Argentyna. Kobieta na końcu świata
Martyna Wojciechowska

Cienka książka ze wspaniałymi zdjęciami, którą czyta się bardzo szybko. Styl pisania Wojciechowskiej jest prosty, momentami humorystyczny, dziennikarka obiektywnie ocenia świat i kulturę innego kraju. Dodatkowo, uzyskałam historię Argentyny w pigułce. Młoda bohaterka z lektury Wojciechowskiej ma oryginalną pasję, którą warto poznać. Gaucha świetnie jeździ konno, zajmuje się bydłem. Podziwiam dziewczynę i jej niecodzienne zainteresowania.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Od samego początku namiętnie oglądam program Kobieta na krańcu świata. Okazuje się, że przeczytanie książeczki po pewnym czasie od emisji danego odcinka jest świetną powtórką. Przypomina się to, co zdążyło ulecieć. A styl autorki - reporterski i zwięzły - jest mocno wciągający. Nie ma tu miejsca na wspomnienia czy własne filozofie (Jak u Pawlikowskiej). Nie ma tu miejsca na suche fakty (jak u Kraśki). Trzeba tylko pamiętać, że ta część miniserii przedstawia życie na argentyńskiej estacji. Przestawia losy kobiety, która zamarzyła sobie życie, które do tej pory w jej kraju prowadzili mężczyźni. Podróżniczka nie tylko obserwuje, ale także - wraz z okolicznymi mieszkańcami - bierze udział w kastracji byków czy spożywaniu (nie)delikatesów tamtejszej kuchni, znieczulając się przy tym winem. Dogłębnie przestawia motywy głównej bohaterki reportażu i pokazuje jej obecne życie, ale także opisuje, jak to wszystko się zaczęło. Dodatkowo publikacja zawiera wiele ciekawych informacji oraz wymienia miejsca, które w Argentynie koniecznie trzeba zobaczyć. Dziennikarka mogła pójść na łatwiznę, jako że jest to swoista powtórka z rozrywki. Jednak czytanie tej książki nie jest stratą czasu i mimo wszystko czuję się pozytywnie zaskoczona.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)