Biała królowa
Philippa Gregory

Trochę mi się dłużyła ta książka ale po zakończeniu stwierdzam, że jest lepsza niż się spodziewałam. Brawurowo opisane losy nieprzeciętnej kobiety, walczącej o miłość a potem o bezpieczeństwo swojej rodziny w czasie ciągłych wojen, wśród spisków i zmieniających się jak w kalejdoskopie wrogów i sojuszników. Elżbieta pogrąża się się coraz bardziej w chorobliwej ambicji, aż przychodzi moment opamiętania, rozważenia co w życiu jest naprawdę ważne, a to co ważne zależy od roli jaką się pełni. Elżbieta ma wiele ról; jest królową, matką, żoną, dyplomatką, ukochaną córką i mścicielką a w każdej z tych ról inny cel jej przyświeca. W końcu będzie musiała wybrać... Wątek nadprzyrodzony dodaje dodatkowego kolorytu i tak niezwykle barwnej opowieści. A chociaż historia jest częściowo znana i raczej smutna, autorka pozwoliła sobie złagodzić niektóre ciosy spadające na królową Elżbietę.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Moja ulubiona powieść Phillipy Gregory.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka przełomu czasu Wojny Dwu Róż - upada Dom Lancasterów, stery obejmują Yorkowie. Pierwszy z nich, król Edward podczas wizytacji swoich ziem poznaje i zakochuje się w młodej wdowie Elżbiecie Grey, córce Jakobiny Luksemburskiej. W ciągu kilku dni poślubia ją potajemnie, nie zważając na obowiązujące zasady. Wynosi do godności i zaszczytów całą rodzinę żony, wywołując zazdrość i nienawiść pozostałych wielkich rodów Anglii. Przyczynia się też do odwrócenia od niego jego opiekuna hrabiego Warwick i wywołuje całą lawinę zdarzeń i walk... Świetny styl, pieczołowicie odtwarzane wydarzenia, ubarwiane opisem obyczajów XV-wiecznej Anglii a w tle wątek czarów, dzięki którym matka Elżbiety zwróciła uwagę przyszłego władcy na swoją córkę...

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Elżbieta Woodville, wdowa z dwójką małych chłopców, której rodzina dotychczas była poplecznikami dworu Lancesterów, wiosną 1464r ,,zauroczyła" króla Edwarda York. Odbywa się sekretny ślub, a po kilku miesiącach wątpliwości, także jej koronacja na królową Anglii. To zdarzenie stało się dla jej rodziny wielką szansą, ale także ściągnęło na nich niebezpieczeństwo. Gregory przedstawia taki portret głównej bohaterki: Jako bardzo pewnej siebie i swoich możliwości, z nurtu rzeki wyciągała symbole swojego przeznaczenia. To czarowanie przez kobiety z jej rodziny to notabene ciekawy element. Zdawała sobie sprawę, że nieprzechylny był jej hrabia Warwick (tzw. Twórca Królów) oraz bracia męża: Jerzy i Ryszard. Zostali wrogami, o których nigdy nie zapomniała. Wzajemna antypatia, chęć zemsty, zawiść, zazdrość o wpływy i zaszczyty stały się zarzewiem bezwzględnych walk wewnętrznych. Elżbieta była zdania, że musiała walczyć o swoje, aby nie dać się zaskoczyć, spodziewała się najgorszego. Rozniecała na nowo płomień tych bratobójczych wojen, nie potrafiła się zdobyć na zaufanie. To tego jej chorobliwa ambicja, by jej synowie, a nawet córka zasiedli na tronie Anglii. Kolejna przeze mnie przeczytana powieść Philippy Gregory uwidacznia, że królowanie w Anglii to było ciągłe spiskowanie i nieustanna walka. Bratobójcze bitwy o władzę, które pochłonęły wiele, bo pragnienie korony kosztowało nierzadko własną krew. Pewna śmierć też splamiła sumienie Elżbiety, przynosząc jej zastanowienie co ich wszystkich czeka, skoro ktoś był zdolny do pewnych czynów... Autorka dobrze prowadzi czytelnika przez historię, chociaż niektóre opisy, szczególnie działań wojennych czy też ukrywanie się Elżbiety z rodziną w sanktuarium są nużące. Ale ukazują one, że Wojna Dwóch Róż nie oznaczała heroizmu i honoru. Pisarka skrupulatnie podała informację (w posłowiu), że jej teoria na temat zniknięcia książąt z Tower jest prawdopodobna, ale nie ma na nią dowodów. Dało to ,,Białej Królowej" wymiar lekkiej powieści historycznej.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Zachwyciło mnie niespodziewane przekazywanie informacji w tej książce. W jednym momencie czytamy sobie spokojnie o jakiś mało znaczących wydarzeniach, a w następnym nagle bez żadnej zapowiedzi dowiadujemy się na przykład o śmierci któregoś z bohaterów. Kolejna cudowna książka Philippy Gregory przenosi nas w czasy wojny dwóch róż. Główną bohaterką jest Elżbieta Woodville, córka Jakobiny Luksemburskiej. Opowieść napisana z niezwykłą pasją, widać, że autorka wie o czym pisze i całkiem nieźle zna historię. Mimo, że wiele fragmentów tej książki jest fikcją, domysłami autorki lub niepotwierdzonymi plotkami to i tak jest ona świetna i może nam pomoc lepiej zrozumieć historie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Kolejna fascynująca historią opisująca tym razem losy Elżbiety Woodville, spadkobierczyni bogini Meluzyny, żona Edwarda Yorka; króla Anglii. Philippa Gregory, w niezwykłym stylu, który od samego początku mnie zafascynował opisuje losy kobiety, matki, żony, a następnie królowej, gotowej poświęcić się dla swojej rodziny. Jest ambitną i kochającą kobietą, która w swoim życiu poznała smak miłości, nienawiści i gorycz straty.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)