W mocy ducha
Richelle Mead

Przez ten tom przebrnęłam dość szybko. Nawet dobrze się
bawiłam. Chociaż Rose irytuje mnie równie mocno jak w poprzednich tomach. Wszystko musi kręcić się wokół niej. Bez zastanowienia naraża swoich przyjaciół. Ale nawet gdy osiąga swój cel, nie osiąga spokoju, bo nic nie jest takie jakby chciała. Jej krnąbrność i arogancją doprowadza do dramatycznego zwrotu akcji.
Jedyną osobą, która dojrzewa jest chyba Lissa. No i coraz bardziej lubię Adriana. Zakończenie skłania do sięgnięcia po kolejny tom.

Rose zaliczyła testy na strażnika najlepiej ze wszystkich, ale tego można byłoby się spodziewać. Powinna teraz starć się o jak najlepszy przydział, by zadbać o swoją przyszłość. Powinna… Ale wciąż podejmuje ryzykowne decyzje i naraża nie tylko siebie, ale także swoich przyjaciół. Najpierw uwalnia Wiktora z najbardziej strzeżonego wampirzego więzienia. Później pozwala mu uciec. I wciąż nie potrafi zabić Dymitra – strzygi.  Pyskuje królowej, publicznie jej grozi, łamie wiele zasad. Nic dziwnego, że wciąż ma problemy.

Rose jest rozdarta emocjonalnie. Na swój sposób kocha Adriana i nie chce go zranić. Choć patrząc na jej kłamstwa wobec niego oraz ciągłe próby zbliżenia się do Dymitra, ciężko w to uwierzyć. Jej temperament i zły wpływ magii ducha, który zbiera od Lissy, często dają o sobie znać. A to nie ułatwia jej życia na dworze. Powinna być dorosła, a jednak zachowuje się jak nastolatka, którą zresztą wciąż jest.

Pomijając drażniącą główną bohaterkę, to ta część serii spodobała mi się najbardziej ze wszystkich przeczytanych do tej pory. Polityka, intrygi, przekręty wśród arystokracji, tajemnice i częsta niesprawiedliwość to coś, co dodało charakteru nieco mdłej opowieści o nastoletniej miłości wampirów. Częsta polityka i kreacja morojskich arystokratów, którzy traktują dampiry jak rasę gorszą, autorka pokazała, że świat wampirów niewiele różni się od ludzkiego.