Antykwariusz
Julian Sanchez

Z początku książka nie podobała mi się. Wiele w niej błędów, literówek czy powtórzeń. Niechęć pogłębiał antypatyczny syn tytułowego antykwariusza - Enrique. Rozhisteryzowany chłopak podejmujący niezrozumiałe działania. Najbardziej niepojęta była warstwa emocjonalna jego postaci... Jednakże im dalej w las książka nabiera tempa i wciąga czytelnika za sprawą skomplikowania fabuły. Wielowątkowość, kolejne postacie i tajemnice a także urokliwe opisy Barcelony sprawiły, że drugą połowę książki przeczytałam jednym tchem. Osobę mordercy można zidentyfikować gdy tylko postać ta zostaje przedstawiona czytelnikom. Jednakże nie przeszkadzało mi to bo o wiele bardziej interesowała mnie tajemnica manuskryptu. Zakończenie jest tak dobre, że nawet zaczęłam lubić wspomnianego wcześniej Enrique. Natomiast o wspaniałości opisów miejsc może stanowić fakt, że za sprawą książki zamierzam odwiedzić w tym roku miejscowość San Sebastian :)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

„Antykwariusz” Juliana Sancheza to kolejna niezwykle ciekawa i intrygująca powieść posadowiona w niepowtarzalnym klimacie Barcelony. Jak dowiadujemy się z informacji zawartej na okładce autor książki przez 14 lat przechowywał swoje dzieło w szufladzie nim zdecydował się na jego wydanie. Być może skłonił go sam temat powieści poruszający delikatny temat mistycznego „Kamienia Boga” – ważnego symbolu nie tylko dla chrześcijaństwa, ale również dla judaizmu. To na nim ponoć zostały wyryte hebrajskie litery ujawniające prawdziwe imię Stwórcy.
 
Znany i ceniony w kręgach antykwariuszy Artur Aiguader, prawdziwy koneser i znawca sztuki, antyków i starodruków ginie w tajemniczy sposób w swoim antykwariacie starając się poznać historię nowego cennego nabytku, którego stał się szczęśliwym posiadaczem. Wszystko wskazuje na to, że było to zabójstwo. Na wieść o śmierci Artura jego przybrany syn – pisarz Enrique Alonso przyjeżdża do Barcelony aby poznać tajemnicę śmierci ojczyma, pozałatwiać stosowne formalności, ale przede wszystkim spełnić wolę, jaką Artur przekazał mu w swoim ostatnim liście. Otóż ma rozwiązać zagadkę średniowiecznego manuskryptu, nad którą antykwariusz pracował tuż przed śmiercią.

Niebawem do Enrique dołącza jego była żona Bety, osoba bliska zmarłemu, która w trosce o męża postanawia mu pomóc w załatwianiu spraw. Oboje na własną rękę starają się dotrzeć do prawdy. Jednak rozwikłanie zagadki zabójstwa antykwariusza wcale nie jest łatwe, wymaga dużo wiedzy, sprytu, ostrożności oraz ogromnej determinacji. Średniowieczny manuskrypt – cenny „biały kruk”, którego rozszyfrowanie wymaga specjalistycznej wiedzy z zakresu filologii, a który może mieć związek z zabójstwem, staje się przyczyną kolejnych tragedii.

Jak sobie poradzą z tą niebezpieczną tajemnicą zdeterminowani bohaterowie? Co znajduje się w starym diariuszu i na czym tak bardzo zależało mordercy, który zdolny był zabić dla osiągnięcia celu możemy przeczytać na stronach powieści. To naprawdę rewelacyjna książka dla wszystkich miłośników „Cienia Wiatru” Carlosa Ruiza Zafona – światek antykwariatów Barcelony w połączeniu z klimatem starych ksiąg oraz „Katedry w Barcelonie” Ildefonso Falconesa – uroki średniowiecznej Barcelony i piękna katedra, która odgrywa znaczącą rolę w historii miasta z czasów inkwizycji. Ale myślę, że pozostali czytelnicy również znajdą w „Antykwariuszu” coś, co ich zainteresuje.
Choć sama nie jestem miłośniczką historii kryminalnych, przyznaję, że wątek sensacyjny dodaje powieści zagadkowości i uroku. Co prawda na krótko przed wyjaśnieniem całej historii czytelnik może już odgadnąć rozwiązanie, nie czyni to jednak książki mniej ciekawą czy nudną. Powieść trzyma w napięciu do ostatnich stron i aż żal, że trzeba się z nią rozstać.

Szczerze polecam.

 

Dalsze dzieje Enrigue Alonso możecie poznać sięgając po powieść Juliana Sancheza „Konserwator”

(Kliknij aby rozwinąć opinię)