Czego potrzeba do szczęścia kobiecie oprócz czarnych spodni, czarnego swetra i mężczyzny?
Spokoju, ale żeby nie było nudno,
rad, ale żeby się nikt nie wtrącał,
wina, ale żeby nie było kaca,
czułości, ale żeby bez przesady,
pracy, ale żeby codziennie?
podróży, ale żeby nie samolotem,
dobrych sąsiadów, ale żeby bez chomika,
dziecka, ale żeby bez kłopotów,
no i konsekwencji, ale żeby bez konsekwencji...
Jednym słowem, jak nie wiadomo, o co chodzi, to na pewno chodzi o miłość.
Judyta też jest tego zdania. Całkiem jak ja.
Katarzyna Grochola
Informacje dodatkowe o A nie mówiłam!:
Wydawnictwo: W.A.B.
Data wydania: 2006 (data przybliżona)
Kategoria: Obyczajowe
ISBN:
Liczba stron: 368
Język oryginału: polski
POLECANA RECENZJA
A NIE MÓWIŁAM!
Rzeczywistość z lotu książki ,,A nie mówiłam”, że Grochola w końcu przestanie być modna? Wszystkie iluminacyjne powieści, tzw. odkrycia literackie, które namiętnie czytają setki Polaków są książkami apriorycznie recenzowanymi. Ich masowa,, konsumpcja” sprawia, że zasięgnięte wcześniej opinie pozbawiają nas literackiego smaku oraz szansy na obiektywną ocenę dzieła. Tak też stało się w przypadku czwartej części cyklu "Żaby i anioły” autorstwa Katarzyny Grocholi. Okrzyknięta sławą pierwsza część, a także znakomita adaptacja filmowa zadecydowały o druzgocącej klęsce kontynuacji ca...
więcej
Kup książkę A nie mówiłam!
Sprawdzam ceny dla ciebie ...
Cytaty z książki
REKLAMA
Zobacz także
A nie mówiłam! - opinie o książce
Jeśli wszystkie kobiety zachowują się tak po 40, to błagam o skonanie przed tą magiczną odmóżdżającą liczbą... Okropna bohaterka. Infantylna, niedojrzała, obwiniająca wszystkich o swoje własne błędy. Jej tok rozumowania był tak głupi, że miałam wrażenie czytania pamiętniczka 13-latki. Mimo to książkę czyta się szybko. Kiedy nie zwracałam uwagi na zachowanie Judytki, oczyma wyobraźni widziałam kawałek Ameryki i Wielki Kanion, łza zakręciła mi się podczas pożegnania Borysa.
W kilku słowach - historia głupia, z żenującą bohaterką, ale znalazłam momenty, które jakoś wpłynęły na moje emocje.
Opinia: http://lubimyczytac.pl/ksiazka/22677/a-nie-mowilam/opinia/33237569#opinia33237569
ps szkoda, że dopiero cz. czwarta spodobała mi się niemal na równi z pierwszą
Naprawde slabe opowiadania,nie zaslugujace na az taka powage i popularnosc,jaka zyskaly.potrafie przytoczyc tytulu ksiazek,z ktorych autorka bezczelnie podbiera tematy,opisy,anegdoty.A to juz plagiat.Szkoda czasu...
Pierwsza część cyklu ,,Żaby i anioły" była bajką, którą czytało się lekko i na chwilę przenosiło się do innego świata. Od kolejnych części wymagałoby się tego samego. Tymczasem ,,A nie mówiłam!" to zwyczajne odzwierciedlenie naszego świata, ze szczególnym uwzględnieniem jego wad i sytuacji politycznej. Czy rzeczywiście o to chodziło? Czy miało to być odbicie naszego, niedoskonałego świata, czy raczej sposób na chwilowe oderwanie się od niego? Według mnie powinno chodzić o to drugie, ale nie wyszło. Ciekawi mnie, czy będzie kolejna część przygód Judyty. Śmiem twierdzić, że nie, gdyż po raz pierwszy po ostatnim rozdziale widniało słowo ,,koniec". Pytanie to jednak pozostawiam bez odpowiedzi. Przecież wszysto się może zdarzyć.
Po przeczytaniu książki "Kryształowy Anioł" polubiłam styl i humor Pani Kasi,dlatego ochoczo kupiłam "A nie mówiłam" i również oczekiwałam na dużą dawke śmiechu,zaskakujące przygody i troche zaskoczenia-niestety;/ No moze faktycznie kilka razy sie zaśmiałam,ale nic poza tym. Ponad 400 stron opowiadania powinno zmieścic sie spokojnie w 100 stronach bo reszta jak dla mnie mocno naciagnieta i napisana lekko na siłe. Czytało sie lekko i przyjemnie,ale szału nie ma. Mam wrażenie,ze obejrzałam 45 minutowy typowy polski serial. Nie zniecheca mnie to jednak do Pani Kasi i z ciekawości zapoznam sie z innymi tytułami tej autorki.
Ciąg dalszy zwariowanych perypetii Judyty i jej bliskich. Nasza główna bohaterka zmieniła redakcję, planuje wyjazd z Adasiem do Stanów, próbuje zrozumieć swoją córkę- świeżo upieczoną studentkę, która nie czuje się do końca szczęśliwa na wybranym wydziale... No i są jeszcze jej rodzice, którzy postanowili powtórnie stanąć na ślubnym kobiercu. Oj znów dużo się dzieje, uśmiech się pojawia na twarzy czytelnika nie jeden raz z powodu komicznych nieporozumień, dziwnych zbiegów okoliczności i zabawnych dialogów.
Podobało mi się . Polecam
Inne książki autora
Upoważnienie do szczęścia
0
"Upoważnienie do szczęścia" Katarzyny Grocholi to zbiór opowiadań o miłości i przyjaźni. W codziennej krzątaninie nie zauważamy tego, co najważniejsze...
Pocieszki
Zobacz wszystkie książki tego autora
0
Chcesz mieć lepszy dzień? A może miesiąc? A może wystarczy pocieszka na każdy tydzień? Oto pięćdziesiąt dwie historie, tyle, ile jest tygodni w roku...
Recenzje miesiąca
Pokaż wszystkie recenzje
