piątego #brat ? nie wiedziałam, że to kolejna część serii. Tak przepadłam w lekturze, że po prostu musiałam zacząć od początku. Tym samym wpadł tom pierwszy #naznaczeninazawsze a teraz...

#białytrop

@emelieschepp

@wydawnictwosoniadraga

 

Lawinę zdarzeń uruchamia odnalezienie w pociągu zwłok młodej dziewczyny i ucieczka jej koleżanki z miejsca zdarzeń. Śledztwo zaczyna prowadzić Jana i dość szybko okazuje się, że wszystko ma dość ścisły związek z jej przeszłością...

 

W przypadku tej Autorki ja jestem po prostu zła, a może momentami nawet wściekła. Wciąż kołacze mi się po głowie myśl, dlaczego Ona nie pisze jednej książki miesięcznie. Za moment będą za mną kolejne dwa tomy i co dalej? Jak żyć?

 

Ja mam w tych książkach wszystko to co kocham w kryminałach. Intrygującą główną bohaterkę, którą wspierają nie mniej ciekawe postacie drugoplanowe. Jest przeszłość kładąca się mrocznym cieniem na obecne wydarzenia. Mamy śledztwo w którym z przyjemnością można poczuć dreszczyk emocji. Na dodatek całość tak magnetycznie przyciągająca, tak wabiąca każdą kolejną stroną, rozdziałem. Ja wiem, że jak sięgam po książkę #emelieschepp to świat przestaje istnieć.

Dla mnie to kwintesencja kryminału, gwarancja przyjemnie spędzonego czasu, ale również przejażdżka na emocjonalnym rollercoastrze. Tu nie ma brutalnych opisów, tu nie ma szokowania makabrą, a jednak są momenty gdy serce wali jak szalone a w uszach aż tętni. Czasami akcja nabiera takiego tempa, że warto mieć się czego przytrzymać by nie wypaść przez okno na zakręcie.

 

Ja wiem, że przedświąteczne szaleństwo, ale czas na relaks też musi być. Ta seria go Wam zapewni, poza tym #wartojakpieron !!!

Pamiętaj nie musisz, ale warto ?

 

Moja ocena to 10/10

(Kliknij aby rozwinąć opinię)