Autostopem przez Galaktykę
Douglas Adams

„Autostopem przez galaktykę” to klasyka literatury, ale ja nie miałam okazji jej, do tej pory, czytać. Wydawnictwo Zysk i s-ka skusiło mnie pięknym wydaniem tej publikacji. I stało się – dołączyła do mojej kolekcji, została przeczytana, a ja mogę z dumą powiedzieć, że wiem na czym polega fenomen Douglasa Adamsa i tej książki.

O czym ona właściwie jest?. Ziemia zostaje przeznaczona do rozbiórki. Ponieważ jej mieszkańcy nie zgłosili zastrzeżeń do decyzji urzędników na Alfa Centauri, roboty ruszają – można powiedzieć, że załatwiła nas międzygalaktyczna biurokracja. Zdezorientowany Artur Dent dzięki pomocy najlepszego przyjaciela Forda Perfecta, który okazuje się kosmitą, łapie okazję i wyrusza w niesamowitą wyprawę po kosmosie. W tym momencie rozpoczyna się totalne szaleństwo. Wraz z bohaterami odwiedzamy różne miejsca i poznajemy mniej lub bardziej dziwne stworzenia. Wyobraźnia Douglasa Adamsa nie ma żadnych granic. Mam wrażenie, że mógłby on wymyślać kolejne postacie, perypetie, gagi do końca świata i jeden dzień dłużej.

Jest to komedia science fiction i nie ma tutaj żadnego drugiego dna: komedia bo jest śmieszna; science fiction bo dzieje się w kosmosie. Tutaj taka krótka dygresja, unikałabym w tym przypadku słowa parodia, które ma prześmiewczy charakter. Przyznaję, że można dopatrzeć się tu przedrzeźniania pewnych konwencji, jednak jest to dla mnie kwestia drugoplanowa. Najważniejsza jest zabawa i śmiech. Sceptykom, którzy pomyślą sobie teraz: „każdy ma inne poczucie humoru”, mogę z czystym sumieniem napisać, iż w „Autostopem przez galaktykę” znajduje się tyle zabawnych i absurdalnych stacji, że trudno mi uwierzyć, że znajdzie się osoba, która będzie to czytać z kamienną twarzą. Napęd nieskończonego nieprawdopodobieństwa, tomik vogońskiej poezji pt. „Oda do zielonej grudki kitu, którą znalazłem letniego poranka pod pachą” to tylko drobne przykłady pomysłów Douglasa Adamsa.

Wydanie, które posiadam – wyd. Zysk i s-ka, 2021 – jest ozdobione ilustracjami Chrisa Riddella. Rysownik przedstawiając oblicza kolejnych bohaterów wspaniale oddał klimat książki i poczucie humoru autora. Fajnym detalem są podpisy do obrazków. Dzięki temu nie ma wątpliwości, na kogo patrzymy.

„Autostopem przez galaktykę” polecam każdemu, kto lubi dobrą zabawę. Jest to doskonała komedia i doskonała powieść science fiction. Uwielbiam kiedy pisarze nie wstydzą się rozwinąć skrzydła swojej wyobraźni. Douglasa Adamsa niewątpliwie poniosło, ale dzięki temu otrzymaliśmy kawał świetnej literatury.

Książka opowiada historię Arthura Denta, zwykłego mieszkańca Anglii, który pewnego ranka dowiaduje się, że jego dom zostanie zniszczony. Między czasie okazuje się, że jego przyjaciel, Ford Prefect, jest kosmitą badającym ziemię. Ford ratuje Arthura z planety Ziemia, gdyż zgodnie z planami budowy hiperprzestrzennej obwodnicy galaktycznej Ziemia ma zostać całkowicie zniszczona. Tak oto Ford i Arthur wyruszają w podróż po Galaktyce.  

Taki fabularny punkt wyjścia daje autorowi niesamowite pole do ubrania historii w śmieszne i absurdalne sytuacje. Inteligentny humor, który wylewa się z każdej strony książki dostarcza czytelnikowi radości. Douglas poprzez swoją książkę wyśmiewa postrzegania świata jako niezwykłego i wspaniałego, uwypukla jego absurd.

W tej książce autor dokonał rzeczy bardzo trudnej, jaką jest połączenie czystej rozrywki z intelektualnym rozkminianiem sensu życia. Te dwa najważniejsze aspekty książki sprawiają, że jej lektura jest warta spróbowania. 

Fabuła powieści przedstawia szalone, okraszone potężną dawką humoru perypetie Ziemianina Artura Denta, galaktycznego autostopowicza i specjalisty od badań terenowych pracującym nad redakcją ,,Autostopu przez Galaktykę" Forda Prefecta, prezydenta Galaktyki i zarazem złodzieja Zaphoda Beeblebroxa, jego partnerki Trillian i pogrążonego w depresji robota Marvina. Cała historia jest poszatkowana, autor często skacze od postaci do postaci, tworząc zbiór z pozoru nie związanych ze sobą fragmentów skupiających się na poczynaniach wykreowanych przez siebie bohaterów, by doprowadzić do ich spotkania w części finałowej tomu.

,,Autostopem przez Galaktykę" to powieść o mocnym zabarwieniu satyrycznym, przedstawiona w książce historia jest niezwykle dynamiczna i lekka w odbiorze. Przeczytałam błyskawicznie i z dużą przyjemnością, choć nie do końca podobało mi się zakończenie, które urwało całą opowieść jakby w połowie - co prawda jest to w pełni uzasadnione formą powieści, która jest zapisem odcinków powieści radiowej, ale czytając finał, poczułam się tak jakbym została wysadzona ze statku kosmicznego w połowie bardzo ciekawej podróży (niewątpliwie zachęca to do sięgnięcia po kolejny tom serii, ale równocześnie jest dla mnie źródłem lekkiej frustracji ).

"Jak wiele dróg musi przejść człowiek? 

Czterdzieści dwie!" 

Połączenie komedii i science fiction, które przeczytałem chyba w zbyt podeszłym wieku. Humor? Owszem występuje, ale jest jakiś przewidywalny i sztampowy.

Zabłądziłam w oparach absurdu... Historia jest dużo bardziej odrealniona, niż zwykłe opowieści o UFO.

Cóż, nawet nie znając autora, od razu widać, że jest to książka angielska. Hurom Pythona, Pratchetta i aż chce się śmiać. Tyle że zamiast gromkiego śmiechu, wychodzi ze mnie chichot.

Zdecydowanie książka wychodzi jako wstęp do czegoś szerszego, dłuższego i większego, niż zniszczenie Ziemi.