9 Wigilii
Opracowanie Zbiorowe

Jest to zbiór opowiadań znanych i tych mniej znanych współczesnych Polskich pisarzy takich jak Jerzy Pilch, Paweł Huelle, Wojciech Kuczok, Joanna Szczepkowska i inni.

                Tematem przewodnim jest oczywiście Wigilia i czas Bożego Narodzenia.

                Książka ma na celu ukazanie świąt jako anegdoty, zmusza nas do zatrzymania się na chwilę, zwolnienia tempa w tym czasie i zastanowienia się nad własnymi świętami.

                Co czują osoby samotne w tym okresie? Jakie cuda mogą się zdarzyć w tym czasie?

Tą książkę uważam za przeciętną! Zupełnie nie przypadła mi do gustu, mimo iż lubię krótkie opowiadania. Nie wiem czemu ale zupełnie czegoś innego się spodziewałam. Opowiadania są pełne uczucia pustki i samotności.  A liczyłam na opis wspaniałych świąt pełnych ciepła, radości i w gronie rodziny. Tak więc nie mogę polecić tej książki!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

9"Wigilii" to misternie nakreślony obraz przez polskich pisarzy o najważniejszych świętach w roku.My,jako czytelnicy możemy w tym obrazie przejrzeć się sami,po to tylko,by odpowiedzieć sobie na pytanie.Jak bliski jestem dzis tradycji,jak wiele znaczy dla mnie rodzina i czy tak naprawdę dobrze znam osobę z którą dziele się dziś opłatkiem?Czy ona zna mnie także?Czy pod płaszczem skarg,pretensji i skrywanych żalów od lat moje serce potrafi wybaczyć i kochać,by nieś radość z narodzin małego Jezusa i dzielić się z nią bliskimi? Podczas tej lektury każdy z bohaterów,jak i sam czytelnik zadają sobie pytanie: Jak daleko jestem w stanie otworzyć własne serce dla bliskich i nowo narodzonego dzieciątka? To co łączy opowiadania w piękną całość, oplatając się na duszy bohaterów,jak łańcuch na choince to dojmujące uczucie pustki i samotności,która zaciska się w ich wnętrzu tworząc gulę w gardle i piekące łzy pod powiekami.Wszysy tego dnia w przeróżny sposób usiłują radzić sobie z tym potęgującymi uczuciem,które nadzwyczaj mocno uwydatnia skrywane w dni powszednie smutki i żale. Każdy z bohaterów tych opowiadań nie potrafi czerpać radości z narodzin małego Jezusa,pustego miejsca przy wigilijnym stole,a także wzajemnej rodzinnej bliskości,bo zazwyczaj górę biorą emocje mocno skrywane w dni powszednie...Pod powiekami pieką łzy,gardło ściskają niewypowiedziane od lat pretensje i żale,a z każdego konta wyziera dojmująca pustka,brak zrozumienia,uczucie głębokiego osamotnienia...At to wszystko przy stole wigilijnym,gdzie w tle słychać: Lulaj ze Jezuniu...

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Spodziewałam się bardziej optymistycznego przesłania z opowiadań... A tu niektóre naprawdę mogą człowieka wprawić w depresję:(

(Kliknij aby rozwinąć opinię)