Ariadna
Jennifer Saint

RECENZJA 

🍇„Ariadna” 🍇

AUTOR: Jennifer Saint

WYDAWNICTWO: Muza 

Wydawnictwo MUZA SA 

Uwielbiam mity, opowieści o bogach, herosach, a ta książka będzie idealną gratką dla miłośników mitologii greckiej. 

"Wie­dzia­łam jed­nak, że do po­dob­nych okro­pieństw do­cho­dzi­ło każ­de­go dnia. Tym­cza­sem bo­go­wie uczto­wa­li dalej, delektując się każdą smugą dymu, który uno­sił się znad oł­ta­rzy, pod­sy­ca­nych przez udrę­kę, po­dob­ną tej, którą prze­ży­wa­ła ona; tak wiele roz­pacz­li­wych próśb, wzno­szo­nych do nie­bios o ulgę w cier­pie­niu.

Złote kom­na­ty Olim­pu po­win­ny hu­czeć od od­gło­sów ludz­kie­go nie­szczę­ścia."

Ariadna to opowiedziany na nowo mit o Tezeuszu. 

Autorka tchnęła nowe życie i nadała tej historii innego wyrazu. Przeniosła nas w świat greckich mitów, opowiadając na nowo historię Ariadny. 

Historii, która zabierze cię, do świata gdzie rządzą bogowie, herosi a ludzie są tylko ich pionkami w ich rozgrywkach. Bo dla nich liczy się władza, własna próżność, zemsta, gierki, ich własny kult i ich wyznawcy. 

Ariadna to wciągająca i urzekająca opowieść, która pokazuje kobiety żyjące w cieniu mężczyzn. To one ponoszą konsekwencje błędów popełnionych przez mężczyzn i to właśnie na nich zostaje ściągnięty gniew bogów Olimpu. 

Kobiety płaciły swoim bólem, który lśnił niczym najostrzejsze ostrze noża, które cięło i uderzało w sam środek serca. 

Książka składa się z czterech część, napisana jest z perspektywy głównych postaci Ariadny i jej siostry Fedry.

Historia składa się z kilku wątków. 

Poznajemy dwie całkiem różne od siebie kobiety, które są jak ogień i woda. To na ich historii skupiła się autorka i ich losach zapisanych na niciach, które tkały mojry. 

Styl autorki płynny, obrazowy i bardzo lekki co sprawia, że książkę czyta się wyjątkowo przyjemnie. 

Zakończenie pełne emocji i zwrotów akcji? 

Obie kobiety zapłaciły bardzo dużą cenę za swoje błędy, źle ulokowane uczucia i rozgrywki, które zostały wciągnięte.

Ariadna jest księżniczką Krety, córka Minosa i Pazyfae. Początkowo była szczęśliwa, ale do ich życia wdarł się wstyd, plotki, kpiny i złośliwości. 

Jej matka pada ofiarą zemsty Posejdona, zhańbiona w sposób spektakularnie groteskowy wydała na świat potwora, który budził grozę, żywił się ludzkim mięsem, krwią i strachem swoich ofiar. 

Straciła matkę w chwili, gdy klątwa Posejdona ją dopadła, ale cały czas rozpaczliwie próbowała odzyskać matkę. 

Ojciec chce Ariadnę wydać za Kinyrasa króla Cypru. 

Ariadna przysięga sobie, że ​​nigdy nie stanie się pionkiem bogów ani śmiertelników.

Wszystko zaczyna się gdy nadeszły trzecie żniwa i Ateny miały złożyć w ofierze swoje dzieci, wśród nich przybywa Tezeusz ateński książę. Tezeusz bardzo szybko zdobywa serce Ariadny. Zakochana w księciu otulona jego miłością, uknuła morderstwo brata i spisek przeciw ojcu.

Wokół otaczającego ją chaosu i zamętu jej los został przypieczętowany. Wiedziała, że będzie, musiała, opuści Kretę na zawsze. Tylko liczył się w tym momencie dla niej Tezeusz. 

Tylko nie wiedziała, że zapłata będzie okraszona łzami i strasznym bólem. 

Zaś Fedra została oddana do Aten jako gałązka oliwna i ma zostać żoną tamtejszego króla. 

- Czy Ariadna będzie miała odwagę, by pokierować własnym przeznaczeniem?

-Czy Tezeusz zostawi Ariadnę na pastwę losu? 

-Co stanie się z Ariadną?

-Kim okaże się Tezeusz? 

-Kto będzie przyszłym mężem Fedry? 

-Jak Fedra ułoży sobie życie w Atenach? 

-Czy Ariadna zazna, jeszcze odrobię szczęścia? 

-Jak zakończy się historia Ariadny i Fedry?

Dziękuję bardzo wydawnictwu za egzemplarz do recenzji ❤️❤️🩷🩷.

Jako mała dziewczynka, czy nawet już nastolatka, uwielbiałam mitologię. Zawsze z zapartym tchem śledziłam losy znanych wszystkim herosów a sama historia starożytności była moim ulubionym działem na zajęciach. Możliwość przeczytania „Ariadny”, poznania historii widzianej jej oczami wydawało mi się fascynujące więc z przyjemnością sięgnęłam po tę pozycję.

Historia kreteńskiej księżniczki Ariadny, córki króla Minosa, a siostry największego potwora siejącego postrach wśród Greków, napisana jest z perspektywy głównej bohaterki. Miejscami przepleciona została z narracją, napisaną z punktu widzenia jej siostry Fedry. Mit o Tezeuszu, pokonaniu przez niego Minotaura i tajemniczej nici, która pomogła mężczyźnie opuścić mroczny labirynt jest nam wszystkim znany już od lat szkolnych. Ta książka pozwala nam poznać historię życia samej głównej bohaterki. Tego co skłoniło ją do pomocy ateńskiemu księciu oraz co działo się z nią po opuszczeniu domu na Krecie.

Ta pozycja wciąga już od pierwszej strony. Jest pełna przemyśleń, obserwacji dotyczących życia księżniczki jak bliskich osób z jej otoczenia. W całość wplecione zostały inne mity, dzięki którym całość intryguje czytelnika. Przenosimy się w czasie i poznajemy życie w czasach, gdy władzę nad ludzkością sprawowali Bogowie Olimpu i ich kaprysy. Jednak emocjonujące przeżycia to nie wszystko. To przede wszystkim opowieść o kobietach pragnących zaznać miłości i czułości, uczuć których brakowało w świecie niepokonanych bohaterów i ich wielkiej chwały. Skazane na rozczarowanie, ból i cierpienie, często za grzechy, których same nie popełniły. Czasy gdy kobiety z góry skazane były na porażkę a ich walka często przesądzona została z góry przez Bogów.

Postacie zostały świetnie wykreowane choć przecież je już znamy to tutaj mamy możliwość poznać ich zupełnie nowe oblicza. Poczuć ich emocje, najskrytsze myśli i największe pragnienia. Zobaczyć ich największe obawy i poczuć strach przed niesprawiedliwością czy karą.

„Ariadna” to podróż u wybrzeży Grecji, w odmętach jej pełnego mitów morza. Skłania czytelnika do refleksji, pokazując całkowicie odmienne oblicza znanych nam postaci, których losy sama śledziłam jako dziecko. Książka jest przepięknie wydana i nie mogłam wprost nacieszyć nią oka. Zawartość porywa więc gorąco zachęcam Was do sięgnięcia po tę piękną powieść.

To moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki i niestety nie słyszałam wcześniej o książkach pisarki. Powieść ta jest z gatunku fantasy, a motywem przewodnim jest mitologia grecka, z którą tak naprawdę miałam ostatnio do czynienia w szkole średniej i przyznaję, że średnio pamiętałam postaci przytoczone w tej książce, dlatego trochę się obawiałam co dostanę na kartach tej powieści. Stylistyka i język jakim posługuje się autorka jest lekki i przyjemny, co sprawia, że książkę czyta się całkiem szybko i z dużym zainteresowaniem. Fabuła została w bardzo intrygujący sposób nakreślona i dobrze poprowadzona, a bohaterowie naprawdę ciekawie wykreowani. Historia została przedstawiona z perspektywy Ariadny i jej siostry Fedry, co pozwoliło mi lepiej poznać obie kobiety, dowiedzieć się co czują, myślą, z czym się mierzą, a tym samym mogłam lepiej zrozumieć ich postępowanie oraz decyzję. Muszę przyznać, że jak dla mnie było tutaj zdecydowanie za dużo opisów, niemniej jednak dzięki tym opisom przedstawianym oczami Ariadny, a później Fedry doskonale poznaliśmy historię każdego z bohaterów drugoplanowych, między innymi Dedala czy Minotaura. Autorka w bardzo interesujący sposób pokazuje siostrzana więź, relacje rodzinne oraz podkreśla podział ról kobiet i mężczyzn w tamtym okresie, które swoją drogą wywołały we mnie wiele emocji. "Ariadna" to ciekawie napisana książka idealna dla fanów mitologii greckiej! Nie zostanie co prawda w mojej pamięci na dłużej, ale miło spędziłam z nią czas.

Ariadna i Fedra, kreteńskie księżniczki i córki króla Minosa, dorastają w pałacu, słysząc krzyki mieszkającego w labiryncie Minotaura. Budzący grozę potwór jest największym wstydem, ale też symbolem siły bezlitosnego władcy. Brat Ariadny żywi się ludzkim mięsem i krwią.
By zaspokoić apetyt bestii, Minos podbił Ateny i zażądał od miasta corocznej daniny z siedmiu młodzieńców i siedmiu dziewic.
Pewnego razu, na statku z krwawym okupem przybywa Tezeusz – ateński książę, który ma wraz z innymi zostać złożony w ofierze. Czarujący młodzieniec szybko zdobywa serce Ariadny. Zakochana księżniczka za wszelką cenę pragnie pomóc Tezeuszowi pokonać potwora. Wie jednak, że oznacza to zdradę własnej rodziny i może zwrócić na nią uwagę zmiennych i nieprzewidywalnych bogów.
Ariadna słyszała aż nazbyt wiele opowieści o kobietach ukaranych przez wszechwładnych za czyny mężczyzn – jest jednak zbyt zakochana i zdeterminowana, by myśleć o konsekwencjach.
(Opis pochodzi od wydawcy)

Myślę, że większość - jak nie wszyscy - znają mitologię grecką. Podoba mi się, że coraz częściej autorzy sięgają po zapomniane strefy literatury. Tym razem możemy poznać historię Tezeusza i Ariadny.

Osobiście nie mogłam doczekać się lektury tej powieści. Kiedy otworzyłam przesyłkę i moim oczom ukazała się okładka - przepadłam. Byłam zachwycona. Piękna, urzekająca i tajemnicza.

Do czytania podeszłam z euforią i zafascynowaniem... i tu okazała się klapa. Już od samego początku nie złapałam wspólnego rytmu z opowieścią. Z strony na stronę nudziłam i męczyłam się coraz bardziej. Nie zauroczyła mnie w żadnym momencie. Nie zaciekawiła nawet chwilowo. Męczyłam się tak bardzo, że po przeczytaniu 3/4 lektury odpuściłam i skapitulowałam. Sam pomysł na fabułę jest niezwykły i nietypowy. Bardzo ciekawie zaprezentowani bohaterowie. Język i pióro autorki bardzo dobre. W moim przypadku zdecydowanie coś nie 'pykło'.
Jestem ciekawa Waszych opinii.

Zlosnica_czyta

Znacie mit o Tezeuszu?

"Ariadna" ukazuje tę historię z zupełnie innej perspektywy, która jest dużo dłuższa i bardziej zawiła niż mogłoby się wydawać.

Ariadna to kreteńska księżniczka, mieszkająca w pałacu, gdzie wydawać by się mogło, prowadzi idealne życie. Czy na pewno?

Ojciec dla którego najważniejsza jest potęga, matka, która zamknęła się na wszystkich. Do tego młodsza siostra, którą trzeba się zajmować i brat potwór. To ogromny ciężar dla dziewczyny, która przed wszystkimi problemami ucieka w taniec.

Jednak wszystko zmienia pojawienie się Tezeusza na wyspie, który chce zabić Minotaura.

Pomoc księciu Aten niesie ze sobą konsekwencje, których nawet Ariadna się nie spodziewała. Pozostawiona na Naksos w najgorszym momencie spotyka swoje wybawienie.

"Ariadna" to także opowieść o losach Fedry, młodszej siostry tytułowej postaci. Książka podzielona jest na cztery części. Gdzie dowiadujemy się o dalszych losach obu sióstr.

Czytając tę pozycję ma się wrażenie jakby płynęło się przez mit.

Kochani lubicie mitologiczne wątki w książkach?

⚜️⚜️⚜️

,,Kiedyś pokochałam go za jego wrażliwość. Sądziłam, że jest inny, zarówno od pozostałych bogów, jak i śmiertelników. Teraz jednak najbardziej niepokoiła mnie jego rozpacz. Wiedziałam bowiem jedno: bóg, który cierpi, jest niebezpieczny”.

„Ariadna” autorstwa Jennifer Saint to nic innego jak świetny retelling znanego wszystkim mitu o Tezeuszu.

⚜️Osobiście uwielbiam mitologiczne wtrącenia, opowiastki i tego typu historie dlatego do tej lektury zabrałam się z wielkim entuzjazmem.

⚜️Całe szczęście nie zawiodłam się 💙. Ta książka spełniła wszystkie moje oczekiwania.

⚜️Była nietypowa, pouczająca i intrygującą.

⚜️Jest to idealna pozycja dla fanów historii Starożytnej Grecji jednak nie tylko😉.

⚜️Autorka tak skonstruowała fabułę, by w pierwszej części przypomnieć nieco czytelnikom mit o Tezeuszu.

⚜️Dalej jednak rozszerza historię tak, iż nie sposób się od niej oderwać. Bawi, się tym mitem. Opowiada, go z perspektywy kobiety pokazując nam to, czego na pierwszy rzut oka nie można dostrzec.

⚜️Uwielbiam to, ile emocji, prawd i przesłań niosą ze sobą podobne opowieści.

⚜️Jednak podoba mi się równie to, jak autorka przedstawia kobiety w tym rządzonym przez okrutnych i silnych mężczyzn świecie.

⚜️Uważam, że była to naprawdę świetna interpretacja tego konkretnego mitu. 

⚜️Pochłonęłam tę książkę w jeden dzień i uznaję ten czas za naprawdę mile spędzony.

Mogę więc z czystym sercem polecić wam tę lekturę💙🖤.

✔️Współpraca reklamowa z @wydawnictwomuza💙.

Pamiętacie kiedy pierwszy raz poznawaliście tajemnice Olimpu, bogów, po prostu mitologii?
To z pewnością było w szkole 😉

Nie ukrywam, że od zawsze ciekawił mnie ten wyjątkowy świat, ale czy nie macie wrażenia, że każda historia, każdy mit mogły zostać opowiedziane w bardziej przystępny sposób? W końcu ta wiedza cały czas nam się przydaje, to właśnie dzięki mitologii mamy związki frazeologiczne, których używamy codziennie, chociażby „nić Ariadny” oznaczający oferowanie pomocy przy wykonaniu jakiegoś trudnego zadania.

To właśni oczami Ariadny spojrzałam ostatnio na tamte czasy, które bezapelacyjnie nie były łatwe, momentami wręcz brutalne. I tak jak teraz widać wśród ludzi zawiść, zawziętość, chęć władzy tak było i wtedy, a momentami można było odczuć jakby te „pragnienia boskie” potęgowały i sprawiały, że nic innego się nie liczyło.

Choć znałam już historię córki króla Krety to z wielkim zainteresowaniem kartkowałam kolejne strony. Tutaj każdy bohater był jakby bardziej realny, nie taki niedostępny, tak jak kiedyś w szkole, kiedy pierwszy raz poznawałam te mityczne imiona Minosa, Minotaura, Tezeusza, Dionizosa czy wielu innych.

To pięknie napisana opowieść, choć niestety smutna, obrazująca to, jak wtedy kobietom było cieżko, jak były wykorzystywane, jak nie liczono się z ich zdaniem. Poznajemy myśli Ariadny i to w jaki sposób próbowała wyjść z każdej trudnej, czasami beznadziejnej sytuacji, bo pamiętajmy, że siła jest kobietą ❤ Ariadna kilkukrotnie była w momencie tragicznym, ale… szła do przodu, choć początkowo bez przekonania to z biegiem czasu jej chęć działania była coraz silniejsza.

Jeśli chciecie zatopić się w tym świecie, ale w sposób nie taki pompatyczny to koniecznie sięgnijcie po retelling mitu o Ariadnie.

,,Ariadna" to bardzo ciekawy ale i smutny retelling greckich mitów. To książka, która zwłaszcza w tym okresie mojego życia była dla mnie dosyć trudna.

Zaczyna się pięknie, razem z główną bohaterką wierzymy, że odmieni się los. Jednak dosyć szybko odkrywamy, że było to tylko złudzenie.

Starożytność to czas kiedy za czyny mężczyzn cierpiały kobiety, z resztą tak jest cały czas. Pewne rzeczy pozostaną niezmienne.

W tej historii spotkamy wiele postaci z mitologii jak minotaura, Dedala, Ariadnę, Fedrę, Tezeusza, Dionizosa i innych. 

To książka w której główne bohaterki chcą być szczęśliwe ale jest to niemożliwe na dłuższą metę. W końcu nie pozostaje nic innego jak ból i cierpienie.

Myślę, że ten tytuł jest naprawdę dobry i zdecydowanie warty lektury. Jednak może nie być czymś, czego się spodziewa. Ja sama miałam inne wyobrażenie o tej pozycji, a czytając zrozumiałam, że jest czymś zupełnie innym. Nie gorszym, po prostu innym. Dla mnie na pewno nie była to lekka historia.

"Odkryty na nowo mit o Tezeuszu opisany z perspektywy Ariadny"

"ARIADNA" -to powieść Jenifer Saint, opowiadająca historię mitycznej postaci Ariadny, córki króla Minosa i siostry Minotaura. Autorka nadaje nowe życie kobietom greckiej mitologii. Udało się jej stworzyć ciekawą interpretację mitu o Ariadnie, pokazując jej postać z nowej strony.

Książka skupia się na relacji między Ariadną a Tezeuszem, młodym atyckim bohaterem, który przybywa na Kretę, aby zmierzyć się z potworem Minotaurem. Ariadna, będąc zakochana w Tezeuszu, pomaga mu w ucieczce z labiryntu i opuszczeniu Krety, ale zostaje przez niego porzucona na Naksos.

Jednym z największych atutów książki jest styl pisarski Jenifer Saint, który jest elegancki i płynny, co sprawia, że czytanie "Ariadny" to prawdziwa przyjemność. Autorka również wprowadza wiele symboli i motywów, które pomagają czytelnikowi lepiej zrozumieć psychologiczne tło postaci i ich motywacje.

Autorka pozwoliła spojrzeć na mit o Ariadnie z jej punktu widzenia, co daje nam lepszy wgląd w jej emocje i motywacje. Możemy zobaczyć, jak Ariadna stara się żyć według swoich własnych zasad, pomimo ograniczeń narzuconych na nią przez społeczeństwo i rodzinę.

Książka przedstawia historię z punktu widzenia kilku postaci, ale szczególną uwagę poświęca perspektywie Ariadny. Narrator pozwala czytelnikowi poznać jej wewnętrzne rozterki i problemy, które spotykają ją na jej drodze.

Moim zdaniem, to właśnie perspektywa Ariadny czyni tę książkę tak interesującą. Autorka stara się pokazać nam historię, która nie tylko jest fascynującym mitem, ale również mówi nam coś o ludzkiej naturze i emocjach.

Podsumowując, "Ariadna" to interesująca, dobrze napisana powieść, która stanowi ciekawą interpretację mitu o Ariadnie. Polecam ją szczególnie miłośnikom mitologii i literatury kobiecej.

Odkąd pamiętam, interesowały mnie opowieści o powstaniu świata, prezentujące fascynujące bóstwa czy istoty nadprzyrodzone, dlatego mitologia grecka była lekturą, w którą zanurzałam się z wypiekami na twarzy. Mit o Tezeuszu i Ariadnie jest jednym z najbardziej znanych, nie ma chyba osoby, która nie słyszała o mrożącym krew w żyłach Minotaurze, grasującym po kreteńskim labiryncie, zbudowanym przez Dedala na rozkaz króla Minosa. Nie każdy jednak zdaje sobie sprawę, że istnieje wiele wersji zakończenia tej opowieści.

Jennifer Saint skupiła się na jednej z nich, ukazując całą sytuację w perspektywy Ariadny, jak i jej siostry, Fedry, sam Tezeusz natomiast został przedstawiony jako obłudnik i tchórz. Nie będzie przesadą, jeśli tę odurzającą historię nazwę czysto feministyczną wersją, gdyż pisarka nie owija w bawełnę, bez skrupułów prezentuje okrucieństwo mężczyzn, zarówno tych śmiertelnych, jak i boskich, oraz los biednych kobiet, skazanych na ich łaskę czy gniew. Jaka była rola kobiety w starożytnej Grecji? Dlaczego to właśnie je bezdusznie karano za przewinienia mężczyzn? Rozgniewany bóg to niebezpieczne stworzenie i właśnie o tym jest ta hipnotyzująca opowieść...

Jennifer Saint hipnotyzuje słowem, wszelkie opisy silnie działają na zmysły, rozbudzają wyobraźnię do granic. Widzimy oczami bohaterek, słyszymy ich uszami, w pewnym stopniu nawet odczuwamy ich lęki, bunt, determinację. Autorka zabiera nas w nadzwyczaj angażującą podróż do starożytnych czasów, kiedy  to kobiety były całkowicie skazane na mężczyzn, ich decyzje, humory czy grzechy, zwłaszcza te najcięższe, skierowane przeciwko boskiej woli. I choć nie brakło im odwagi i próbowały o siebie zawalczyć, ich los niestety został dawno przypieczętowany...

"Ariadna" to wyjątkowa w każdym calu, przeszywająca na wskroś oraz paraliżująca skrajnymi emocjami lektura! Wspaniały, odurzający klimat, plejada charakternych postaci, solidna dawka greckich wierzeń i obrzędów, konsekwencje bezlitosnych decyzji próżnych bóstw, a wszystko to nakreślone niebywale błyskotliwym piórem! Dla tak wybitnej uczty literackiej, warto zarwać noc!