A co wyście myślały? Spotkania z kobietami z mazowieckich wsi
Agnieszka Pajączkowska, Aleksandra Zbroja

Ale mi się podobała ta książka! Życie na wsi nie musi być biedne i zaściankowe, nie zawsze to życie w mieście jest najlepszym wyborem! Uwielbiam literaturę faktu i ta książka znów to potwierdza. Kiedyś wyśmiewano ludzi „ze wsi”. Chociaż wydaje mi się, że na szczęście ten trend odchodzi w zapomnienie. Działa to oczywiście też w drugą stronę, te „miastowe” również mają dziwne zwyczaje. Niesamowicie było zagłębić się i poznać punkt widzenia kobiet z mazowieckich wsi. Nie zabrakło humoru, ale i smutnych historii. Każda wieś jest inna, jednym żyje się wręcz luksusowo inni zmagają się z biedą. Dla mnie to wartościowa książka i zdecydowanie polecam! A Ty masz ją w planie?

Momentami nużąca, meczyły mnie nieraz osobiste opisy i wątki dotyczące autorek, mało istotne. Ciekawe głosy kobiet, idea super. 

Książka bardzo sympatyczna, pozwala przyjrzeć się kobietom z innego „świata”, które są takie same jak kobiety z miasta. Chcą być kochane, chcą się rozwijać i idą do przodu. Otworzyła mi ta książka oczy na to, że nie zależnie gdzie mieszkamy i się wychowujemy mamy pragnienia i chęci. Książka walczy z dziwnym przekonaniem „baby na wsi to nie są kobiety z miasta”. Rozmowy ładnie prowadzone i czuć szczerość dziennikarek i ich rozmówczyń.

Sięgnęłam po tę pozycję z oferty Legimi z czystej ciekawości. Zainteresowała mnie okładka na której jest starsza kobieta, ale nie taka przyklepana przez życie, ale zadziorna mimo, że spracowana.
Jak się okazało jest to reportaż stworzony przez dwie dziennikarki Aleksandrę Zbroję i Agnieszkę Pajączkowską, które przemierzyły tereny mazowieckich wsi i postarały się zebrać opinie jak się żyje kobietom w XXI wieku. Jak same mówią we wstępie książki jechały z myślą, że polska wieś jest konserwatywna, religijna, patriarchalna, biedna.
Spotkania z kobietami przebiegały w różnych miejscach był to i sklep czasem jedyny w miejscowości oferujący wszystkie potrzebne towary, czasem rozmówczynie dzielił tylko płot, a niejednokrotnie rozmowa przebiegała nad kawą w eleganckiej kuchni lub salonie. 
I jak się mogły przekonać mieszkanie na wsi nie zawsze musi wiązać się z bylejakością, brakiem wykształcenia itp. Choć stereotypy są trudne do wykorzenienia to na polskiej wsi nie brakuje wykształconych pan prowadzących własne biznesy czy to prowadząc zmechanizowane gospodarstwo rolne czy salon kosmetyczny. Są takie które nie wyobrażają powrotu do miasta mimo, że studiowały w pobliskiej Warszawie. Chcą swoje doświadczenia przenieś na te małe ojczyzny, aby poprawiać byt wszystkich. 
Są też takie, które zaakceptowały swoje pochodzenie i tak naprawdę nie czują potrzeby unowocześniania swojego życia. Choć rozmówczynie różniły się między sobą wykształceniem, wiekiem, pozycją zawodową statusem majątkowym, to wszystkie zgodnie twierdziły, że poszczególne władze nie zajmują się odpowiednio wsparciem tej części gospodarki. 
Wszystkie panie podkreślały, że stereotypy " wieśniaczek " i "miastowych" działają w obie strony i bardzo wpływają na relacje międzyludzkie. Podkreślały także jak ważne jest przywiązanie do ziemi, tradycji, co przekłada się w coraz większe zainteresowanie kulturą i wyrobami regionalnymi.
Reportaż ten wsparty został przez wypowiedzi antropologa, etnografa socjologa, którzy to usystematyzowali poglądy i wyjaśniali wiele spraw pojawiających się w czasie rozmów. Książka podzielona została na wiele krótkich rozdziałów poświęconych poszczególnym rozmówczyniom co sprawiło, że każda wypowiedź nabierała nowego wydźwięku. I choć nie padła ani jedna nazwa miejscowości, to z wypowiedzi kobiet można wyczytać czy podana odległość od Warszawy zbliża je do wielkiego miasta czy wręcz przeciwnie stanowi coraz większą przepaść.

Jestem rozczarowana tą książką. Może dlatego, że sama że wsi pochodzę i po prostu wiem jak jest. spodziewałam się, że dowiem się czegoś nowego, że coś mnie zszokuje. Nic takiego się nie wydażyło. Dla mnie jest to zbiór małociekawych historii o życiu na wsi, o porównywaniu miasta do wsi. Bohaterki są przypadkowe. Każdy coś przeżył, ale nie wszystko jest ciekawe. Właściwie to nawet bym powiedziała, że ta książka jest zbiorem opinii kobiet o życiu na wsi i w mieście. Niestety nasze opinie są raczej subiektywne i przez to tracą na wartości w literaturze faktu.