Biały słoń
Jacek Piekiełko

Pan Jacek Piekiełko zabiera czytelnika w podróż pełną tajemnicy i mroku ukrytego pośród zarówno dzikich Karpat, jak i miejskiego zgiełku. Biały słoń nieustannie wędruje po grzbietach górskich, cichy i potężny, tajemniczy, a jednocześnie doskonale nam znany.

Pop Iwan

Zasiadając do „Białego słonia” musicie wiedzieć, że jest to książka niełatwa, nieustannie przeplatająca wydarzenia i przeciwieństwa. Początek jest nieustannym tańcem w chaosie, gdzie złapanie odpowiedniego rytmu i połączenie rzucanych przez autora sytuacji, są kluczem do poznania prawdy. Autor niesamowicie żongluje gatunkami, miesza i podpuszcza czytelnika. Wydarzenia, które miały miejsce na górze Pop Iwan są punktem wyjścia dla całości. Jednak aby odkryć prawdę sprzed dziesiątek lat, trzeba podjąć trudną i niejednoznaczną wyprawę pomiędzy wierzenia ludowe, stare huculskie podania i miejsca tak zapomniane, że dzisiaj nikt nie nazywa ich nawet legendarnymi. Realizm i cywilizacja przemieszane zostały z dzikimi lasami Karpat. Pan Jacek stworzył opowieść intrygującą, pełną historii i ciekawych miejsc, pełną wyczerpujących i dokładnych opisów. Niestety ta dokładność wiele razy skutkuje spowolnieniem akcji i zwyczajnym znużeniem. W „Białym słoniu” ważną rolę odgrywa także wątek kryminalny z tajemniczą i niebanalną zbrodnią oraz intrygami, które sięgają swymi mackami dużo głębiej, niż na pierwszy rzut oka może podejrzewać czytelnik. Genialnym pomysłem autora było poświęcenie całej części jedynie dziennikowi z Pop Iwan. Na jego kartkach został zawarty mrok i ból, który całej książce nadał dodatkowego klimatu i naprowadził czytelnika na odpowiedni kierunek. Tragizm, którym przesiąknęły strony jest wręcz namacalny. Autor wprawnie naszkicował także bohaterów, których w tej historii nie brakuje. Czytelnik otrzymuje wiec całą plejadę gwazd od introwertycznego detektywa z niełatwą przeszłością, przez bogatych dziennikarzy, a na zbirach kończąc. Dla mnie ważną rolę w całości odegrało także osadzenie współczesnych wydarzeń na Śląsku. Zawsze mam słabość do książek, które dzieją się lub wspominają o moich rejonach. Dlatego dodatkowy plus za ulokowanie wydarzeń w Bielsku-Białej i wspomnienie PTTK na Babiej Górze ?

Podsumowanie

„Biały słoń” to książka, którą dość ciężko mi jednoznacznie ocenić. Z jednej strony przepełniona została mrokiem i tajemnicą. Mnogość niedopowiedzeń, dziwnych wydarzeń i historii buduje niesamowity klimat całości. Czytając ma się wrażenie, że co chwilę budzimy się w onirycznej wizji horrorowo-kryminalnej. I jest to wszystko na wysokim poziomie, jednak „Biały słoń” nadal w wielu aspektach jest dla mnie przegadany i chaotyczny. Czytanie było niczym jazda na rollercoasterze. Dynamiczna akcja co rusz rzucała mi pod nos tajemnice, a w tej mnogości zabrakło mi jednak czegoś. Książkę oceniam jako dobrą i na pewno sięgnę jeszcze po jakieś dzieło tego autora.